Η είδηση είναι χτεσινή και προκαλεί. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση με τα παπαγαλάκια της στα μέσα ενημέρωσης προσπαθεί να πείσει ότι θα δώσει μια ανάσα σε 25.000 ανθρώπους έστω και με μερική απασχόληση στο δημόσιο, την ίδια ώρα, στην αρμόδια κυβερνητική επιτροπή έχουν αποφασίσει ότι για το 2004 θα προσλάβουν στο δημόσιο με μερική απασχόληση μόνο 2.500 ανέργους. Αλλους 5.000 προσπαθούν να τους φορτώσουν στους δήμους, οι οποίοι θα πρέπει να επιβάλουν τοπική φορολογία για να διατηρήσουν σε λειτουργία υπηρεσίες που η κυβέρνηση αρνείται να χρηματοδοτήσει ως οφείλει. Σε κάθε περίπτωση αυτοί που θα προσληφθούν με μερική απασχόληση στο δημόσιο είναι μόνο 2.500. Τόσοι, μόνο 2.500, είναι αυτοί από τους πάνω από 500.000 άνεργους που αφού φιλήσουν κατουρημένες ποδιές, θα φτάσουν να πιάσουν δουλιά υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, θα γίνουν δηλαδή ο δούρειος ίππος για την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων χιλιάδων και χιλιάδων άλλων εργαζομένων. Κι όμως, η κυβερνητική προπαγάνδα εξακολουθεί να αναφέρεται σε 25.000 προσλήψεις.

Οι σημερινοί κυβερνώντες είναι απατεώνες από την κορφή ως τα νύχια. Δε φτάνει που έχουν αναγάγει σε στόχο ζωής να μείνουν στην ιστορία ως η κυβέρνηση που θα συμπιέσει μέχρι εξαθλίωσης την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Θέλουν - αξιώνουν να βγουν τα θύματά τους στους δρόμους και να ζητωκραυγάζουν «σφάξε με κι εμένα αγά μου». Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι ηθικής τάξης. Δεν αφορά μόνον, ούτε κύρια, το ζήτημα της αξιοπρέπειας. Για να μην ξεχνιόμαστε, αφορά στην ουσία των σχέσεων κεφαλαίου - εργασίας. Ο,τι γίνεται, γίνεται για να μειωθεί η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης. Αν εντοπίζουμε και την ανηθικότητα αυτής της πολιτικής είναι γιατί διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη μιας καταπληκτικής κινητοποίησης των σκουπιδιάρηδων, έτσι τους έλεγαν τότε, που κατέβηκαν σε διαδήλωση φωνάζοντας μια λέξη: Αξιοπρέπεια! Ενιωθαν ότι τους είχαν πατήσει τόσο πολύ που το να διεκδικούν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ήταν γι' αυτούς εκείνη τη στιγμή το κύριο.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σήμερα πιστεύει ότι έχει εξαθλιώσει τόσο πολύ μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης που μπορεί άνετα να τους ζητάει αντί να παλεύουν έστω για μια αξιοπρεπή δουλιά, να σκύβουν για να φιλήσουν την μπότα του δυνάστη τους. Πρέπει να διαψευστεί στην πράξη. Για παράδειγμα: Μ' αφορμή την απεργία των οικοδόμων στις 26 του Νοέμβρη και τις παράλληλες κινητοποιήσεις την ίδια μέρα των μεταλλεργατών της Ζώνης και των συνταξιούχων, μπορούν, επιβάλλεται, να βρεθούν στο δρόμο διαδηλωτές κι όσοι άλλοι κατανοούν ότι η εποχή που ο άνθρωπος περπάταγε στα τέσσερα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.