Πρώτον: Κατέδειξε με επιστημονικά κριτήρια ότι τα όποια πλεονεκτήματα της περιβόητης καύσης, έναντι της υγειονομικής ταφής των σύμμεικτων απορριμμάτων, υποσκελίζονται από πολλά και βασικά μειονεκτήματα, όπως το υψηλό κόστος της επένδυσης, τα σοβαρά προβλήματα ρύπανσης που μπορεί να δημιουργήσει μια αστοχία στη λειτουργία της, ιδιαίτερα σε περιοχές σαν την Αθήνα, με πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, το ότι απαιτεί και χώρο εναπόθεσης επικίνδυνων αποβλήτων που παράγει, ότι επηρεάζεται έντονα από την εποχιακή διακύμανση της ποσότητας και σύνθεσης των απορριμμάτων, ότι προϋποθέτει πλήρη τεχνική εξάρτηση από την εταιρία κατασκευής κ.ά.

Δεύτερον: Επισήμανε απερίφραστα ότι τα αδιέξοδα στο πρόβλημα της ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων δεν μπορούν να αρθούν ούτε με την πρόσφατη τροπολογία, που ψήφισε η κυβέρνηση με την ανοχή της ΝΔ, και γιατί οι προθεσμίες πλέον για τη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων είναι ασφυκτικές και γιατί οι διαδικασίες που προωθεί είναι ευάλωτες σε προσφυγές και γιατί διαιωνίζει την άνιση χωροταξική κατανομή των στερεών αποβλήτων σε βάρος της Δυτικής Αττικής, προβλέποντας το 75% από αυτά να κατευθύνονται πάλι στις ίδιες υποβαθμισμένες περιοχές, και γιατί απαγορεύει την αναζήτηση λύσης και εκτός Αττικής σε συνεργασία με τους όμορους νομούς. Επιπλέον, η ίδια τροπολογία - σύμφωνα πάντα και με το ΤΕΕ - ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για επικίνδυνες λύσεις προβλέποντας την πολυδιάσπαση των φορέων διαχείρισης, ανάλογα με τις πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες επικρατήσουν ανά πάσα στιγμή.