Αυτή τη στιγμή, αρμενίζει στις ελληνικές θάλασσες η εφοπλιστική ασυδοσία, με πολύμορφες συνέπειες για χιλιάδες επιβάτες, τους κατοίκους των νησιών και, φυσικά, τους ναυτεργάτες. Τα όσα γίνονται τώρα στην ακτοπλοΐα και τα όσα, ακόμη χειρότερα, ετοιμάζονται, μετά την πρόσφατη ψήφιση και του νέου θεσμικού πλαισίου, που είναι ευθυγραμμισμένο με τις εξωφρενικές απαιτήσεις των εφοπλιστών, δεν είναι άσχετα με τα όσα συμβαίνουν και στα λιμάνια της χώρας. Η πολιτική ιδιωτικοποίησής τους από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί κυνική δήλωση υποτέλειας και στα πολυεθνικά συμφέροντα. Οι επιπτώσεις είναι άμεσες και έμμεσες. Ακόμη χειρότερα, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι αλλαγές στην ακτοπλοΐα λειτουργούν συνδυαστικά. Το τοπίο αλλάζει καθοριστικά και ο λαός βρίσκεται περικυκλωμένος: Ιδιώτες στα λιμάνια, ο νόμος της ζούγκλας στη θάλασσα, ιδιωτικά όλα τα ναυπηγεία και σαρωτικές αναδιαρθρώσεις στον κλάδο, με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και χιλιάδες εργάτες να βρίσκονται στα πρόθυρα εξαφάνισης.

Το λιμάνι του Πειραιά, το μεγαλύτερο της χώρας, ακολουθεί την «τύχη» της μετοχοποίησης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Το νέο νομικό καθεστώς είναι αυτό της Ανώνυμης Εταιρίας και οι μετοχές σύντομα θα κυκλοφορούν ελεύθερα, λίγοι, όμως, θα έχουν τον απόλυτο έλεγχό του. Πολλά μπορούν να γραφτούν για το ρόλο των λιμανιών στην οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη της χώρας, στα ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, στις χρήσεις που υπό δημόσιο έλεγχο θα εξυπηρετούν - ή θα πρέπει να εξυπηρετούν - αντίστοιχα το δημόσιο συμφέρον. Το σίγουρο είναι ότι για τους κεφαλαιοκράτες το μόνο συμφέρον που πρέπει να εξυπηρετηθεί είναι το δικό τους. Τα λιμάνια θα εξαναγκαστούν σε μια λειτουργία, που θα εξασφαλίζει την προσκόμιση του μεγαλύτερου κέρδους. Ηδη, το λιμάνι του Πειραιά αλλάζει. Μερικά από τα πιο ευνοημένα κομμάτια του θα μοιραστούν σε εφοπλιστές, οι οποίοι θα τα μετατρέψουν σε μικρά «φέουδα». Σχεδιάζονται προβλήτες αποκλειστικής εξυπηρέτησης πλοίων συγκεκριμένων εταιριών, ξενοδοχειακές μονάδες που θα υποδέχονται συγκεκριμένους επιβάτες, η κατάργηση ή ο περιορισμός των διαμετακομιστικών ζωνών και των χώρων υποδοχής προϊόντων και πολλά ακόμη. Με λίγα λόγια, ένα λιμάνι - τσιφλίκι και ο «λογαριασμός» στο λαό.

Ωστόσο, μαζί με το πολιτικό σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης, πάει και το σκάνδαλο του ξεπουλήματος. Η πρώτη αποτίμηση έγινε για το λιμάνι του Πειραιά, θεωρήθηκε, όμως, απαραίτητη μια ακόμη, καθώς το αποτέλεσμα - 36 δισ. δρχ. - κρίθηκε χαμηλό από διευθυντικά στελέχη του ΟΛΠ. Η πρώτη κράτησε ένα έτος. Η δεύτερη μόλις ...15 μέρες. Καθώς ο χρόνος πιέζει, οι κυβερνητικοί παράγοντες δε διστάζουν να ποδοπατήσουν κάθε έννοια διαφάνειας. Η Γενική Συνέλευση των μετόχων του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά συνεδρίασε έκτακτα, παρόλο που δεν προηγήθηκε η συνεδρίαση του ΔΣ για να τη συγκαλέσει, όπως προβλέπεται. Ακόμη όμως και η ΓΣ, απέφυγε την έγκριση της δεύτερης αποτίμησης και παρέπεμψε το ζήτημα στην τακτική συνεδρίαση του ΔΣ! Στελέχη του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη ελέγχου των χρήσεων του Οργανισμού, καθώς καλούνται να το πράξουν μέχρι τις 20 Αυγούστου, ενώ απαιτούνται τουλάχιστον τέσσερις μήνες. Αλλά και για την αποτίμηση πολλά μπορούν να ειπωθούν. Για παράδειγμα, οι λιμενικές εξυπηρετήσεις αποτιμήθηκαν μόνο από την πλευρά των εσόδων σε 2,5 δισ. δρχ., αλλά αγνοήθηκε η αξία του εξοπλισμού του ΟΛΠ (πλωτά, ρυμουλκά κ.ά.), που από τον ίδιο έχουν αποτιμηθεί σε 24 δισ. δρχ. μαζί με τα έσοδα! Οι μεθοδεύσεις γίνονται κατά παραγγελίαν της κυβέρνησης και μόνο ένα στόχο έχουν: Μαζί με την υποτίμηση της αξίας του λιμανιού του Πειραιά, και την άμεση προώθηση του ξεπουλήματός του.