Στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου δικάζονται οι κατηγορούμενοι για την «παράνομη είσοδο» του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Ελλάδα, το Γενάρη του 1999, ξαναζωντανεύουν ορισμένες πτυχές της υπόθεσης, που είχε συγκλονίσει τότε την ελληνική κοινή γνώμη, με την παράδοση του Κούρδου ηγέτη από την ελληνική κυβέρνηση στα χέρια των τουρκικών υπηρεσιών.
Καθώς συνεχίζεται η εξέταση των μαρτύρων αναδεικνύονται οι ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία κατ' εντολή των αμερικανικών αρχών σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή την επιχείρηση της παράδοσης του Οτσαλάν, το Φλεβάρη του 1999, στην Κένια. Στοιχεία, μαρτυρίες, ομολογίες, αποκαλύψεις, που «ενοχλούν» ιδιαιτέρως την κυβέρνηση. Ετσι, πιθανόν, εξηγείται και η υποβάθμιση του θέματος από τη συντριπτική πλειοψηφία των εφημερίδων και των τηλεοπτικών καναλιών. Μια ακόμη απόδειξη διαπλοκής και χειραγώγησης της ενημέρωσης.
Ωστόσο, σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι η ανασκόπηση της «υπόθεσης Οτσαλάν» σ' όλη την έκτασή της. Εξάλλου, στο θέμα αναφέρεται καθημερινά ο «Ριζοσπάστης», μοναδική εφημερίδα που καλύπτει με αναλυτικό ρεπορτάζ τη δίκη.
Το θέμα είναι, όπως όλα δείχνουν, ότι στην «υπόθεση Οτσαλάν» έχουμε μια καμπή στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης με χαρακτηριστικό την απόλυτη προσαρμογή στους σχεδιασμούς και στις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Η άνευ όρων υιοθέτηση όλων των δογμάτων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και η συμμετοχή σε όλες τις «νεοταξικές» επιχειρήσεις που ακολούθησαν μέχρι σήμερα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η «υπόθεση Οτσαλάν» είχε ενταχθεί εξ αρχής, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», που πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά το χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001.
Ενα μήνα μετά την παράδοση του Οτσαλάν, το Μάρτη του 1999, είχαμε τη ΝΑΤΟική επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία, στην οποία η ελληνική κυβέρνηση συμμετείχε παρέχοντας «γην και ύδωρ» στους επιδρομείς, αλλά και με την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών για την ενίσχυση των δυνάμεων κατοχής στη γειτονική χώρα. Με τον ίδιο ζήλο συμμετείχε, το 2001, στην επιδρομή εναντίον του Αφγανιστάν, όπως και, πριν λίγες μέρες, εναντίον του Ιράκ. Για τις καλές της υπηρεσίες απέσπασε τα συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες της αμερικανικής κυβέρνησης.
Ομως, αν η κυβέρνηση προσδοκά τον αμερικανικό έπαινο για τη σταθερή επιλογή της υποταγής στον «ευρωατλαντισμό», γνωρίζει ότι ο ελληνικός λαός στάθηκε σταθερά αντίθετος σ' αυτή την πολιτική. Οι διαδηλώσεις για την παράδοση Οτσαλάν, για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επιδρομών σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και Ιράκ, για την απεμπλοκή της χώρας από τις εγκληματικές επιχειρήσεις, ήταν απόδειξη μιας καθολικής λαϊκής καταδίκης. Από μια άλλη σκοπιά, η ενόχληση και η δυσφορία των αμερικανικών αρχών γι' αυτές τις κινητοποιήσεις και για τον έντονο «αντιαμερικανισμό» στην Ελλάδα είναι ο καλύτερος έπαινος για τον ελληνικό λαό.
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Feeds
