Αποτελεί κοινό... μυστικό, ότι οι τράπεζες ποτέ δε λειτούργησαν ούτε θα λειτουργήσουν ως «φιλανθρωπικά» ιδρύματα. Οι επικεφαλής κρατικών και ιδιωτικών τραπεζών έχουν έναν και μόνο σκοπό: Να βγάζουν όσο γίνεται μεγαλύτερα κέρδη από το εμπόριο χρήματος. Πρόκειται για κοινές αλήθειες, που και να θέλει κανείς να τις αμφισβητήσει, δεν τον αφήνουν οι ίδιες οι τράπεζες, οι οποίες με την καθημερινή τους πρακτική πείθουν και τον πιο αδαή για την τοκογλυφική τους μανία. Η ληστρική διάθεση των τραπεζιτών εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, όταν, με την πλήρη απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος, τα ονομαστικά επιτόκια καταθέσεων ταμιευτηρίου άρχισαν να υπολείπονται όλο και περισσότερο από τον επίσημο πληθωρισμό. Αντίθετα, καθώς η μακροχρόνια λιτότητα ανάγκαζε όλο και περισσότερους εργαζόμενους να προσφεύγουν στον τραπεζικό δανεισμό, οι τραπεζίτες -- και ενώ ο πληθωρισμός μειωνόταν -- διατήρησαν τα επιτόκια των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων αμετάβλητα, μεγαλώνοντας έτσι την ψαλίδα επιτοκίων- πληθωρισμού, και φυσικά τα κέρδη και υπερκέρδη τους.

Ομως, το τελευταίο διάστημα, το κακό «παράγινε». Η απόφαση της -- διορισμένης από την κυβέρνηση -- διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας να μειώσει ΟΛΑ τα επιτόκια καταθέσεων σε ποσοστά ακόμη πιο κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό και να διπλασιάσει (από 500 σε 1.000 ευρώ) το ποσό των καταθέσεων ταμιευτηρίου που θα είναι ΑΤΟΚΑ (θα τοκίζονται με ΜΗΔΕΝ επιτόκιο) είναι πέρα για πέρα ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ. Μαρτυρά την πρόθεση των τραπεζιτών -- που μεθυσμένοι από τα υπερκέρδη κλέβουν πια φανερά με το «έτσι θέλω» τους εργαζόμενους και γενικότερα τους ανθρώπους του μόχθου ή τους απόμαχους της δουλιάς -- να εντείνουν την τοκογλυφία. Εχοντας αρωγό την κυβερνητική πολιτική, οι τραπεζίτες δεν περιορίστηκαν μόνο στο πλιάτσικο των λαϊκών αποταμιεύσεων (υποχρεώνοντας τους μικροκαταθέτες να πληρώνουν «φύλακτρα» για τα «πέντε» φράγκα που βάζουν στην άκρη για τις δύσκολες ώρες). Καταληστεύουν και όλους εκείνους (τους οικονομικά ανίσχυρους), που αναγκάζονται να προσφύγουν στον τραπεζικό δανεισμό διατηρώντας πανάκριβα τα στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια.

Σ' αυτό συνηγορούν και οι χτεσινές αποφάσεις των διοικήσεων των ιδιωτικών τραπεζών Eurobank και Πειραιώς, που αύξησαν (στη «ζούλα») τα επιτόκια στεγαστικών δανείων, με πρόσχημα την αύξηση του πληθωρισμού στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη. Και είναι βέβαιο, πως το δρόμο που χάραξε η ελεγχόμενη από το κράτος Εθνική Τράπεζα, δηλαδή να αναβαθμίσει τη ληστεία των λαϊκών αποταμιεύσεων, είναι θέμα χρόνου να τον ακολουθήσουν και οι άλλες εμπορικές τράπεζες. Οπως επίσης είναι θέμα χρόνου, όλες οι άλλες τράπεζες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Eurobank και της Πειραιώς, που αναβάθμισαν την τοκογλυφία, αυξάνοντας τα επιτόκια των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων.

Με δεδομένη την κυβερνητική πολιτική και την επιθυμία των τραπεζιτών να εντείνουν το γιουρούσι σε βάρος των οικονομικά ανίσχυρων, η μόνη λύση να μπει φρένο στα ληστρικά και τοκογλυφικά επιτόκια των τραπεζών βρίσκεται στη μαζική και αποφασιστική ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για την οριστική ανατροπή αυτής της πολιτικής, την τελική ανατροπή της εξουσίας του μονοπωλιακού και τραπεζικού κεφαλαίου.