Από προχτές - που η Ελλάδα ανέβηκε και επίσημα στο 12ο βαγόνι του τρένου προς την ΟΝΕ - η γνωστή ρήση «τέρμα τα δίφραγκα», έγινε πραγματικότητα. Με την ένταξή της στην ευρωζώνη, η δραχμή ουσιαστικά καταργήθηκε (τυπικά θα κυκλοφορεί μέχρι το Μάρτη του 2002, οπότε θα αποσυρθεί οριστικά από την κυκλοφορία) και αποτελεί μια απλή υποδιαίρεση του ευρώ. Αυτά, είναι τα διαδικαστικά θέματα, για τα οποία τις τελευταίες μέρες, υπήρξε λεπτομερής ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης από την κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εκτός όμως, από τα τυπικά θέματα, υπάρχουν και τα ουσιαστικά. Οπως για παράδειγμα, το γεγονός ότι η λιτότητα για τον εργαζόμενο λαό συνεχίζεται, παρά τις δημόσιες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων ότι θα τερματιστεί μόλις η Ελλάδα ενταχθεί στην ΟΝΕ και στη ζώνη του ευρώ. Απλά, τώρα, το μέγεθος της ληστείας για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, θα προϋπολογίζεται - από το διευθυντήριο των Βρυξελλών σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση - και θα γίνεται τώρα με τη μορφή του ευρώ.

Γι' αυτά, τα ουσιαστικά ζητήματα, οι θιασώτες και προπαγανδιστές της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, «κάνουν την πάπια». Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι, οι οποίοι μιλούν για «οφέλη» που θα αρχίσει να απολαμβάνει η Ελλάδα, τώρα που έγινε πλήρες μέλος της ΟΝΕ και εντάχθηκε στην ευρωζώνη. Μόνο που όταν μιλούν για «οφέλη που θα έχει η Ελλάδα», εννοούν την ολιγαρχία του πλούτου. Δηλαδή τους λίγους Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και τις πολυεθνικές, που είδαν τα κέρδη τους, σε ολόκληρη τη δεκαετία του 1990, να απογειώνονται στα ύψη και τα λαϊκά εισοδήματα, να συμπιέζονται σε όλο και πιο χαμηλά επίπεδα. Μια μικρή, γεύση για το μέγεθος της ληστείας που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στη δεκαετία του '90, μάς την έδωσε η εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, που μας πληροφορούσε ότι στην περίοδο 1994 - 1999, τα κέρδη των μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων αυξάνονταν κατά μέσο όρο με ρυθμό πάνω από 20% το χρόνο, ενώ ο μέσος πραγματικός μισθός της περιόδου φέρεται να αυξήθηκε με ρυθμό 2,1% ετησίως, ακόμη και με τα επίσημα και εντόνως αμφισβητήσιμα στοιχεία.

Αν, όμως, στην προενταξιακή περίοδο με τη βοήθεια των αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόστηκαν στη δεκαετία του '90, φτάσαμε στο σημείο να πεινά ο ένας στους 5 Ελληνες (σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat περίπου 2,2 εκατομμύρια Ελληνες ζουν κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας). Αν στην ίδια περίοδο η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη και ξεπέρασε το 12%. Αν επίσης η νέα δεκαετία - που άρχισε χτες με την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ - επιφυλάσσει κάποια οφέλη για την ελληνική οικονομία, αυτά θα τα μοιραστούν μεταξύ τους οι λίγοι και πλούσιοι, καθώς η «ευρωλιτότητα» που καταρτίζει και αποφασίζει το διευθυντήριο των Βρυξελλών, αφορά και την Ελλάδα. Αδιάψευστος μάρτυρας, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων που επιφυλάσσει η εισοδηματική πολιτική του 2001 (αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό), η αναβάθμιση της τοκογλυφίας των τραπεζικών επιτοκίων που άρχισε την περασμένη βδομάδα με την εναρμόνιση των δραχμικών επιτοκίων με τα αντίστοιχα του ευρώ, καθώς και τα άλλα γνωστά αντιλαϊκά μέτρα (τα αποκαλούμενα «διαρθρωτικές αλλαγές») που ετοιμάζεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σημίτη...