«

Θα είναι, τελικά, η Αντζελα υποψήφια; Σίγουρες πληροφορίες λένε ότι δέχτηκε. Η Σοφία γιατί αποκλείστηκε; Την είχε πάρει, τελικά, τηλέφωνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός για τη στάση της στο δεύτερο γύρο των εκλογών; Και αν δεν της είχε τηλεφωνήσει ο πρωθυπουργός, ποιος, τελικά, της τηλεφώνησε; Κανείς; Ετσι ισχυρίζεται η ίδια, υπερασπιζόμενη την αξιοπρέπειά της... Στη Δήμητρα ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ είχε υποσχεθεί υποψηφιότητα τον Αύγουστο και μετά την πήρε πίσω; Τι θα γίνουν οι "προσωπικοί ψήφοι" του κ. Κατσανέβα; Εκανε βήματα πίσω στην υπόθεση Σαμαρά ο κ. Μητσοτάκης; Δε δίνει άλλο αέρα στο ψηφοδέλτιο η παρουσία της Συλβάνας; Η Ελένη θα σκίσει στη Θεσσαλονίκη...».

Οποιος έχει διαβάσει το παλιό διήγημα του Αζίζ Νεσίν «Τα προβλήματα του κόσμου», ήδη έχει κάνει τους ανάλογους συνειρμούς. Τι σχέση μπορεί να έχουν όλες αυτές οι «πληροφορίες» - συζητήσεις με τα προβλήματα του κόσμου; Τι σχέση μπορεί να έχουν με την πολιτική; Τότε γιατί σχεδόν το σύνολο των λεγόμενων ενημερωτικών εκπομπών, αλλά και η σχετική αρθρογραφία και τα ρεπορτάζ του έντυπου Τύπου ασχολούνται, ουσιαστικά, κύρια με αυτά τα τόσο «σοβαρά ζητήματα»;

Οτι γίνεται μαύρη διαφήμιση κάποιων προσώπων και, από την άλλη, «θάβονται» κάποιοι άλλοι, είναι ολοφάνερο. Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, είναι σίγουρο πως θα δούμε υποψηφίους να «σχολιάζουν» και ποδοσφαιρικούς αγώνες, όπως έγινε και στις προηγούμενες εκλογές. Επίσης σίγουρο είναι πως υπάρχει σοβαρή δυσκολία, να στηθεί οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση μεταξύ κομμάτων, τα οποία, στην ουσία της πολιτικής τους, λένε τα ίδια, αλλάζοντας τις λέξεις. Σίγουρο, επίσης, είναι πως πάντα θα βρεθούν τα «θύματα» - πρωταγωνιστές, που θα θυσιάσουν και την όποια αξιοπρέπεια για μια καλύτερη θέση στα «σημεία πώλησης»: Στα ράφια της ψηφοθηρίας. Αρα, κατανοητό είναι πως κάπως έτσι σκοπεύουν να μας σύρουν ολόκληρη την προεκλογική περίοδο.

Κατανοητές οι δυσκολίες, αλλά και οι σκοπιμότητες πρώτου επιπέδου. Ομως, υπάρχει πάντα και μια δεύτερη, βαθύτερη, σκοπιμότητα, που λειτουργεί, έτσι και αλλιώς, με τη δική της αδράνεια. Τα γραπτά, οι συζητήσεις, ο όποιος προβληματισμός δεν είναι «φτερά στον άνεμο». Διαμορφώνουν συνειδήσεις. Στη συνέχεια, οι συνειδήσεις καλούνται να διαμορφώσουν πραγματικότητες. Με άλλα λόγια, θέλουν τον κόσμο «κουκιά να τρώει και κουκιά να μαρτυρά...». Θέλουν την κοινωνική συνείδηση μπουκωμένη με όλα αυτά τα «άδεια πακέτα», έτσι που να μην υπάρχει χώρος για σκέψη - ανησυχία, για τα αληθινά λαϊκά προβλήματα.

Είναι και αυτός ένας από τους τρόπους, που «παίρνει ανάσες» και διαιωνίζεται το σύστημα. Γι' αυτό και όλοι (πολιτικοί και άνθρωποι των ΜΜΕ) παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και με βαθυστόχαστους τρόπους ποτίζουν όλοι μαζί το «δέντρο της ανοησίας». Για να απαντηθούν, όπως τους ταιριάζει και εκεί που πραγματικά πονάνε, μόνον ένας τρόπος υπάρχει. Σκέψη, που οδηγεί σε μαζική οργανωμένη δράση, ενάντια σε όλες τους τις πραγματικότητες. Τις εικονικές και την αληθινή, πανάσχημη, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης...