ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι διαφορές...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αρθρο του Γ. Χαρίση, μέλους της Γραμματείας της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ) και αναπληρωτή γραμματέα του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, για το συνδικαλιστικό κίνημα, φιλοξένησε η χτεσινή «Αυγή», με αφορμή τη 2η Συνδιάσκεψη της ΑΠ. Στο άρθρο, λοιπόν, και στο πλαίσιο ενός απολογισμού της πορείας του συνδικαλιστικού κινήματος, χρεώνονται «τεράστιες ευθύνες στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ», επειδή δεν αντιστάθηκαν στις «νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τελευταίας 15ετίας» και, αντίθετα, «συναίνεσαν στην επιβολή τους». Χρεώνονται, επίσης, τεράστιες ευθύνες στον «κομματικό συνδικαλισμό, που εκφράζεται κύρια από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ», για «ανθενωτική πολιτική» και αδυνάτισμα του ταξικού - αγωνιστικού ρεύματος..! Δεν αναφέρεται η παραμικρή εκτίμηση, όμως, για την πορεία και τη δράση της ΑΠ και, ιδιαίτερα, πώς τοποθετήθηκε έναντι της προαναφερόμενης τακτικής των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ «στην επιβολή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών», έναντι των λογικών του «κοινωνικού διαλόγου» και της καλλιεργούμενης «κοινωνικής συναίνεσης», κλπ.

Κατανοητοί είναι, βέβαια, οι λόγοι της μη αναφοράς. Οχι μόνο γιατί είναι σε όλους γνωστή η ένοχη πορεία συναίνεσης της ΑΠ, όλ' αυτά τα χρόνια, αλλά και γιατί η «ταξική - αγωνιστική αυτονομία», την οποία έχει κάνει σήμερα σημαία, έχει τόσες διαφορές από τη μέχρι τώρα τακτική της, όσο η λεγόμενη νεοφιλελεύθερη από τη ρεφορμιστική διαχείριση του σύγχρονου καπιταλισμού.

Φοβούνται τη φωνή του ΚΚΕ

Το ότι η φωνή του ΚΚΕ, ενοχλεί τους «γαλαζοπράσινους» καρεκλοκένταυρους της ΠΑΣΕΓΕΣ, είναι γνωστό από παλιά. Το ότι τη φοβούνται όμως τόσο πολύ, ώστε να αποφεύγουν με κάθε τρόπο ακόμη και να την ακούσουν, είναι ένα στοιχείο που προέκυψε πρόσφατα.

Προχτές ξεκίνησε η διημερίδα της ΠΑΣΕΓΕΣ με θέμα: «Αξονες - Προτεραιότητες στον αγροτικό χώρο για τη Δ' Προγραμματική Περίοδο», στην οποία από πλευράς κομμάτων κλήθηκαν να παραστούν και να μιλήσουν μόνον εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Φυσικό είναι οι «γαλαζοπράσινοι επιχειρηματίες» να μην ήθελαν σε καμία περίπτωση να τους χαλάσει τη «σούπα», που ετοιμάζουν να «ταΐσουν» τους Ελληνες αγρότες, κάποιος εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Στο χέρι τους είναι επίσης να... μαγειρεύουν ό,τι θέλουν παρέα με τους πολιτικούς «προϊσταμένους» τους. Ας γνωρίζουν, όμως, ότι την ώρα του... σερβιρίσματος το ΚΚΕ θα είναι εκεί, όπως ήταν πάντα, για να τους χαλά τις... δεξιώσεις.

Οι ... στρογγυλοποιήσεις

«Ο κόσμος το 'χει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι». Ετσι μπορεί να σχολιαστεί η άποψη του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) ότι «η ΕΣΕΕ δεν αποδέχεται τις απόψεις που εκφράζονται από ορισμένους ότι επέρχεται κύμα στρογγυλοποιήσεων προς τα πάνω». Απόψεις, που συμμερίζονται και εκφράζουν αυτές τις μέρες πολλοί εκπρόσωποι του εμπορίου, αλλά και συνδικαλιστικές οργανώσεις του χώρου, ακόμη και η κυβέρνηση, που καλεί τους επιχειρηματίες να μην ακολουθήσουν αυτήν την τακτική.

Μόνον η ΕΣΕΕ βλέπει διαφορετικά τα πράγματα, αν και η δήλωση του προέδρου της μάλλον στα φιλοκυβερνητικά αντανακλαστικά του μπορεί να χρεωθεί και σε μιαν αδέξια προσπάθεια να μην ...τρομάξουν οι καταναλωτές. Οι τελευταίοι, όμως, έχουν «τα κουκιά» τους μετρημένα δυο και τρεις φορές και δεν περιμένουν τις δηλώσεις του ενός και του άλλου για να καταλάβουν τι συμβαίνει. Κι όσοι δεν το κατάλαβαν ακόμη, θα το καταλάβουν όταν θ' αρχίσουν να ψωνίζουν.

Εξάλλου, ο ίδιος ο Δ. Αρμενάκης αναφέρει στη δήλωσή του ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις του εμπορίου «είναι από δύσκολο έως αδύνατον να μετακυλήσουν στην κατανάλωση την επιπλέον επιβάρυνση του ΦΠΑ, τουλάχιστον το προσεχές διάστημα».

Συνεργάτης του Κούγια!

Ξαφνιάστηκαν και απορούν πολλοί, που, ανάμεσα στους συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων για το δυστύχημα των Τεμπών, είναι και ο Π. Σκοτινιώτης, πρώην στέλεχος του ΚΚΕ, στη συνέχεια στέλεχος του ΣΥΝ και εσχάτως θαυμαστής και συνοδοιπόρος του Γιωργάκη Παπανδρέου. Αλλά, προς τι το ξάφνιασμα και η απορία; Δικηγόρος είναι, του προτάθηκε να αναλάβει μια «σημαντική υπόθεση», που, εκτός των άλλων, είναι και «συμφέρουσα δουλιά» και δέχτηκε. Τι έπρεπε να κάνει; Να πει όχι;; Και πώς θα ζήσει, κλέφτης θα γίνει; Αλλωστε, δε λένε - κι, εν πολλοίς, έχουν δίκιο - ότι «κάθε κατηγορούμενος δικαιούται υπεράσπισης»;

Οσο για κείνους - μεταξύ των οποίων και κάποιοι από τους γονείς των 21 αδικοσκοτωμένων μαθητών - που παραξενεύονται, βλέποντας, στη δίκη που γίνεται αυτές τις μέρες στο Βόλο, έναν πάλαι ποτέ «αριστερό με ευαισθησίες και οράματα» να συνεργάζεται με τον Κούγια, θα έπρεπε να γνωρίζουν πως όποιος πάρει την απόφαση «να φύγει γι' αλλού», φροντίζει να ξεχάσει το παρελθόν του και ν' αφήσει κατά μέρος τις παλιές ηθικές αναστολές και δεσμεύσεις...

Ολομέτωπος αγώνας

Τα νέα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελούν μια ακόμα έκφραση της επίθεσης του κεφαλαίου στα λαϊκά εισοδήματα. Δεν είναι η αρχή, αλλά η συνέχεια της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η σημερινή της ΝΔ, αφού προηγήθηκαν ο αναπτυξιακός νόμος που επιδοτεί ασύστολα τις επιχειρήσεις και ο φορολογικός που μειώνει δραστικά τη φορολογία των κερδών. Το συνεχές στραγγάλισμα των λαϊκών εισοδημάτων οδηγεί σε μια ζωή ακόμα πιο εξαθλιωμένη για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, που βλέπουν να στερούνται όλο και περισσότερα βασικά μέσα επιβίωσης.

Οταν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ έθεσε τα αιτήματα για 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό, 48 ευρώ κατώτερο μεροκάματο, 960 ευρώ κατώτερη σύνταξη, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, της συναίνεσης και της υποταγής τα χαρακτήρισαν, περίπου, ουτοπικά. Γιατί πάντα λογαριάζουν με κριτήριο πόσα θέλει και μπορεί να δώσει το κεφάλαιο. Ομως, για τους εργαζόμενους τα αιτήματα του ΠΑΜΕ δεν αποτελούν μια ακόμα εναλλακτική λύση, αλλά τη μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει σήμερα μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Τα νέα ληστρικά μέτρα της κυβέρνησης αποτελούν μέρος μιας γενικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η ιδιωτικοποίηση τομέων κοινωνικού χαρακτήρα επιταχύνεται. Ασφάλιση, Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια μετατρέπονται σε αντικείμενα εμπορικής εκμετάλλευσης που φέρνουν όλο και περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Αλλά και αναγκάζουν τους εργαζόμενους να βάλουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να εξασφαλίσουν στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά. Την ίδια στιγμή η μόνιμη και σταθερή εργασία έχει αντικατασταθεί από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι εργαζόμενοι γίνονται λάστιχο στα χέρια του εργοδότη χωρίς να ξέρουν πότε και για πόσες ώρες θα δουλέψουν. Η ανεργία φουντώνει, μαζί και η υποαπασχόληση.

Μοναδική απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που απαντά στο σύνολο των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Πλάι στο αίτημα για αύξηση των μισθών και των συντάξεων μπαίνει το αίτημα για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για όλους, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, για μόνιμη και σταθερή εργασία, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.

Η αντιστροφή της κατάστασης υπέρ των εργαζομένων προϋποθέτει το σπάσιμο του κλίματος μοιρολατρίας που συστηματικά καλλιεργούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και τη συσπείρωση όλο και περισσότερων εργαζομένων στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, στη γραμμή του ταξικού αγώνα. Ενός αγώνα ανυποχώρητου, που περνά από την άμυνα στην αντεπίθεση, την κοινή πάλη με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, με στόχο τη ρήξη και την ανατροπή με το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της που γεννούν και θρέφουν τα προβλήματα των εργαζομένων.

Τα πετσοκομμένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΥΤΟ! Με το σταγονόμετρο και σε καμία περίπτωση από τους πρώτους μήνες του έτους θα διατίθενται στα υπουργεία τα κονδύλια, τα οποία δικαιούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου Οικονομίας.

Αν - λέει - διατίθενται τα κεφάλαια νωρίς, καλομαθαίνουν τα υπουργεία και στη συνέχεια υπάρχουν αιτήματα για ...πρόσθετες παροχές, με συνέπεια να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός.

Προφανώς, η μεθόδευση είναι αρκούντως ενδεικτική της λογικής δραστικών περικοπών, που ήδη έχει μπει σε εφαρμογή.

Το κύριο πρόβλημα είναι, όμως, ότι η λογική αυτή θεωρεί τουλάχιστον επαρκείς τους προϋπολογισμούς των υπουργείων και, βέβαια, ιδιαίτερα αυτούς που αφορούν στις - έτσι κι αλλιώς πετσοκομμένες και ισχνές - κοινωνικές παροχές. Μάλλον θα βρεθούν σε δύσκολη θέση στο άμεσο μέλλον οι υπουργοί και, κυρίως, οι φερόμενοι ως «πετυχημένοι»...

Το «πετυχημένοι» εντός εισαγωγικών για ευνόητους φυσικά λόγους. Το ότι η κυβέρνηση θεωρεί ότι «πάει καλά» ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική κατάσταση, ακόμη και σε τομείς για τους οποίους κάποιοι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης κατασκευάζουν «εικονικές πραγματικότητες».

ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ πακέτο των μετοχών του ΟΠΑΠ σε ιδιώτες πλέον, οπότε και ...τυπικά ο εν λόγω οργανισμός φεύγει από τον έλεγχο του δημοσίου.

Κάτι μας λέει ότι στο μέλλον θα απασχολήσει περισσότερο το όλο θέμα μια και ο εν λόγω οργανισμός (εμπορευόμενος την ανασφάλεια του μέσου Ελληνα) έχει σίγουρα και μεγάλα κέρδη και, μάλιστα, χωρίς πολλά έξοδα.

Αυτό σημαίνει φυσικά ότι πολλοί θα είναι αυτοί που θα θέλουν να εμπλακούν και όσο περισσότεροι θα συνωστίζονται τόσο θα ζορίζουν τα πράγματα και οι κόντρες θα μαίνονται, με τις γνωστές «παρενέργειες» στην πολιτική ζωή.

Γρηγοριάδης Κώστας

Βεβαίως, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, ζούμε σε εποχές διαφάνειας, όμως η εν λόγω αξία είναι παρατηρημένο ότι έχει μια τάση να υποχωρεί και να χάνεται όταν ...είναι πολλά τα λεφτά.

Σε ποιον δίνει λογαριασμό;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προφανώς, δεν είναι άνευ σημασίας το γεγονός πως η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων επέλεξε να καταθέσει την πρότασή της, για την κατασκευή του γηπέδου της ΠΑΕ «Παναθηναϊκός» στον Ελαιώνα, στην ίδια την ΠΑΕ πριν καλά καλά συζητηθεί στο ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου. Δεν υποδηλώνει μόνον αντιδημοκρατικές και «φεουδαρχικές» λογικές της δημοτικής αρχής, αλλά και τον ταξικό προσανατολισμό της πολιτικής της.

Ακόμη κι όταν ο Σπύρος Χαλβατζής, επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», ζήτησε να συζητηθεί το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Χρ. Ακριτίδης ισχυρίστηκε πως πρόκειται απλά για μια πρόταση, η οποία, όταν ολοκληρωθεί, θα έρθει προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο! Οταν ολοκληρώθηκε η πρόταση, όμως, η διοίκηση του δήμου - με επιστολή της ίδιας της δημάρχου - ενημέρωσε πρώτα τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ, Γ. Βαρδινογιάννη, ενώ το Δημοτικό Συμβούλιο θα ενημερωθεί για όλα αυτά μέσω του ...Τύπου.

Αναρωτιόμαστε, σε ποιον δίνει ...λογαριασμό η δήμαρχος και η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων. Οχι στους τύπους, αλλά στην πράξη...

«Ειρήνη» με... άρωμα οπίου

«Μόνο στο Αφγανιστάν η παράνομη παραγωγή ναρκωτικών και οι σχετιζόμενες δραστηριότητες έφτασαν, παγκοσμίως, σε επίπεδα ρεκόρ μέσα στο 2004 και απειλούν τη σταθερότητα στη χώρα. Τα τελευταία χρόνια στο Αφγανιστάν έχει επίσης αυξηθεί κατακόρυφα η χρήση ναρκωτικών ουσιών και η ενέσιμη χρήση στον πληθυσμό των ηρωινομανών». Η διαπίστωση ανήκει στην Ετήσια Εκθεση για το 2004 της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών και αποτελεί άλλη μια χεροπιαστή απόδειξη του πραγματικού χαρακτήρα και του περιεχομένου της «ανθρωπιστικής» εισβολής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και της συνεχιζόμενης ακόμη ΝΑΤΟικής κατοχής της πολύπαθης αυτής χώρας.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντως, μπορούμε να είμαστε... περήφανοι. Οπως όλοι γνωρίζουν, η χώρα μας συμμετέχει με στρατιωτικές δυνάμεις στην κατοχή του Αφγανιστάν κι έτσι, συμβάλλει άμεσα και καθημερινά, σε όλα όσα γίνονται σ' αυτή τη χώρα...

Πολύχρονη κοροϊδία

Τόσες δεκαετίες τώρα, είτε κυβερνούσαν τη χώρα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ, επαναλαμβάνονται ουσιαστικά τα ίδια και τα ίδια. Κάθε νέα κυβέρνηση παραλάμβανε «χάος» και «καμένη γη» από την προηγούμενη, «μαύρες τρύπες» και τεράστια ελλείμματα. Και, βέβαια, καλούσε τους εργαζόμενους και το λαό, να κάνουν θυσίες, να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι τους. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει, έλεγαν και λένε όλοι. Σε διαφορετική περίπτωση, η οικονομία θα καταβαραθρωθεί και οι συνέπειες θα είναι ασύγκριτα βαρύτερες. Ολοι τους ισχυρίζονταν, επίσης, πως κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, για να είναι όσο γίνεται μικρότερες οι εκάστοτε οι θυσίες των εργαζομένων και διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι οι θυσίες αυτές είναι προσωρινές και, βέβαια, δε θα πάνε χαμένες.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι όλοι τους κοροϊδεύουν συνειδητά, θρασύτατα και συστηματικά τους εργαζόμενους και το λαό; Δε νομίζουμε. Σ' ένα πράγμα μόνον έλεγαν και λένε την αλήθεια. Πράγματι, οι θυσίες των εργαζομένων δεν πάνε χαμένες. Αλλωστε, ο παραγόμενος πλούτος δεν εξαϋλώνεται και δε γίνεται αέρας, ούτε «τρώγεται» από την «ανευθυνότητα και τη μικροπολιτική» των όποιων κυβερνώντων. Απλώς, μεταφέρεται στα θησαυροφυλάκια της εγχώριας και ξένης πλουτοκρατίας, όπως αποδείχνουν ακόμη και τα επίσημα στοιχεία.

Τα ... οράματα και οι στόχοι

Για να συμπληρώσουμε τη συνολική εικόνα, πάντως, πρέπει να σημειώσουμε και τις περιπτώσεις εκείνες, που μια νέα κυβέρνηση δε μεταχειριζόταν το πρόσχημα της «καμένης γης» και των «άδειων ταμείων». Αυτό συνέβαινε συνήθως, όταν η μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαδεχόταν την άλλη και, βέβαια, δεν μπορούσε -για ευνόητους λόγους- να ρίξει τις ευθύνες στην προηγούμενη. Στις περιπτώσεις αυτές, το βάρος έπεφτε στους «μεγάλους στόχους» και τα ...οράματα, στην επίτευξη των οποίων καλούνταν οι εργαζόμενοι και ο λαός να συμβάλουν, κάνοντας θυσίες. Στη διάρκεια της τελευταίας 12ετίας, τέτοιοι στόχοι - οράματα -πάντα, με το «καπέλο» της ανάπτυξης- ήταν: Η ένταξη της χώρας στην ενιαία εσωτερική αγορά και ο εκσυγχρονισμός, η ένταξη της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση (ΟΝΕ) και η κυκλοφορία του ευρώ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» και διαρθρωτικές αλλαγές, κλπ.

Κι ενώ όλ' αυτά προχώρησαν και προχωράνε. Ενώ οι λαϊκές θυσίες μεγάλωναν και μεγαλώνουν χρόνο με το χρόνο. Ενώ ο παραγόμενος πλούτος (ανάπτυξη) σημείωνε αξιοσημείωτη ετήσια αύξηση, οι εργαζόμενοι πορεύονταν και πορεύονται με το «κάθε φέτος και χειρότερα» και μόνον τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών γνωρίζουν μέρες δόξας... Η εξήγηση είναι απλή: Τα οράματα, οι στόχοι και η πολιτική των προηγούμενων και νυν κυβερνώντων ήταν και είναι προσαρμοσμένα στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Η ανεργία και οι αιτίες της

Οι 77.000 εκπαιδευτικοί, οι οποίοι θα διεκδικήσουν τις 6.000 θέσεις στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που θα γίνει μέσα στον Απρίλη, είναι ένα στοιχείο που από μόνο του μιλάει. Ενας στους 13, νέους κατά βάση, ανθρώπους, που «φάγανε» κάμποσα χρόνια στα θρανία, θα βρει μια θέση εργασίας. Είναι η κατάντια αυτού που διαπιστώνεται καθημερινά ότι η ανεργία, και μάλιστα η ανεργία των πτυχιούχων, συνεχώς διογκώνεται. Στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, η ανεργία δεν είναι μια παράπλευρη συνέπεια, αλλά σύμφυτο χαρακτηριστικό του. Ο καπιταλισμός ζει και αναπτύσσεται, αναπτύσσοντας στρατιές ανέργων, απασχολήσιμων και οι κεφαλαιοκράτες αυγαταίνουν τα υπερκέρδη τους.

Αυτήν την αλήθεια, οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα θέλουν πάση θυσία να τη βγάλουν από την οπτική των εργαζομένων και της νεολαίας. Θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι είναι ατομική ευθύνη και υπόθεση το αν θα είσαι εργαζόμενος ή άνεργος. Μάλιστα, αυτόν τον καιρό, η κυβέρνηση της ΝΔ προχωράει σε νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις με το σύνθημα της «βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης» και «την άμεση σύνδεσή της με την αγορά εργασίας». Ισχυρίζεται ότι μέσω της πρόσδεσης των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις θα δώσει και λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Μόνο που η εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης, που είναι στην ίδια ρότα με αυτήν του ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, είναι η αιτία που η μάστιγα της ανεργίας έχει φτάσει σήμερα σε τέτοια επίπεδα. Γιατί υπηρετεί τα κέρδη της πλουτοκρατίας, που, όσο αυξάνονται, αυξάνουν την ανεργία.

Επομένως, το ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται ότι το κλειδί της λύσης του προβλήματος της ανεργίας είναι η «εκπαίδευση» και η «κοινωνία της γνώσης» είναι έωλο. Γιατί η καπιταλιστική οικονομία είναι που καθορίζει το εκπαιδευτικό σύστημα και όχι το αντίστροφο. Ανεργία και ετεροαπασχόληση, ελαστικές μορφές εργασίας και εκμετάλλευση θα υπάρχουν, όσο υπάρχει το κεφάλαιο και η εξουσία του. Από αυτό καθορίζεται πόσοι και τι εργαζόμενοι χρειάζονται σήμερα για τις τρέχουσες ανάγκες τους. Ενδεικτικά και μόνον, η ανεργία των εκπαιδευτικών - που με όλα τα μέτρα που έρχονται θα αυξηθεί - δε θα υπήρχε, αν η εκπαίδευση υπηρετούσε μια λαϊκή οικονομία. Θα υπήρχαν καλύτερα και πιο εξοπλισμένα σχολεία, σωστά επανδρωμένα και με εκπαιδευτικό προσωπικό, με λιγότερα παιδιά ανά τμήμα, διαφορετικά προγράμματα σπουδών, ικανά να βγάλουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, αφού η εκπαίδευση θα ήταν για όλα τα παιδιά του λαού. Αντίστοιχα, αν η Υγεία, η Πρόνοια δεν ήταν εμπορεύματα... Αν υπήρχε φροντίδα για αντισεισμική θωράκιση της χώρας, για το περιβάλλον... Και, πάνω απ' όλα, αν αντί για μονοπώλια οι μεγάλες επιχειρήσεις ήταν όλες λαϊκή ιδιοκτησία, τότε θα υπήρχαν και θέσεις εργασίας.

Γι' αυτό είναι επιτακτικά αναγκαίο το λαϊκό κίνημα να βάλει στην οπτική του το συνολικό πρόβλημα της εξουσίας. Να διεκδικήσει και να επιβάλει, μέσα από την οικοδόμηση του Λαϊκού Μετώπου που θα ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση, λαϊκή οικονομία κεντρικά σχεδιασμένη. Οικονομία, που θα εξυπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για αξιοπρεπείς κοινωνικές παροχές, αναπτυγμένο βιοτικό επίπεδο και ασφαλείς συνθήκες ζωής. Μια τέτοια κοινωνία, η σοσιαλιστική, θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας.