Ακόμα και η λέξη διαπλοκή δεν είναι τυχαία από μη ακριβής έως παραπλανητική. Μπήκε με το γνωστό τρόπο τα τελευταία χρόνια στο πολιτικό λεξιλόγιο και στόχευε από την αρχή να κρύψει την πραγματική ουσία για τη λειτουργία του συστήματος της εκμετάλλευσης. Στόχευε να τραβήξει την προσοχή μόνο στο πώς γίνονται οι προμήθειες του δημοσίου και να κρύψει πως οι πολιτικοί της αστικής τάξης κάνουν πολιτική για την αστική τάξη. Δηλαδή, πολύ απλά, εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ακόμα και αν, πράγμα σπάνιο πλέον στην εποχή μας των ιδιαίτερων εξαρτήσεων, δεν εκπροσωπούν απευθείας κάποια συγκεκριμένη μερίδα του κεφαλαίου, αυτό σημαίνει αυτόματα πως είναι καλοί εκφραστές των συλλογικών του συμφερόντων. Δηλαδή ό,τι κάνουν είναι για να εξασφαλίσουν την ανεμπόδιστη διατήρηση και διαιώνιση του συστήματος της εκμετάλλευσης. Τα άλλα περί «εκπροσώπησης όλου του λαού», «κάθαρσης», «χτυπήματος της διαπλοκής» και άλλα του είδους, είναι σαν αυτές τις ιστορίες που δεν τέλειωνε ποτέ η κακομοίρα η Χαλιμά για να κερδίζει μια μέρα ζωής παραπάνω...

Το πολυδιαφημισμένο νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο, που τις επόμενες μέρες πρότειται να γίνει νόμος του κράτους, αποκαλύπτει ουσιαστικά τους σκοπούς του, πριν ψηφιστεί και μαζί αποκαλύπτεται και η ουσία του συστήματος. Δρομολογεί, όπως έγκαιρα πρόβλεψε το ΚΚΕ, αναδιανομές στο χώρο του κεφαλαίου και ταυτόχρονα εξασφαλίζει πιο νοικοκυρεμένα ίσως την ύπαρξη της λεγόμενης διαπλοκής (ασάφειες στα παρένθετα πρόσωπα, στις εξωχώριες εταιρίες, στους λεγόμενους συλλογικούς επενδυτές κ.ά.).

Η μεταβίβαση των μετοχών του ομίλου Μπόμπολα «Πήγασος» στον όμιλο του Θ. Αγγελόπουλου, που δρομολογείται αυτές τις μέρες, ο τρόπος που δρομολογείται, καθώς και οι υπόλοιπες εξελίξεις, που φημολογούνται στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, είναι η τρανή απόδειξη. «Τα λεφτά πηγαίνουν στα λεφτά», όλοι μαζί είναι κερδισμένοι και πάνω απ' όλα είναι πιο σίγουρη και εξασφαλισμένη η εξουσία του κεφαλαίου. Σ' αυτή δίνουν, με προσωρινή έστω επιτυχία, εξετάσεις οι κυβερνώντες και γι' αυτήν έφτιαξαν το νομοσχέδιο. Φυσικά θα γίνει μια προβλεπόμενη αναδιανομή - ξαναμοίρασμα με το λιγότερο δυνατό κόστος και με τις λιγότερο δυνατές αντιθέσεις στο εσωτερικό του κεφαλαίου.

Πού κολλάει σε όλα αυτά ο λαός; Τον αφορά καμιά από όλες αυτές τις εξελίξεις; Εχει να κερδίσει το παραμικρό, έστω στην ενημέρωση, ή... μερίδιο στις κρατικές προμήθειες, αν μια επιχείρηση φεύγει από τα χέρια ενός κεφαλαιοκράτη και πηγαίνει στα χέρια ενός άλλου; Η πιο απλή λογική λέει πως το μόνο που μπορεί να αφορά το λαό, από όλες αυτές τις εξελίξεις και τα τερτίπια του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, είναι η γνώση τους. Τα γνωρίζει όχι για να διαλέξει πλευρά και να παγιδευτεί στις λακκούβες που του σκάβουν αλλά για να αναγνωρίζει την αληθινή ουσία του συστήματος και τον αληθινό εχθρό του...