Από τη μια μεριά, πολύ έμπειρο χέρι σήκωσε, αρχικά ελεγχόμενα, την κουρτίνα των όποιων «αποκαλύψεων». Από την άλλη, αυτές οι κατευθυνόμενες διαρροές ενεργοποιούν (όχι εντελώς ανεξέλεγκτα) ποικίλες αντιθέσεις και επιδιώξεις, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν, αλλά ίσως βρίσκονται σε προσωρινή ύπνωση. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η σκόρπια πολυπληροφόρηση. Δηλαδή, μια από τις πιο επιτυχημένες μορφές της μη ουσιαστικής πληροφόρησης. Δημιουργείται μια κατάσταση, όπου «χάνει ο επίσκοπος το πνευματικό παιδί και το πνευματικό παιδί τον...».

Η πολυπληροφόρηση χαρακτηρίζεται από τη χρήση πολλών γεγονότων, ή μη γεγονότων που παρουσιάζονται σαν γεγονότα και συνήθως είναι τόσο σχετικά όσο και άσχετα, δημιουργεί ένα νοητικό λαβύρινθο με χαμένο το μίτο, που θα οδηγούσε τη σκέψη σε διέξοδο. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους χειριστές της υπόθεσης, να υποδείχνουν δικό τους «μίτο». Να κατευθύνουν κατά σκοπιμότητα το μυαλό, όπου θέλουν ανάλογα με τις επιδιώξεις. Για παράδειγμα, για την τωρινή κρίση στην Εκκλησία, η λεγόμενη «αυτοκάθαρση», «η αδελφότητα της Χρυσοπηγής», «οι σχέσεις με δικαστικούς», «οι σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες»...

Μπορεί μερικές από αυτές τις εκδοχές να περιέχουν δόση αλήθειας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν το μίτο, που θα οδηγήσει τη σκέψη σε διέξοδο. Ολες αυτές οι εκδοχές, και άλλες τόσες ίσως, πηγάζουν από το ίδιο σύστημα, που βρίσκεται σε αξεπέραστη κρίση. Σφιχταγκαλιασμένες στους ίδιους τελικούς σκοπούς διατήρησης της εξουσίας από την αστική τάξη και προώθησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, βρίσκονται ταυτόχρονα σε διαρκείς ασυμμάζευτες εσωτερικές αντιθέσεις. Ολα αυτά συμβαίνουν σε δεδομένο ιστορικά περιβάλλον και, άρα, δεδομένες επιδιώξεις.

Ετσι, π.χ., αρχίζει να παίρνει ερμηνεία το γεγονός πως, αν και υπήρχε αντίθεση ελληνικής Εκκλησίας και Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, συμφώνησαν και οι δυο στην προώθηση του Ειρηναίου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. `Η το γεγονός πως οι Ισραηλινοί καθυστέρησαν την αναγνώριση του Ειρηναίου μοιάζει πλέον «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια» πως γινόταν διαπραγμάτευση... Επίσης, αποκτά νόημα η πριν από λίγα χρόνια ξαφνική «αυτοκεφαλία» της Εκκλησίας της ΠΓΔΜ. Η σύγκρουση με την Κωνσταντινούπολη για το γραφείο στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες και τις λεγόμενες «νέες χώρες»... Ατέλειωτα τα παραδείγματα των τελευταίων χρόνων, πολλά από τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη, με άγνωστο το πώς θα τελειώσουν...

Οσον αφορά στα μέσα, που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των σκοπών (μυστικές υπηρεσίες, σχέσεις με εγκληματίες, σκόπιμες διαρροές κ.ά.), μόνο για τους βυθισμένους στις αυταπάτες είναι «αποκαλύψεις». Οι βρώμικοι σκοποί προϋποθέτουν και βρώμικα μέσα. Το αντίθετο θα ήταν ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.