«Κεντροαριστερά»... «πλυντήρια»
Ο κ. Λαλιώτης θέλει να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ με τις «δυνάμεις της Αριστεράς», για να φτιαχτεί μια ωραία «κεντροαριστερά» που θα κυβερνήσει τον τόπο. Μάλιστα, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ δεν παραλείπει, όταν απευθύνει το προσκλητήριό του, να δηλώνει: «Είμαι ειλικρινής»...
Οσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ο κ. Λαλιώτης είναι πράγματι ειλικρινής. Είναι ειλικρινής διότι αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έχει απόλυτη ανάγκη να πιαστεί από εκείνα τα «αριστερά σωσίβια», που θα διατηρούσαν την ελπίδα της παραμονής του στην κυβερνητική εξουσία. Είναι αλήθεια: Το ΠΑΣΟΚ διάγει τη φάση που έχει ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τέτοιου είδους «δεκανίκια».
***
Ο κ. Λαλιώτης είναι διπλά ειλικρινής, διότι δεν κρύβει ποιο είναι το πρότυπό του. Το «κεντροαριστερό» πρότυπο του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ είναι - όπως ο ίδιος δήλωσε - το «κεντροαριστερό πρότυπο των ευρωπαϊκών χωρών»: Της Γερμανίας του Σρέντερ, της Γαλλίας του Ζοσπέν, της Ιταλίας του Ντ' Αλέμα, παλιότερα. Θέλει, δηλαδή, και στην Ελλάδα, τη σύσταση ενός «κεντροαριστερού» φορέα, που θα βομβαρδίζει τη Γιουγκοσλαβία, θα εκδιώκει τον Οτσαλάν από το έδαφός της, θα συμμετέχει με τον Κλίντον στα φόρουμ για την «προοδευτική διακυβέρνηση» (!) του πλανήτη, θα εκστρατεύει με τον Μπους σε έναν «πόλεμο απεριόριστης διάρκειας», θα ψηφίζει ευρωτρομονόμους και θα προωθεί τα «σύμφωνα σταθερότητας» και ευρω-λιτότητας (ιδού όλα όσα συνθέτουν το «κεντροαριστερό»... πρότυπο).
Μα όλα αυτά είναι όλα όσα ήδη πράττει το ΠΑΣΟΚ, θα πει κάποιος. Σωστά. Μόνο που πλέον αυτή η πολιτική είναι (και φαίνεται) τόσο δεξιά, είναι (και φαίνεται) τόσο κυνική, που δεν μπορεί να την εφαρμόζει μόνο του. Τώρα, πια, θέλει στήριγμα από τους «αριστερούς» του βαστάζους.
***
Ταυτόχρονα, ο κ. Λαλιώτης αναζητά το κατάλληλο «λευκαντικό» για να ξεπλύνει αυτή την αντιδραστική πολιτική. Πρέπει να εξαπατήσει τα λαϊκά στρώματα ότι, δήθεν, διαφέρει από τη ΝΔ. Αν, όμως, κάνει το λάθος να επικαλεστεί σαν απόδειξη αυτής της «διαφοράς» την πολιτική του, ξέρει ότι δε θα πείσει - και δεν πείθει - ούτε τους θυρωρούς της Χαριλάου Τρικούπη. Επομένως μια ελπίδα υπάρχει: Να αρχίσει να επιδεικνύει δεξιά και αριστερά τους «ροζ» συνεργάτες του: Μπορεί να στέλνω στρατιώτες στο Αφγανιστάν και να λέω «είμαστε όλοι Αμερικανοί» (όπως η ΝΔ), μπορεί να υπονομεύω τον αγώνα των αγροτών (όπως η ΝΔ), μπορεί να ξεπουλάω τη δημόσια περιουσία (όπως η ΝΔ), αλλά κοιτάξτε - λέει ο κ. Λαλιώτης - οι δικοί μου «σύμμαχοι» είναι «της αριστεράς»... Αρα είμαι «Αριστερός»!
***
Ο κ. Λαλιώτης λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Λογαριάζει χωρίς τους αριστερούς. Εννοούμε τους πραγματικούς αριστερούς και όχι φυσικά κάποιους αυλικούς του Μαξίμου. Εννοούμε τους αριστερούς που δεν καταθέτουν τα διαπιστευτήριά τους ούτε στην αμερικανική πρεσβεία, ούτε στο διευθυντήριο των Βρυξελλών.
Επιπλέον ο κ. Λαλιώτης είναι διπλά άτυχος. Διότι ο λαός στον οποίο απευθύνεται, ο ελληνικός λαός, μπορεί να ξεχωρίζει την Αριστερά από τα εξ ευωνύμων παρακαθήμενα κατοικίδια της ολιγαρχίας. Ο λαός γνωρίζει ότι ποτέ η Αριστερά δε λειτούργησε σαν «πλυντήριο» της δικομματικής πολιτικής και πως κανένα τέτοιο «πλυντήριο», με όποια ταμπέλα κι αν κυκλοφορεί, δεν έχει σχέση με την Αριστερά.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Feeds
