Χτες γράφαμε για τα κατάπτυστα ψηφίσματα εμπνεύσεως του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, όπου με αφορμή τα 60χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών επιχειρείται μια πρωτοφανής ασέλγεια σε βάρος της ιστορικής αλήθειας, με αιχμή την κατασυκοφάντηση εκείνων στα οποία θα έπρεπε να υποκλίνεται όποιος ειλικρινά και όχι υποκριτικά διατίθεται να τιμήσει τη σπουδαία αυτή επέτειο, το σοσιαλισμό και τους λαούς που τον οικοδομούσαν.

Χτες, επίσης, δημοσιοποιήθηκε και η επιστολή του Αμερικανού Προέδρου, Τζ. Μπους, προς το Λετονό ομόλογό του με αφορμή και πάλι τα 60χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης, στην οποία ο αναγνώστης συναντά σχεδόν αυτούσια αποσπάσματα από τα ψηφίσματα του Ευρωπαίου Ε. Μπροκ. Και, μάλιστα, τα πολύ συγκεκριμένα που αφορούν στη Σοβιετική Ενωση. Ισχυρίζεται, λοιπόν, ο Τζ. Μπους πως το «τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έφερε την ελευθερία στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά σήμανε επίσης την προσάρτηση των χωρών της Βαλτικής από τη Σοβιετική Ενωση, στη Δυτική Ευρώπη το τέλος του πολέμου σήμανε την απελευθέρωση, στην Κεντρική και Ανατολική σήμανε τη σοβιετική κατοχή και την κομμουνιστική δικτατορία»!

Φαίνεται πως τα ...μεγάλα πνεύματα συναντώνται καθώς εκπέμπουν στις συχνότητες του ρεβανσισμού και του άκρατου αντικομμουνισμού. Στην πραγματικότητα, από τη μία άκρη του ιμπεριαλιστικού κόσμου έως την άλλη εκδηλώνεται με αξιοσημείωτο συγχρονισμό και ένταση η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, με την επιστράτευση κάθε μέσου: Την ωμή διαστρέβλωση και το «βιασμό» της πραγματικότητας, την υιοθέτηση μιας αταξικής και γι' αυτό εξαιρετικά βολικής θεώρησης των πραγμάτων και «αποϊδεολογικοποίησης» της ιστοριογραφίας, την κοινή συκοφαντία... Στο πλαίσιο αυτό εκείνοι που έχουν ταυτιστεί με την άσκηση κάθε είδους τρομοκρατίας σε βάρος κάθε λαού σε κάθε γωνιά της Γης, εκείνοι που έστειλαν στο εκτελεστικό απόσπασμα ακόμα και αυτές τις αστικές δημοκρατικές ελευθερίες, πάει πολύ να γίνονται σήμερα τιμητές ενός συστήματος όπου ο άνθρωπος γνώρισε την πραγματική ελευθερία και να το συκοφαντούν ακριβώς γι' αυτό το λόγο.

Ωστόσο, η οργή που νιώθει κάθε προοδευτικός άνθρωπος κάπως μετριάζεται από τη γνώση πως η προσπάθειά τους αυτή ισοδυναμεί με ομολογία φόβου. Φοβούνται τα διδάγματα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που έχουν σήμερα «θεμελιακή χρησιμότητα για την οργάνωση της επαναστατικής πάλης», όπως τονίζεται στις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60χρονα, καθώς «συναρτώνται με τη θεωρητική τεκμηρίωση της θέσης ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση». Προσπαθούν να εμποδίσουν τους λαούς να προσεγγίσουν αυτά τα διδάγματα, να αντλήσουν γνώση και, κυρίως, δύναμη από το παρελθόν ώστε να οικοδομήσουν το σοσιαλιστικό τους μέλλον. Φοβούνται ακριβώς την ανατρεπτική δύναμη των λαών και χτυπούν ίσια στη συνείδησή τους. Η προσπάθειά τους θα πέσει στο κενό. Μπορεί να κερδίζουν χρόνο, μπορεί να κερδίσουν κι άλλες μάχες, όμως τον πόλεμο θα τον χάσουν. Αργά ή γρήγορα θα επιβεβαιωθεί πως η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.