Τον τελευταίο καιρό οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων στην αγορά ανακινούν πάλι το θέμα του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πότε με φιέστες σαν αυτές που έγιναν πριν λίγους μήνες στην Ερμού και στη Γλυφάδα, πότε με ανοιχτές δηλώσεις τους ξαναζεσταίνουν την πάγια αξίωσή τους: Την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στα πλαίσια και στην κατεύθυνση της πλήρους απελευθέρωσης του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων τους ακόμα και για 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Πριν λίγο καιρό οι σχετικές μεθοδεύσεις γίνονταν στο όνομα της εξυπηρέτησης των καταναλωτών! Αργότερα επινόησαν την εξυπηρέτηση των επισκεπτών της χώρας στις τουριστικές περιοχές! Τώρα επαναφέρουν το θέμα στο όνομα της «ομαλής λειτουργίας της αγοράς», ενόψει του 2004! «Κόπτονται» οι μεγαλέμποροι για την εικόνα -«θλιβερή» τη χαρακτηρίζουν- που θα παρουσιάζει η χώρα, μια «κατεξοχήν τουριστική αγορά» όπως λένε, με «κλειστές αγορές»! Προκειμένου, μάλιστα, οι μεγαλοεργοδότες να προωθήσουν τους στόχους τους, δε διστάζουν να μιλούν ακόμα και εξ ονόματος των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας ολάκερης.

Επί της ουσίας, οι αξιώσεις αυτές δεν είναι ανεξάρτητες ούτε από το φτηνό εργατικό κόστος, ούτε από τις άθλιες εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνονται όλα τα τελευταία χρόνια από το μέτωπο κυβέρνησης - κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική είναι που δίνει αέρα στα μονοπώλια του εμπορίου, να ζητάνε την απελευθέρωση του ωραρίου και την καταστρατήγηση του κεκτημένου δικαιώματος των εργαζομένων στην αργία της Κυριακής. Εξάλλου, μια τέτοια εξέλιξη μόνο σε συνδυασμό με τις συνολικές συνθήκες, που έχουν επιβάλει στις εργασιακές σχέσεις θα τους εξασφάλιζε τα περισσότερα κέρδη που προσδοκούν.

Από την άλλη μεριά, η παραπέρα απελευθέρωση του ωραρίου, εκτός από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εμπόριο έχει και μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, πλευρά. Θα αποτελέσει την ταφόπλακα, τη χαριστική βολή για εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, που ήδη βρίσκονται σε δεινή θέση από την ανεξέλεγκτη δράση των -ντόπιων και ξένων- πολυκαταστημάτων. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί που κρατάνε μόνοι τους ή μαζί με τις οικογένειές τους και δυο - τρεις εργαζόμενους τις επιχειρήσεις τους, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ακόμα πιο εξοντωτικά ωράρια, όπως είναι αυτά που ζητάνε οι μεγαλέμποροι.

Το θέμα της «Κυριακής αργίας», του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων συνολικά, αποτελεί -μαζί με τα άλλα σημαντικά προβλήματα που προκαλούνται από την εφαρμοζόμενη πολιτική- ένα ακόμα κοινό σημείο που ενώνει πλατιά λαϊκά στρώματα. Ενα πρόβλημα, η αντιμετώπιση του οποίου απαιτεί τη δημιουργία κοινού μετώπου πάλης των εργαζομένων στο εμπόριο, των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ απέναντι στον ενιαίο αντίπαλο. Στις μεθοδεύσεις του οποίου μπορεί να μπει φραγμός μόνο μέσα από τη συνεχή επαγρύπνηση και τον κοινό, συνεχή και ανυποχώρητο αγώνα με κοινό διεκδικητικό πλαίσιο.