Το ταξίδι του Αντ. Σαμαρά στην Κίνα διαφημίστηκε από τα αστικά επιτελεία σαν ευκαιρία για την Ελλάδα να προσελκύσει κεφάλαια για επενδύσεις που θα βοηθήσουν την ανάκαμψη της οικονομίας, από την οποία έχει να κερδίσει ο λαός. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Και είναι ευκολότερο σήμερα για το λαό να τη δει, αξιοποιώντας την πείρα του από τις επενδύσεις που έχουν ήδη κάνει στην Ελλάδα κινεζικοί κολοσσοί. Η Κίνα, η μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη παγκόσμια, αναζητάει πύλη εισόδου στην Ευρώπη για τα εμπορεύματά της. Η Ελλάδα μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο για τα κινεζικά μονοπώλια και από εκεί προκύπτει το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν σε ιδιωτικοποιήσεις και συμπράξεις στην εκμετάλλευση υποδομών της χώρας, που συνδέονται κύρια με τις μεταφορές (λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικό δίκτυο κ.ά.).

Για τον ίδιο λόγο, οι πολυεθνικές της Κίνας ενδιαφέρονται να δυναμώσουν τις σχέσεις τους με το ντόπιο εφοπλιστικό κεφάλαιο, το οποίο διακινεί το μεγαλύτερο μέρος των κινεζικών εμπορευμάτων παγκόσμια. Τι πείρα υπάρχει; Ο ελληνόκτητος στόλος είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο, διακινεί τεράστιες ποσότητες κινεζικών προϊόντων, έχει συμφωνίες δισεκατομμυρίων με πολυεθνικές της Κίνας και την ίδια ώρα τα ναυπηγεία στην Ελλάδα μαραζώνουν. Οχι όμως και στην Κίνα, όπου οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν χτίσει την τελευταία δεκαετία πάνω από 400 βαπόρια, ενώ εκκρεμούν άλλες 300 παραγγελίες! Ποιος ωφελήθηκε; Σίγουρα όχι οι χιλιάδες ναυτεργάτες που (όσοι δεν είναι άνεργοι) δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας στα καράβια του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ούτε οι χιλιάδες μεταλλεργάτες και άλλες ειδικότητες εργαζομένων στα ναυπηγεία, όπου δεν πέφτει σφυριά.

Αλλο παράδειγμα: Η «Cosco» έβαλε στο χέρι μια από τις προβλήτες του ΟΛΠ, με την τότε κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την επένδυση και τις θέσεις εργασίας που αυτή θα δημιουργούσε. Τι έγινε; Οι ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας (μερικές εκατοντάδες) είναι κακοπληρωμένες, χωρίς δικαιώματα και με βαριά αντεργατικούς όρους που τώρα γενικεύονται σε όλες τις επιχειρήσεις. Επιπλέον, με τη δραστηριοποίηση της πολυεθνικής στον Πειραιά, χάθηκαν πάνω από 30.000 θέσεις εργασίας από μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις χερσαίες μεταφορές, που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή και τις συνέθλιψε ο ανταγωνισμός. Για κερασάκι στην τούρτα, το κινεζικό μονοπώλιο έβαλε στο χέρι τη βασικότερη θαλάσσια πύλη εισόδου της χώρας και πήρε υπό τον έλεγχό του κρατικές υποδομές στρατηγικής σημασίας, μαζί με τον πλήρη έλεγχο του εξωτερικού εμπορίου.

Το ίδιο ισχύει και με τη συμφωνία ανάμεσα στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την «Cosco» και τη HP για τη σιδηροδρομική μεταφορά των προϊόντων της τελευταίας με χρήση του δικτύου που φτιάχθηκε με λεφτά του λαού. Αν κάποιοι μπορούν να πανηγυρίζουν για το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα, αυτοί είναι οι 60 επιχειρηματίες που έχει μαζί του και το σινάφι τους στην Ελλάδα, που ψάχνουν κερδοφόρες συμπράξεις με τους Κινέζους, για να βελτιώσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού. Ο δρόμος ανάπτυξης που υπόσχονται τα κόμματα της διαχείρισης προϋποθέτει να γίνει ο λαός δούλος των μονοπωλίων. Οι τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας θα μπουν στην υπηρεσία του λαού μόνο αν αυτός πάρει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, ξεπατώνοντας τα μονοπώλια και την εξουσία τους.