Τα νέα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελούν μια ακόμα έκφραση της επίθεσης του κεφαλαίου στα λαϊκά εισοδήματα. Δεν είναι η αρχή, αλλά η συνέχεια της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η σημερινή της ΝΔ, αφού προηγήθηκαν ο αναπτυξιακός νόμος που επιδοτεί ασύστολα τις επιχειρήσεις και ο φορολογικός που μειώνει δραστικά τη φορολογία των κερδών. Το συνεχές στραγγάλισμα των λαϊκών εισοδημάτων οδηγεί σε μια ζωή ακόμα πιο εξαθλιωμένη για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, που βλέπουν να στερούνται όλο και περισσότερα βασικά μέσα επιβίωσης.

Οταν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ έθεσε τα αιτήματα για 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό, 48 ευρώ κατώτερο μεροκάματο, 960 ευρώ κατώτερη σύνταξη, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, της συναίνεσης και της υποταγής τα χαρακτήρισαν, περίπου, ουτοπικά. Γιατί πάντα λογαριάζουν με κριτήριο πόσα θέλει και μπορεί να δώσει το κεφάλαιο. Ομως, για τους εργαζόμενους τα αιτήματα του ΠΑΜΕ δεν αποτελούν μια ακόμα εναλλακτική λύση, αλλά τη μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει σήμερα μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Τα νέα ληστρικά μέτρα της κυβέρνησης αποτελούν μέρος μιας γενικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η ιδιωτικοποίηση τομέων κοινωνικού χαρακτήρα επιταχύνεται. Ασφάλιση, Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια μετατρέπονται σε αντικείμενα εμπορικής εκμετάλλευσης που φέρνουν όλο και περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Αλλά και αναγκάζουν τους εργαζόμενους να βάλουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να εξασφαλίσουν στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά. Την ίδια στιγμή η μόνιμη και σταθερή εργασία έχει αντικατασταθεί από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι εργαζόμενοι γίνονται λάστιχο στα χέρια του εργοδότη χωρίς να ξέρουν πότε και για πόσες ώρες θα δουλέψουν. Η ανεργία φουντώνει, μαζί και η υποαπασχόληση.

Μοναδική απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που απαντά στο σύνολο των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Πλάι στο αίτημα για αύξηση των μισθών και των συντάξεων μπαίνει το αίτημα για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για όλους, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, για μόνιμη και σταθερή εργασία, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.

Η αντιστροφή της κατάστασης υπέρ των εργαζομένων προϋποθέτει το σπάσιμο του κλίματος μοιρολατρίας που συστηματικά καλλιεργούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και τη συσπείρωση όλο και περισσότερων εργαζομένων στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, στη γραμμή του ταξικού αγώνα. Ενός αγώνα ανυποχώρητου, που περνά από την άμυνα στην αντεπίθεση, την κοινή πάλη με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, με στόχο τη ρήξη και την ανατροπή με το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της που γεννούν και θρέφουν τα προβλήματα των εργαζομένων.