Οι εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ είναι ήδη στο δρόμο. Στον ίδιο ακριβώς δρόμο που βρέθηκαν πριν απ' αυτές οι εργάτριες της «Χούδσον», οι εργάτες και οι εργάτριες της ΕΤΜΑ, της «Αιγαίον», της «Βέλκα», δεκάδων επιχειρήσεων, στις οποίες οι καπιταλιστές έκριναν πως μπορούν να βρουν κάπου αλλού καλύτερους όρους για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Με μαθηματική ακρίβεια αύριο θα κλείσουν κι άλλα εργοστάσια... Οπου ο καπιταλιστής θα εκτιμά ότι δεν τον συμφέρει εκεί, γιατί τον συμφέρει παραπέρα. Το κυνήγι της διαρκούς αύξησης των κερδών υπακούει σε σιδερένιο νόμο.

Τι δουλιά έχουν, θα ρωτήσει κάποιος, τέτοια ώρα «θεωρητικούρες» τέτοιου τύπου. Εδώ ο κόσμος καίγεται. Πεντακόσιες οικογένειες τα έχουν βάψει μαύρα. Ε, λοιπόν, τώρα είναι ώρα να μιλήσουμε με «θεωρητικούρες». Τώρα που καίγεται η εργάτρια από «το κακό που τη βρήκε», τώρα πρέπει έντιμα, καθαρά, να μιλήσουμε στη μάνα μας, στην αδερφή μας, στη γειτόνισσα, στη συντρόφισσα του διπλανού πάγκου και να της πούμε πως δεν τη «βρήκε» κανένα «κακό»! Το κλείσιμο του εργοστασίου δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι κισμέτ. Υπακούει σε σιδερένιους νόμους, είναι προβλέψιμη εξέλιξη. Κάποιοι γνώριζαν γι' αυτήν, κάποιοι κράτησαν σε βαθύ ύπνο τις εργάτριες τόσον καιρό. Ακόμα χειρότερα, κάποιοι έπαιξαν βρώμικο ρόλο, λέγοντας, τον καιρό που άρχιζαν οι απολύσεις των πρώτων 350, ότι είναι συμφέρον για τους υπόλοιπους 500 να μην αντιδράσουν και πολύ στις απολύσεις, γιατί έτσι θα σωθούν οι υπόλοιπες. Γνώριζαν ότι καμία εργάτρια της ΣΙΣΣΕΡ δεν μπορεί να σωθεί όταν αρχίζει ο χορός των βουβαλιών στο βάλτο. Τα βουβάλια είναι τα μονοπώλια, είναι η ΣΙΣΣΕΡ. Που μετράει τα πράγματα όχι με το ψωμί στο τραπέζι του εργάτη, αλλά με το ποσοστό κέρδους που βγάζει από αυτό ή το άλλο εργοστάσιό της. Για τη ΣΙΣΣΕΡ αυτό το εργοστάσιο είναι νεκρό. Οχι γιατί δε βγάζει κέρδη, βγάζει και παραβγάζει και μάλιστα πάρα πολλά. Η εταιρία όμως γνωρίζει πώς να βγάλει ακόμη περισσότερα και με άλλο τρόπο. Κι αυτό ακριβώς επιδιώκει να κάνει.

Καθώς, λοιπόν, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς ήδη πίσω μας μετράμε πάνω από 30.000 εργάτες που επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σε καθεστώς ΕΟΚ και Ευρωπαϊκής Ενωσης πετάχτηκαν στο δρόμο - θύματα στο κυνήγι της ανταγωνιστικότητας -, τώρα είναι η ώρα για να ξαναπούμε, με μεγαλύτερη ένταση απλές - μα τόσο ισχυρές - αλήθειες: Οι εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ μπορούν να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο γι' αυτές και τα παιδιά τους μόνο στο βαθμό που θα έχουν συνείδηση της θέσης τους, άρα και του ρόλου τους ως εργατική τάξη. Αυτό σημαίνει συνείδηση πως βρίσκονται σε διαρκή ανειρήνευτη πάλη με τα αφεντικά. Οχι απλά με το αφεντικό της ΣΙΣΣΕΡ, αλλά με το σύνολο των αφεντικών. Οι εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ δεν έχουν απέναντί τους έναν κακό εργοδότη. Εχουν απέναντί τους το κεφάλαιο, την Ευρωπαϊκή Ενωσή του, τους ντόπιους υπερασπιστές του. `Η θα αντιμετωπίσουν με όρους ταξικού αντίπαλου όλους αυτούς που είναι ο εχθρός τους, ή θα αφανιστούν. Οποιος τους λέει κάτι λιγότερο απ' αυτό είναι αγύρτης, είναι πράκτορας των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ετσι απλή, ξερή είναι η αλήθεια. Απ' αυτήν και τα καθήκοντά μας.