Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά πολιτικά επιχειρήματα όσων βάφτισαν τη «17Ν» οργάνωση του κοινού ποινικού δικαίου, ενώ είναι πολιτική. Πολιτική, αντιδραστικού βεβαίως χαρακτήρα, αφού από την αξιοποίησή της μόνο ο λαός δεν ωφελήθηκε, ενώ εξυπηρετήθηκαν αντιλαϊκές στοχεύσεις. Αλλά ο χαρακτήρας μιας οργάνωσης ως πολιτικής, προσδιορίζεται κυρίως από το ότι υπηρετεί κάποιων τα συμφέροντα. Είτε φιλολαϊκή, είτε αντιλαϊκή, η α' ή β' δράση είναι πολιτική. Για ποια ποινική δίκη έγινε συζήτηση, αν είναι ή όχι ποινική; Για καμία!

Απέναντι στους φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, που ασκούν βία κατά του λαού. Για να διεκδικήσει τον τεράστιο πλούτο, που ο ίδιος παράγει, και του τον κλέβουν. Για να υλοποιηθεί πολιτική σε αντίθεση με της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Τη στιγμή που ο εργάτης παλεύει να φτιαχτεί σωματείο και απολύεται ακόμη και γι' αυτό, αποτελεί μεγάλο θράσος να αναγορεύεται το δημοκρατικόν «μας» πολίτευμα σε ιδανικό πεδίο άσκησης δικαιωμάτων, ενώ κυριαρχεί η δικτατορία των μονοπωλίων! Οταν η νέα και ο νέος δεν έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν, τη στιγμή που η πλουτοκρατία έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, αποτελεί πρόκληση η αναγόρευση της κυριαρχίας της σε κυριαρχία του λαού.