Τετάρτη 4 Ιούνη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η σύγκλιση επετεύχθη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), που είδαν τη δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες, το κόστος ζωής στη χώρα μας έχει φτάσει το 90% του κοινοτικού μέσου όρου, από το 80% που βρισκόταν το 1998. Μέσα σε τρία μόνο χρόνια, δηλαδή, έγινε ένα τεράστιο βήμα σύγκλισης με την Κοινότητα. Επομένως, στη σημερινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία, ο Κ. Σημίτης έχει ...κάθε λόγο να επαίρεται για την πολιτική της κυβέρνησης και τα αποτελέσματά της. Η σύγκλιση του κόστους ζωής έχει σχεδόν επιτευχθεί 100%.

Μένουν, βέβαια, οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις, όπως και πολλά ακόμη, που αφορούν στο επίπεδο και στην ποιότητα ζωής των εργαζομένων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα στοιχεία και πάλι της Eurostat, ο μέσος μισθός στην Ελλάδα παραμένει στο 57,3% του αντίστοιχου κοινοτικού μέσου όρου. Μην είστε, όμως, και αχόρταγοι. Δε γίνονται όλα μαζί. Πρώτα εξασφαλίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της ανάπτυξης (δηλαδή, τα έσοδα και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου) και αφού δεν υπάρχουν στον ορίζοντα προβλήματα ύφεσης και κρίσης, αφού διασφαλιστούν οι ανταγωνιστικές δυνατότητες των εγχώριων επιχειρήσεων, αφού..., αφού..., αφού..., κάτι μπορεί να γίνει και με τους μισθούς.

Οι υστερίες του κ. Βότση και η αλήθεια.

Προφανώς, πόνεσε το σχετικό με τον Γ. Βότση σχόλιό μας, του περασμένου Σαββάτου και, χτες, ο προαναφερόμενος επιχειρεί να απαντήσει από τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας», κρύβοντας την αλήθεια και καταφεύγοντας σε υστερίες. Μας χαρακτηρίζει «σταλινίσκους», «ξεχνώντας» ότι πολλοί πούροι αντισταλινικοί, σαν κι αυτόν, ονομάζουν σταλινισμό τα τέτοια «βαφτίσια». Εν πάση περιπτώσει, ο καθείς και τα όπλα του...

Παραμένουν, όμως, τα ζητήματα που θέσαμε: Καταθέτοντας στο δικαστήριο, έβαλε ή δεν έβαλε στο ίδιο τσουβάλι τη «17 Ν» και τον Φιντέλ Κάστρο, εμφανίζοντας και τους δύο (!) ως δυσφημιστές της ένοπλης πάλης και της επαναστατικής προοπτικής; Ηταν ή δεν ήταν αυτός, που χαρακτήριζε τα μέλη της «17 Ν», το 1976, «τολμηρούς μέχρις αποκοτιάς και αποφασισμένους για όλα», δηλαδή παλικάρια και όχι δολοφόνους, όπως τους λέει τώρα; Ηταν ή δεν ήταν αυτός, που τους αποκαλούσε «δείγματα ανθρώπων», που «μόνον η επαναστατική αριστερά έχει», δηλαδή επαναστάτες και όχι εγκληματίες; `Η, μήπως, πιστεύει ότι ο χώρος της «εξωκοινοβουλευτικής άκρας Αριστεράς», όπου τώρα τοποθετεί τη «17 Ν», γεννά εγκληματίες και δολοφόνους; Και, τέλος πάντων, πώς εμφανίζεται σήμερα, ως υπερασπιστής της λαϊκής ένοπλης πάλης και, ταυτόχρονα, κατήγορος της τρομοκρατίας - «δεν κάνω διάκριση καλής και κακής» - όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι οποιαδήποτε ένοπλη αναμέτρηση εμπεριέχει εξ αντικειμένου το στοιχείο της τρομοκρατίας, κι απ' τις δυο πλευρές των χαρακωμάτων;

ΥΓ: Τα περί «ανωνυμίας, ήτοι θρασυδειλίας», ας τα αναζητήσει αλλού, όχι στο «Ριζοσπάστη».

Το 1980 και σήμερα

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και ιδιαίτερα στις παραμονές της ένταξης της Ελλάδας, ως επίσημου μέλους, στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, είχε οργιάσει η προπαγάνδα για τη μεγάλη αγορά των 350 εκατομμυρίων ατόμων, που περιμένει πώς και πώς τα ελληνικά προϊόντα, κυρίως τα αγροτικά. Τα όσα αντίθετα έλεγε τότε το ΚΚΕ αντιμετωπίζονταν συνήθως με ειρωνείες και χλευασμούς. Εδώ έχουμε πλεόνασμα στο αγροτικό ισοζύγιο πριν καν γίνουμε μέλη της ΕΟΚ, φανταστείτε τι θα γίνει μετά, έλεγαν τότε οι κάθε λογής οπαδοί της ένταξης και μοίραζαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Θυμηθήκαμε όλα τα παραπάνω με αφορμή τα σχετικά στοιχεία που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων έχει πάψει πλέον να είναι πλεονασματικό εδώ και χρόνια. Και όχι μόνον αυτό, αλλά το έλλειμμα αυξάνεται κάθε χρόνο με γρήγορους ρυθμούς. Μόνον το 2002 σημείωσε αύξηση κατά 74%, φτάνοντας τα 612,3 δισ. δρχ. Εχουμε γίνει ελλειμματικοί ακόμη και στον καπνό, παρότι η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη παραγωγός καπνού στην Κοινότητα.

Είναι περιττό, μάλλον, να σημειώσουμε ποιες εκτιμήσεις δικαιώθηκαν...

Κάτι από γεύση αμερικανικών εκλογών θύμιζε το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ. Σύμφωνα με όσα διαβάσαμε, από τους 1.200 διαπιστευμένους συνέδρους πήραν - έστω και λίγο - μέρος στις εργασίες του συνεδρίου γύρω στους 700, από τους οποίους στο θέμα της ονομασίας ψήφισαν υπέρ 305, κατά 232, 9 ψήφισαν λευκό και 2 έκαναν αποχή, σύνολο 548. Δηλαδή, κάτι λιγότερο από τους μισούς, ενώ η νέα ονομασία εγκρίθηκε από το 25,3% του συνόλου των διαπιστευμένων αντιπροσώπων...

Ποιος δε θέλει να θυμάται;

Στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου δικάζονται οι κατηγορούμενοι για την «παράνομη είσοδο» του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Ελλάδα, το Γενάρη του 1999, ξαναζωντανεύουν ορισμένες πτυχές της υπόθεσης, που είχε συγκλονίσει τότε την ελληνική κοινή γνώμη, με την παράδοση του Κούρδου ηγέτη από την ελληνική κυβέρνηση στα χέρια των τουρκικών υπηρεσιών.

Καθώς συνεχίζεται η εξέταση των μαρτύρων αναδεικνύονται οι ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία κατ' εντολή των αμερικανικών αρχών σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή την επιχείρηση της παράδοσης του Οτσαλάν, το Φλεβάρη του 1999, στην Κένια. Στοιχεία, μαρτυρίες, ομολογίες, αποκαλύψεις, που «ενοχλούν» ιδιαιτέρως την κυβέρνηση. Ετσι, πιθανόν, εξηγείται και η υποβάθμιση του θέματος από τη συντριπτική πλειοψηφία των εφημερίδων και των τηλεοπτικών καναλιών. Μια ακόμη απόδειξη διαπλοκής και χειραγώγησης της ενημέρωσης.

Ωστόσο, σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι η ανασκόπηση της «υπόθεσης Οτσαλάν» σ' όλη την έκτασή της. Εξάλλου, στο θέμα αναφέρεται καθημερινά ο «Ριζοσπάστης», μοναδική εφημερίδα που καλύπτει με αναλυτικό ρεπορτάζ τη δίκη.

Το θέμα είναι, όπως όλα δείχνουν, ότι στην «υπόθεση Οτσαλάν» έχουμε μια καμπή στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης με χαρακτηριστικό την απόλυτη προσαρμογή στους σχεδιασμούς και στις απαιτήσεις των ΗΠΑ. Η άνευ όρων υιοθέτηση όλων των δογμάτων της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και η συμμετοχή σε όλες τις «νεοταξικές» επιχειρήσεις που ακολούθησαν μέχρι σήμερα.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η «υπόθεση Οτσαλάν» είχε ενταχθεί εξ αρχής, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», που πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά το χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001.

Ενα μήνα μετά την παράδοση του Οτσαλάν, το Μάρτη του 1999, είχαμε τη ΝΑΤΟική επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία, στην οποία η ελληνική κυβέρνηση συμμετείχε παρέχοντας «γην και ύδωρ» στους επιδρομείς, αλλά και με την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών για την ενίσχυση των δυνάμεων κατοχής στη γειτονική χώρα. Με τον ίδιο ζήλο συμμετείχε, το 2001, στην επιδρομή εναντίον του Αφγανιστάν, όπως και, πριν λίγες μέρες, εναντίον του Ιράκ. Για τις καλές της υπηρεσίες απέσπασε τα συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες της αμερικανικής κυβέρνησης.

Ομως, αν η κυβέρνηση προσδοκά τον αμερικανικό έπαινο για τη σταθερή επιλογή της υποταγής στον «ευρωατλαντισμό», γνωρίζει ότι ο ελληνικός λαός στάθηκε σταθερά αντίθετος σ' αυτή την πολιτική. Οι διαδηλώσεις για την παράδοση Οτσαλάν, για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επιδρομών σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και Ιράκ, για την απεμπλοκή της χώρας από τις εγκληματικές επιχειρήσεις, ήταν απόδειξη μιας καθολικής λαϊκής καταδίκης. Από μια άλλη σκοπιά, η ενόχληση και η δυσφορία των αμερικανικών αρχών γι' αυτές τις κινητοποιήσεις και για τον έντονο «αντιαμερικανισμό» στην Ελλάδα είναι ο καλύτερος έπαινος για τον ελληνικό λαό.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τα εκθεσιακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ και τίποτε καλύτερο από την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που φαίνεται πως φέτος έβαλε για τα καλά στο μάτι τα ασφαλιστικά ταμεία. Αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης και περικοπές συντάξεων ζητάει και, φυσικά, δε λείπουν αυτοί που ακούνε...

Υπάρχει (λέει η έκθεση) κίνδυνος δημοσιονομικής ανισορροπίας, εφόσον δεν ακολουθήσουμε τη συμβουλές τους. Προφανώς, για τους συγγράφοντες την έκθεση, όταν κάποιος δουλεύει μέχρι τα 70 του ή, ακόμα καλύτερα, δεν παίρνει σύνταξη ποτέ, επέρχεται ...ισορροπία στις κοινωνίες και τις οικονομίες.

Φυσικά, στα συρτάρια του υπουργείου Εργασίας υπάρχουν όλες οι απαραίτητες «μελέτες» και οι προτάσεις για τέτοιου είδους προσαρμογές. Το θέμα είναι, απλά, ο χρόνος υλοποίησης και το περιτύλιγμα που θα επιλέξουν. Οσο για «φρόνιμες» συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι γνωστό ότι κι αυτές υπάρχουν.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ υποτίθεται πως είναι η σημερινή συζήτηση στη Βουλή, αλλά μάλλον ο τίτλος υπάρχει μόνο για την ...οικονομία της συζήτησης. Για μια διαπλοκο-δικομματική κοκορομαχία έχουν προετοιμαστεί Σημίτης και Καραμανλής, όσο πιο μακριά γίνεται από την ουσία του πράγματος.

Αλλωστε, διανύσαμε ολόκληρο το Μάη με υπονοούμενα, καταγγελίες, «καρφιά» και δημοσιεύματα παντός είδους περί διαπλοκής, κλπ., κλπ. Προφανώς, κάποιοι εννοούν ότι πρέπει μπαίνοντας στον Ιούνη να έχουμε την ...κορύφωση της ιστορίας και τα επίθετα να πέφτουν βροχή.

Αυτά, φυσικά, την ώρα που θα ξεπουλιούνται όπως ακριβώς συμβαίνει τα «Ελληνικά Πετρέλαια» και οι δαπάνες των Ολυμπιακών Αγώνων θα καταλήγουν «εκεί που πρέπει», με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία να συζητούν γενικώς και αορίστως.

Ακριβώς η πολιτική τους αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της διαπλοκής (μια και κάποιοι προχτές ζητούσαν «αποδείξεις»)!


Γρηγοριάδης Κώστας

Το «μικρότερο κακό»

Γρηγοριάδης Κώστας

Το πετσόκομμα των όποιων μέχρι σήμερα εργατικών κατακτήσεων, η παραπέρα χειροτέρευση των όρων διαβίωσης και εργασίας των λαϊκών στρωμάτων, είναι ο μόνος δρόμος, για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Αν δεν το κάνουμε εμείς, με τη συναίνεση - αν όχι χωρίς αντίσταση - της εργατικής τάξης, τότε θα το κάνουν οι άλλοι - οι συντηρητικοί, οι δεξιοί κλπ., κλπ., και τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα. Αυτό είναι το σύγχρονο και βασικό επιχείρημα των απανταχού σοσιαλδημοκρατών και «κεντροαριστερών». Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω αποσπάσματα από την ομιλία του Γερμανού καγκελαρίου, Γκ. Σρέντερ, στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματός του: «Η μεταρρύθμιση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης είναι ο βασικός όρος για τη συνέχιση της ιδέας της κοινωνικής δικαιοσύνης και της διάσωσής της στο μέλλον και στις επόμενες γενιές... Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε θα το κάνουν οι άλλοι, με διαφορετικούς προσανατολισμούς, εγκαταλείποντας και την ιδέα και το στόχο του κοινωνικού κράτους...». Μοναδικό θέμα του συνεδρίου ήταν η πρόταση του Γκ. Σρέντερ, η επονομαζόμενη και «Ατζέντα 2010», τα κύρια σημεία της οποίας περιλαμβάνουν δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών για συντάξεις, περίθαλψη και επιδόματα ανεργίας, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και διευκόλυνση των απολύσεων.

Η λεγόμενη και θεωρία του μικρότερου κακού, στην πλέον εκβιαστική και αισχρή μορφή και έκφρασή της.

Τα ψεύτικα διλήμματα

Τα παραπάνω, όμως, έχουν ουσιαστικό και πραγματικό νόημα μόνο στην περίπτωση, που ισχύουν όλα όσα λένε περί μονόδρομου οι κάθε λογής «γαλάζιοι», «πράσινοι», «ροζ» και λοιποί απολογητές του σύγχρονου καπιταλισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, το δίλημμα, που θέτουν μπροστά στους εργαζόμενους, δεν είναι μόνον εκβιαστικό, αλλά και ψεύτικο. Και αυτή ακριβώς είναι η αλήθεια. Οχι μόνο γιατί υπάρχει κι άλλος δρόμος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, έχοντας στο κέντρο της προσοχής του τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού και όχι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Ο βαθμός εφαρμογής των όποιων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων δεν εξαρτάται κυρίως από το ποιο «μικρότερο» ή «μεγαλύτερο κακό» βρίσκεται στην κυβέρνηση, αλλά από το βαθμό της ενωμένης, μαζικής και ισχυρής αντίστασης των εργαζομένων. Γεγονός, όμως, που προϋποθέτει - εκτός των άλλων - και το μαζικό απεγκλωβισμό των τελευταίων από «πονηρές» θεωρίες και αντιλήψεις του «μικρότερου κακού» και κάθε λογής, ανάλογα ψευτο-διλήμματα.

Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη «έσπασε» τα μούτρα της, επιχειρώντας να ιδιωτικοποιήσει ένα 25% των μετοχών του ΟΤΕ και, σήμερα, με κυβέρνηση του «μικρότερου κακού», έχει ξεπουληθεί ολόκληρος ο ΟΤΕ και όχι μόνον αυτός..;

Δείχνει τον δρόμο...

«Η Ντόρα δείχνει το δρόμο» έγραφε με μεγάλα γράμματα μια φιλονεοδημοκρατική εφημερίδα, την άλλη μέρα των δημοτικών εκλογών και την τότε νίκη της κ. Μπακογιάννη στην Αθήνα. Και, βέβαια, άλλα εννοούσε η εφημερίδα, αλλά η κ. Μπακογιάννη δείχνει πλέον το δρόμο, ως δήμαρχος Αθήνας. Τις προάλλες, εισηγήθηκε και πέρασε απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο για τη σύναψη δανείου ύψους 140 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ (περίπου 50 δισ. δραχμών). Αντί να διεκδικήσει όσα χρωστά η κεντρική εξουσία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στο Δήμο Αθήνας συγκεκριμένα. Αντί, να προχωρήσει στην ενημέρωση και κινητοποίηση των εργαζομένων της πρωτεύουσας. Αντί.., αντί... συμπλέει πλήρως με την κυβερνητική πολιτική και χρησιμοποιεί το Δήμο ως μοχλό της μονόπλευρης λιτότητας, φορτώνοντας μ' ένα ακόμη υπέρογκο δάνειο τους δημότες, οι οποίοι, τελικά και θα πληρώσουν τα σπασμένα....

Κι αν αναρωτιέστε, τι θα γίνουν τα χρήματα αυτά, σας πληροφορούμε, ότι θα αξιοποιηθούν για την αποπληρωμή παλιότερων δανείων και την κατασκευή έργων βιτρίνας, ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων. Μόνο 15 εκατ. ευρώ, προϋπολογίζεται να διατεθούν -αν διατεθούν...- για απαλλοτριώσεις και νέους χώρους πρασίνου.

Υ.Γ. Παραλίγο, να το ξεχάσουμε. Βασιλικότερος του βασιλέα ο Χρήστος Παπουτσής, όχι μόνο συμφώνησε με την εισήγηση της δημάρχου, αλλά και πρότεινε το δάνειο να έχει ύψος 200 εκατ. ευρώ. Προφανώς, για να είναι στρογγυλό το νούμερο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σε άλλο δρόμο

Αύριο 5 Ιούνη είναι μέρα αλληλεγγύης στους ανέργους. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί τους εργαζόμενους να σταθούν πλάι στους ανέργους. Να κατέβουν στα συλλαλητήρια και μαζί τους να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη δουλιά. Χέρι - χέρι να δώσουν τη μάχη για την επιβίωση των ανέργων. Την επιβίωση των παιδιών τους. Γιατί το μισό και πλέον εκατομμύρια άνεργοι, οι εκατοντάδες χιλιάδες απασχολήσιμοι, οι ακόμα περισσότεροι υποψήφιοι άνεργοι, είναι «σπλάχνο από τα σπλάχνα» του λαού μας. Και έτσι πρέπει να δουν και αυτοί, που σήμερα έχουν δουλιά, τις απολυμένες της «Υβόννη», της «Σίσσερ», της «ΑΓΝΟ» και δεκάδων ακόμα επιχειρήσεων, που τις τελευταίες μέρες έβαλαν λουκέτο.

Η πάλη για την επιβίωση των ανέργων, ο αγώνας για αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του μισθού, η επέκταση αυτού του επιδόματος σε όλους τους ανέργους και όχι στο 1/3, όπως γίνεται σήμερα, η διεκδίκηση ο χρόνος ανεργίας να μετράει σαν συντάξιμος χρόνος, αλλά και η στήριξη των απολυμένων με επιχορήγηση ενοικίου - πάγωμα δανείων - δωρεάν παιδικούς σταθμούς και επιδότηση σπουδών στα παιδιά τους, είναι η τελευταία γραμμή άμυνας για τους ανέργους, για ολόκληρη την εργατική τάξη. Είναι η τελευταία γραμμή αντίστασης, που η υποχώρηση πίσω απ' αυτή θα σημάνει το ολοκληρωτικό περιθώριο, την απόλυτη μιζέρια.

Σε αυτόν τον ιερό αγώνα, πρωτοστατεί σήμερα το ΠΑΜΕ, στέκεται αταλάντευτα, διεκδικεί και απαιτεί. Αλλά ταυτόχρονα οι ταξικές δυνάμεις, το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει προς τους εργαζόμενους: Η ανεργία, οι απολύσεις, δεν είναι μπόρα που θα περάσει. Ο καπιταλισμός, γεννά και ξαναγεννά τον «εφεδρικό στρατό», τους ανέργους και τη φτώχεια. Οι άνεργοι, είναι τα λύτρα της εργατικής τάξης, στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στο Μινώταυρο του κέρδους των μονοπωλίων. Καπιταλισμός και ανεργία είναι σταυραδέρφια.

Σήμερα, μπροστά σε αυτή την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου, οι εργάτες πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Για πόσο θα αντέχουν να είναι τα καυσόξυλα στην πυρά της κερδοφορίας, που γύρω της ξετρελαμένοι από τα κέρδη, χορεύουν οι καπιταλιστές. Για πόσο θα επιτρέπουν να είναι οι αναλώσιμοι, σ' αυτόν τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της μισθωτής δουλείας;

Η εργατική τάξη, η εργατική λαϊκή οικογένεια πρέπει να ζυγιάσει και να αποφασίσει. Για πόσο καιρό θα ανέχεται να είναι στην εξουσία οι άνθρωποι του ΣΕΒ, η καμαρίλα της Ευρωπαϊκής Καπιταλιστικής Ενωσης, οι υπάλληλοι του ΝΑΤΟ και των... ιμπερια-ληστών;

Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ανοχής. Η θηλιά της ανεργίας, της φτώχειας, της υποαπασχόλησης θα σφίγγει πιο πολύ. Για τους εργαζόμενους ένας δρόμος απομένει. Ο δρόμος του αγώνα, της σύγκρουσης και της ανατροπής. Ο δρόμος που δείχνει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μια άλλη εξουσία. Την εξουσία που θα ανήκει πραγματικά στο λαό και που θα οικοδομεί μια οικονομία, όχι με κριτήριο το κέρδος των λίγων εκλεκτών, αλλά προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Πού πάμε;

Ολα στραβά κι ανάποδα,

όλα ένα χαρμάνι,

πάνω ήρθαν τα δάπεδα

και κάτω το ταβάνι,

ο κόσμος αναστράφηκε

και τούμπες πλέον κάνει!

* * *

Ολα στραβά κι ανάποδα,

τίποτε πια εντάξει,

έθνη, λαοί ανδράποδα,

χορεύει η «νέα τάξη»

κι ο κόσμος, όπως φαίνεται,

πάει, θα τα τινάξει!

* * *

Ολα στραβά κι ανάποδα

σαν να 'χει η Γη μεθύσει,

το Δίκαιο κάτω ανάποδα,

πείνα παντού και μίση,

πάλη, λαοί, ώστε ξανά

η Γη να ισορροπήσει!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ