Πέμπτη 22 Ιούλη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Διαρκές έγκλημα

Προχτές, τέσσερις εργάτες, μόνο σε μια μέρα, έχασαν τη ζωή τους στη «μάχη» για το μεροκάματο. Και γράφουμε «μάχη», γιατί η ασυδοσία της εργοδοσίας, η ανοχή και συνενοχή των κυβερνήσεων έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλιάς σε πραγματικά σφαγεία. Φτάσαμε στο σημείο, αυτό που λέμε εργάσιμη μέρα, να είναι πιο επικίνδυνη και από μια μέρα στον πόλεμο. Γιατί όλα αυτά; Γιατί στο βωμό του κέρδους η ζωή του εργάτη δε λογαριάζεται. Γιατί στο χρηματιστήριο της «ανταγωνιστικότητας», η ζωή αυτών που παράγουν τον πλούτο έγινε το πιο «φτηνό χαρτί».

Ξεκινάει ο εργάτης το πρωί για τη δουλιά του και δεν ξέρει αν θα γυρίσει το βράδυ. Και πώς θα γυρίσει; Από τις αρχές του 2000 οι νεκροί εργάτες ξεπερνούν τους 650. Χιλιάδες οι σοβαρά τραυματισμένοι, που καταλήγουν να μένουν ανάπηροι και χάνουν μαζί με την αρτιμέλειά τους και τη δυνατότητα να εργαστούν για πάντα. Η εικόνα ζοφερή. Ενα διαρκές έγκλημα συντελείται μπροστά στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας. Ενα διαρκές έγκλημα, που δεν μπορεί να μην εξοργίζει.

Βέβαια, οι ιθύνοντες, με πρώτους τους εργοδότες, έχουν πάντα μια βολική απάντηση: «Φταίει η κακιά στιγμή. Ο εργάτης δεν πρόσεξε...». Και η υποκρισία πάει σχοινί κορδόνι! Κάπου - κάπου, κάποιος υπουργός θα ανακοινώσει ορισμένα μέτρα και η ΓΣΕΕ μαζί με τον ΣΕΒ θα διοργανώσουν και μια ημερίδα ...«για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας». Αυτά μέχρι το επόμενο έγκλημα, τον επόμενο νεκρό.

Ομως, οι υπεύθυνοι γι' αυτό το διαρκές έγκλημα, όσο και να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους, όσο και αν επιδιώκουν να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες, εμάς δε μας πείθουν. Εμείς θα τους το λέμε κατάμουτρα. Τα κέρδη σας και τα υπερκέρδη σας, μυρίζουν αίμα. Κάθε χαρτονόμισμα από τις πλούσιες και ανέξοδες καταθέσεις σας έχει πάνω του και από μια σταγόνα αίμα ενός νεκρού εργάτη. Εμείς θα το φωνάζουμε και θα το ξαναφωνάζουμε. Ολο τούτο το σύστημα που υποστηρίζετε και από το οποίο τρέφεστε, δεν είναι παρά μια κρεατομηχανή. Μια κρεατομηχανή που αλέθει λαούς, πολιτισμούς, αξίες και όταν χρειαστεί, ακόμα και ανθρώπους. Κύριοι βιομήχανοι. Κύριοι της κυβέρνησης, της νυν και της πρώην. Δε στήνετε επιχειρήσεις. Καρμανιόλες στήνετε. Γιατί η μεγαλύτερη αξία που πρεσβεύετε, είναι το βάρος του θησαυροφυλακίου σας. Γιατί ο μοναδικός θεός που προσκυνάτε είναι το κέρδος.

Και στους εργάτες δε θα μοιράσουμε λέξεις παρηγόριας... Αν θέλουν να φρενάρουν αυτή την κρεατομηχανή, αν θέλουν σώοι και αρτιμελείς να γυρίζουν το βράδυ στο σπιτικό τους πρέπει να σηκώσουν αυτοί το βάρος του αγώνα. Μόνο με τη δική τους πάλη, ακόμα και με προσωπικό κόστος, ενάντια στην εργοδοσία μπορεί να επιβληθούν μέτρα προστασίας στους χώρους δουλιάς. Μόνο ένα ρωμαλέο διεκδικητικό κίνημα, μαζί με τα ταξικά συνδικάτα, μπορεί να σταματήσει αυτή την αιμορραγία. Και μόνο ένας εργάτης που πιστεύει βαθιά μέσα του ότι «τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτώνται», γιατί όλα σε αυτόν ανήκουν. Μόνο ένας τέτοιος εργάτης μπορεί να τραβήξει μπροστά. Στον αγώνα για τη ζωή!


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ