Η κυβέρνηση εξασφάλισε «ζεστό χρήμα» στον ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Πρόσχημα της κυβέρνησης είναι ότι με το χρήμα που θα εισπράξει ο ιδιοκτήτης, θα εξοφληθούν και τα δεδουλευμένα δύο χρόνων που οφείλει στους εργαζόμενους. Ομως μετά τι γίνεται; Πέρα από το γεγονός ότι στην τροπολογία δεν υπάρχει καμία διάταξη που να υποχρεώνει τον επιχειρηματία στο εξής να καταβάλει κανονικά τους μισθούς στους εργαζόμενους, δεν υπάρχει και καμία αναφορά ότι μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων του Πολεμικού Ναυτικού θα συνεχιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία του ναυπηγείου.

Η εξόφληση των δεδουλευμένων των εργαζομένων είναι θέμα αδιαπραγμάτευτο, όπως για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο να έχουν σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Ομως η ζοφερή κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι συνολικά στα ναυπηγεία, είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης φιλομονοπωλιακής πολιτικής, που όσο συνεχίζεται δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα. Μια πολιτική που φέρει τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από το 1992 με την 7η κοινοτική οδηγία, την οποία έσπευσαν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και στηρίζουν τα κόμματα που υποκλίνονται στον ευρωμονόδρομο, είχε προδιαγράψει τις σημερινές δραματικές εξελίξεις για τη ναυπηγική βιομηχανία. Μια πολιτική, που για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου εντείνει το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τσακίζει την εργατική τάξη, ρημάζει το συγκεκριμένο κλάδο παραγωγής της χώρας. Σε ό,τι αφορά τη ναυπηγική βιομηχανία αυτό εκφράζεται με ένα απίστευτο φαγοπότι δισεκατομμυρίων ευρώ για τους μονοπωλιακούς ομίλους, το ξεπάστρεμα χιλιάδων θέσεων εργασίας, χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα, σταδιακό ξεχαρβάλωμα των ναυπηγείων.

Οπως οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Ελευσίνας, αντίστοιχα οι 1.000 εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά επί ένα χρόνο έχουν καταδικαστεί από τους ιδιοκτήτες, τα αραβογερμανικά μονοπώλια (ADM και THYSSEN KRUPP), σε εκ περιτροπής εργασία με ένα μεροκάματο τη βδομάδα, μέτρο που θα συνεχιστεί μέχρι τον Ιούνη και βλέπουμε... Το ναυπηγείο εδώ και ένα χρόνο ρημάζει, ενώ με φιρμάνι της ΕΕ έχει κλείσει το εμπορικό τμήμα. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν τσεπώσει 2,3 δισ. ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού και έχουν παραδώσει «αέρα κοπανιστό». Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και από πάνω απειλούνται οι χώροι της με αλλαγή χρήσης για το χατίρι της COSCO.

Οι εργαζόμενοι της ναυπηγικής βιομηχανίας έχουν τεράστια πείρα, που δείχνει ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του κλάδου με βάση την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων όλου του λαού. Αυτό απαιτεί συντονισμό της δράσης των εργαζομένων στα ναυπηγεία και σε όλον τον κλάδο μετάλλου. Η ναυπηγική βιομηχανία στην Ελλάδα μπορεί να αναπτυχθεί. Εχει και την τεχνογνωσία και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Οι εφοπλιστές ναυπηγούν καράβια, αλλά σε ξένα ναυπηγεία. Η ανάπτυξη της ναυπηγοεπισκευής είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανάγκη των νησιωτών για σύγχρονα ασφαλή πλοία, είναι συνδεδεμένη με την αμυντική ικανότητα και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Επομένως ο αγώνας των εργαζομένων για δουλειά με πλήρη δικαιώματα στα ναυπηγεία, πρέπει να έχει περιεχόμενο όλα τα παραπάνω ζητήματα, έτσι που να φέρει στο πλευρό τους και τους φυσικούς τους συμμάχους, τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, φτωχούς αγρότες. Οριστικά το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με τον ενιαίο φορέα ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, κοινωνική ιδιοκτησία που απαιτεί εργατική λαϊκή εξουσία και οικονομία.