Απαράδεκτοι και προσβλητικοί για την προσωπικότητα κάθε εργαζόμενου είναι οι όροι που θέτουν επιχειρηματίες στις συμβάσεις εργασίας, τις οποίες υποχρεώνονται να υπογράψουν οι προσληφθέντες. Μια τέτοια σύμβαση, που έφερε προχτές στη δημοσιότητα ο «Ριζοσπάστης» - αφορά στην εταιρία «ALFA WOOD ΑΕΒΕ», η οποία εδρεύει στη Λάρισα - δείχνει πως κάποιοι ψάχνουν να προσλάβουν είλωτες, ή, εν πάση περιπτώσει, εργαζόμενους χωρίς κατακτήσεις και δικαιώματα, παρά μόνο υποχρεώσεις και καθήκοντα. Οι απαιτήσεις, που συμπεριλαμβάνονται στην εν λόγω σύμβαση, είναι χαρακτηριστικές και αναδεικνύουν το κλίμα ασυδοσίας και αυθαιρεσίας που επικρατεί στους επιχειρηματικούς κύκλους, οι οποίοι δε σέβονται τίποτα και κανένα.

Η εταιρία «ALFA WOOD ΑΕΒΕ» απαιτεί από τους εργαζόμενους:

Το παράδειγμα της λαρισινής επιχείρησης δεν είναι μεμονωμένο. Είναι σύνηθες φαινόμενο οι επιχειρηματίες να ζητούν από τους υποψήφιους για πρόσληψη να παραδοθούν, ψυχή τε και σώματι, για να εξασφαλίσουν μια δουλιά. Και η πλήρης παράδοσή τους δε σχετίζεται μόνο με την απεμπόληση εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και άλλων «προσωπικών δεδομένων». Παλιότερα ο «Ρ» είχε φέρει στη δημοσιότητα «ερωτηματολόγιο» της εταιρίας «ΑΕΒΕ Βόλου» - ιδιοκτησίας του Ν. Κιολεΐδη, εκσυγχρονιστή επιχειρηματία, φίλου του πρωθυπουργού - που απευθυνόταν στους εργαζόμενους, ζητώντας απαντήσεις επί ερωτημάτων που αφορούσαν, όχι μόνο στα προσόντα τους για δουλιά, αλλά σε όλα τα «ενδιαφέροντά» τους, εντός κι εκτός εργασίας, από το αν ανήκουν σε σωματείο, ή σε πολιτική οργάνωση, αν πάσχουν από κάποια ασθένεια και ποια, μέχρι το αν επιδίδονται και πόσο... στο σεξ!

Οι επιχειρηματίες δε διστάζουν να καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα, να αφαιρούν τις εργατικές κατακτήσεις και προσβάλλουν βάναυσα τους εργαζόμενους, γνωρίζοντας πως ό,τι κι αν κάνουν δεν πρόκειται να τιμωρηθούν. Εκβιάζουν για προσλήψεις ειλώτων, εκμεταλλευόμενοι τη διόγκωση της ανεργίας. Αξιοποιούν την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, για να μετατρέψουν τους χώρους δουλιάς σε «τόπους μαρτυρίου» των εργατών. «Κλείνοντας πονηρά το μάτι» στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, επιβάλλουν την «κοινωνική ειρήνη», ποντάροντας και στην υποχώρηση των «αντανακλαστικών» της ελληνικής κοινωνίας, η οποία, ως ένα βαθμό, έχει αφεθεί στη μοιρολατρία κι οδηγείται στην υποταγή, «ναρκωμένη» από το «χασίς» του «εκσυγχρονισμού» που «μοιράζεται ελεύθερα» στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Σημίτη.

Δεν «κομίζομεν γλαύκαν» υποστηρίζοντας ότι το «αντίδοτο» στο «δηλητήριο» του «εκσυγχρονισμού» είναι η αγωνιστική αφύπνιση της εργατικής τάξης, για την υπεράσπιση των ταξικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών κατακτήσεών της και ο συντονισμός της πάλης της με τα άλλα λαϊκά στρώματα - στην κατεύθυνση συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού Λαϊκού Μετώπου - για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του μεγάλου κεφαλαίου. Και δεν κρύβουμε τη χαρά μας για τα πρώτα δείγματα αυτής της αγωνιστικής αφύπνισης, όπως φάνηκαν στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το «Ασφαλιστικό», εκφράζοντας την αισιοδοξία μας ότι γρήγορα πολλά θ' αλλάξουν, για ν' αλλάξουν όλα μετά.