Ρεσιτάλ υποκρισίας | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ρεσιτάλ υποκρισίας

Περισσεύει η υποκρισία αυτές τις μέρες με αφορμή την υπόθεση της «Σίσσερ - Πάλκο» και την τύχη των 500 εργατριών που βρέθηκαν στο δρόμο, μετά την απόφαση της εργοδοσίας να κλείσει το εργοστάσιο στην Αθήνα και να το μεταφέρει εκτός Ελλάδας.

Παρακολουθήσαμε, παραδείγματος χάριν, το υποκριτικό ρεσιτάλ των κ.κ. Ρέππα και Χριστοδουλάκη, οι οποίοι υποσχέθηκαν στους εργαζόμενους ότι θα παρέμβουν προς τη διοίκηση της επιχείρησης με σκοπό να αποτρέψουν το κλείσιμο και τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου. Και αυτό, ενώ είναι γνωστό ότι η ίδια η κυβέρνηση, και μάλιστα με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, έχει επιδοτήσει τη «Σίσσερ - Πάλκο» για τη μεταφορά των δραστηριοτήτων της σε βαλκανική χώρα.

Ομως, εξίσου υποκριτική ήταν η ηγεσία του Συνασπισμού, η οποία, υπό την πίεση των πραγμάτων, υποχρεώθηκε να κατηγορήσει την κυβέρνηση ως «θεατή της αποβιομηχάνισης της χώρας», ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΝ την εγκαλεί για έλλειψη βιομηχανικής πολιτικής και εγκατάλειψη της οικονομίας «στον αυτόματο πιλότο της αγοράς» και την κοινωνία «έκθετη στους ανταγωνισμούς».

Αν στην υπόθεση της «Σίσσερ - Πάλκο» συμπυκνώνεται η κυβερνητική πολιτική, το ίδιο ισχύει και για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία, με την πολιτική των διαβόητων ελευθεριών διακίνησης κεφαλαίου, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργαζομένων, ωθεί στη μεταφορά εργοστασίων εκεί όπου μπορούν να αποκομίσουν υπερκέρδη, με αποτέλεσμα την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Αυτή η πολιτική έχει τις υπογραφές και της κυβέρνησης και του ΣΥΝ, όπως, βεβαίως, και της Νέας Δημοκρατίας, όλων των θιασωτών της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.

Ολοι αυτοί ψήφισαν, το 1991, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της Ευρώπης των «τεσσάρων ελευθεριών».

Στα βάθρα, που αυτές οι δυνάμεις δημιούργησαν, στηρίζεται η ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτοί παρέδωσαν την οικονομία της χώρας στον αυτόματο πιλότο της «ελεύθερης αγοράς», γιατί αυτό απαιτούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών που υπηρετεί η πολιτική τους, δηλαδή του καπιταλιστικού κέρδους, στο όνομα του οποίου καθαγιάζονται όλα τα αντεργατικά μέτρα, που βαφτίζονται «ανταγωνιστικότητα», ή «αναδιάρθρωση», ή «παγκοσμιοποίηση».

Δεν κοροϊδεύουν μόνον τους εργαζόμενους της «Σίσσερ - Πάλκο», αλλά ολόκληρη την εργατική τάξη της χώρας, όσοι απ' αυτούς μιλάνε τώρα για «βιομηχανική πολιτική», ή για περιορισμό στην κίνηση των κεφαλαίων, όταν στο εθνικό, αλλά και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν ψηφίσει κατ' επανάληψη τόσες αντεργατικές αποφάσεις, όσες χρειάζεται το κεφάλαιο για την απρόσκοπτη αποκόμιση κερδών, εντείνοντας την εκμετάλλευση, είτε στις χώρες - μέλη της ΕΕ, είτε σε άλλες χώρες με την ανεμπόδιστη ελευθερία του να μεταφέρει επιχειρήσεις όπου το συμφέρει.

Οι εργαζόμενοι, χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, πρέπει να γνωρίζουν ότι, σήμερα παρά ποτέ άλλοτε, η υπεράσπιση της εργασίας, του εισοδήματος, των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων τους, περνάει μέσα από τη σύγκρουση μ' αυτήν την πολιτική και τους φορείς της, ως την ανατροπή της.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ