Η υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας εκ των πραγμάτων αποτελεί μια σημαντική υπόθεση, καθώς διαμορφώνει τα κατώτερα όρια των μισθών και ημερομισθίων, αλλά και γιατί πάνω σε αυτή οικοδομείται όλο το σύστημα των μισθών, οι 120 κλαδικές συμβάσεις και οι ενδοεπιχειρησιακές. Αφορά, δηλαδή, στο εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων. Τη ζωή αυτών και των οικογενειών τους. Γι' αυτό και έχει γίνει μόνιμος στόχος των εργοδοτικών οργανώσεων, της πολιτικής της ΕΕ, αλλά και ένα πεδίο διεκδίκησης για τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Απ' αυτή την άποψη η σύναψη διετούς Συλλογικής Σύμβασης με τις εργοδοτικές οργανώσεις, εκ μέρους της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που δεν εξασφαλίζει αύξηση ούτε ενός ευρώ τη μέρα, είναι τουλάχιστον πρόκληση απέναντι σε όλη την εργατική τάξη. Και η πρόκληση αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστούμε ότι τα ψίχουλα αυτά γίνονται αποδεκτά από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όταν τα τελευταία χρόνια οι μισθοί και τα μεροκάματα υποχωρούν συνεχώς. Οταν η αξία που αντιπροσωπεύουν είναι χαμηλότερη από τα επίπεδα των μισθών το 1984 και όταν η ακρίβεια έχει γονατίσει την εργατική λαϊκή οικογένεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πιστή στο ρόλο του «κοινωνικού εταίρου», στυλοβάτης της «εργασιακής ειρήνης», θυσίασε το εισόδημα των εργαζομένων στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αυτό που οι κ. κ. Πολυζωγόπουλος και Κυριακόπουλος εμφανίζουν ως «επιτυχές αποτέλεσμα», είναι αποτέλεσμα καταστροφικό για την εργατική τάξη. Οταν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ ομολογεί ότι το ετήσιο κόστος των επιχειρήσεων θα είναι κάτω από το 5%, η ΓΣΕΕ δε δικαιούται να ομιλεί... Και χρειάζεται πολύ θράσος, μετά από τέτοια εγκληματική πράξη σε βάρος των εργατικών συμφερόντων, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να κομπορρημονεί για δήθεν ενίσχυση των χαμηλόμισθων... Γιατί άραγε πανηγυρίζουν οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ; Μήπως γιατί ο εργάτης από 23,29 ευρώ το 2003, θα παίρνει με δική τους ευθύνη 24,16 ευρώ, ολόκληρο το πρώτο 8μηνο του 2004 και από το Σεπτέμβρη θα αμείβεται για οκτώ ολόκληρες ώρες δουλιάς με 24,95 ευρώ; Τι θα πρωτοπληρώσει ο εργάτης με αυτό το ποσό; Τη στέγη, την τροφή, τα φροντιστήρια των παιδιών..;

Η υπόθεση της Εθνικής Σύμβασης επιβεβαίωσε, για άλλη μια φορά, και τις επιδιώξεις του ΣΕΒ, αλλά και των ηγεσιών των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων και το ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Και βέβαια, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ έβαλαν και αυτά το χεράκι τους σε αυτή την κατάληξη. Επιβεβαιώνεται, τέλος, αυτό για το οποίο, όλα τα τελευταία χρόνια, με επιμονή και σταθερότητα υπογραμμίζουν οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ. Οτι και το ζήτημα των μισθών πρέπει να γίνει υπόθεση της πάλης των ίδιων των εργαζομένων. Οτι μόνο με ταξική συσπείρωση, μόνο με αγώνες μπορεί να κερδηθεί ακόμα και αυτό το μεροκάματο...