Ολο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση περιόρισε τη συζήτηση για το νέο μισθολόγιο των εργαζομένων στο δημόσιο, στο αν ο κατώτερος βασικός μισθός θα είναι εκείνο ή το άλλο ποσό, εκείνο ή το άλλο ποσοστό. Ούτε κουβέντα για το αν οι «αυξήσεις» που δίνει είναι ικανές να καλύψουν τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων.
Τελικά, η κυβέρνηση παρουσίασε ένα μισθολόγιο που προβλέπει ως κατώτερο βασικό μισθό 676 ευρώ μεικτά. Ποσό που δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μιας τετραμελούς οικογένειας αφού ακόμα και το επίσημο, σύμφωνα με την κυβέρνηση, αλλά πλασματικό όριο φτώχειας, ανέρχεται στα 850 ευρώ. Η εξέλιξη αυτή απεικονίζει εκτός από τις αντεργατικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και τη στάση της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση»).
Πάνω από τρία χρόνια οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) έθεταν και θέτουν επιμόνως στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων στο δημόσιο την ανάγκη να απαιτηθεί ως κατώτερος βασικός μισθός τα 1.050 ευρώ, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει νέο μισθολόγιο ή όχι. Αίτημα που συνδυασμένο με άλλα - δημόσια δωρεάν Υγεία και Πρόνοια, δημόσια δωρεάν Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση κ.ά. - μπορούν να συμβάλουν στην εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους στις σημερινές συνθήκες.
Τα αιτήματα αυτά δεν προκύπτουν από κάποια «ευφάνταστα» μυαλά αλλά από τις ίδιες τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες τους. Το ότι αποτελούν τη μόνη ουσιαστική απάντηση σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα ανάγκασε ακόμα και τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να υιοθετήσει προσφάτως ένα από τα αιτήματα που θέτουν οι ταξικές δυνάμεις, κατώτερο βασικό μισθό τα 1.050 ευρώ.
Ομως, όλο το προηγούμενο καιρό αβαντάροντας την κυβέρνηση ανέβαλλαν τη συζήτηση για πραγματικές αυξήσεις, λέγοντας ότι αυτές θα εφαρμοστούν με το νέο μισθολόγιο. Σήμερα και παρά την υιοθέτηση του αιτήματος των 1.050 ευρώ η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ συνεχίζει να ακολουθεί την τακτική του «κοινωνικού διαλόγου», με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις τους στο νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο να είναι ανύπαρκτες.
Από την άλλη, η κάθε μέρα που περνά για τον εργαζόμενο μεταφράζεται σε όλο και μεγαλύτερη χασούρα. Ηδη η απώλεια εισοδήματος των εργαζομένων στο δημόσιο ανέρχεται στο 30%, τα τελευταία χρόνια. Μια πραγματικότητα που θέτει ως επιτακτική ανάγκη την υλοποίηση των αιτημάτων που θέτουν οι ταξικές δυνάμεις. Αυτό δεν μπορούν οι εργαζόμενοι να το περιμένουν ούτε από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ούτε από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ που απλόχερα προσφέρουν την πολιτική τους στήριξη στις αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου.
Γι' αυτό η συσπείρωση των εργαζομένων στον ταξικό πόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για την οργάνωση της πάλης τους με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
Feeds
