Πολύ λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα από τις δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» για το «νέο αέρα που πνέει πλέον στην ΕΕ» με την εκλογή Ολάντ στην Προεδρία της Γαλλίας. Το τι «αέρας» είναι αυτή η δήθεν αλλαγή που πλασάρουν από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κ.ά., επιβεβαιώνει καθημερινά ο ίδιος ο Ολάντ. Οι πρώτες εξαγγελίες του περί «επαναδιαπραγμάτευσης» του «δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας», που πρέπει να συμπληρωθεί από «ανάπτυξη» (δηλαδή, καπιταλιστική ανάπτυξη), δεν ήταν τίποτε άλλο παρά έκφραση των αντιθέσεων που φουντώνουν στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, κυρίως ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες, που από κοινού τσακίζουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα σε όλες τις χώρες και ταυτόχρονα ανταγωνίζονται για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων.

Την ίδια ακριβώς στρατηγική εξυπηρετεί και η παρέμβαση που έκανε ο Ολάντ την Τετάρτη για την κατάσταση στη Συρία. Με το πρόσχημα του ...ανθρωπισμού και της «αποφυγής της σφαγής του συριακού λαού» είπε: «Η στρατιωτική παρέμβαση δεν αποκλείεται, αρκεί να τελεί υπό την αιγίδα του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και των κανόνων του διεθνούς δικαίου, ειδικά στο πλαίσιο απόφασης του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ». Και συνέχισε: «Εναπόκειται, λοιπόν, σε εμένα και άλλους να πείσουμε τη Ρωσία και την Κίνα, επίσης να βρούμε λύση, η οποία δεν χρειάζεται να είναι στρατιωτική».

Ο Γάλλος Πρόεδρος δε νοιάζεται για το συριακό λαό, όπως δε νοιάζεται για το γαλλικό λαό, για τους λαούς της Ευρώπης. Αυτό που τον «καίει» είναι η καλύτερη θέση για τα γαλλικά μονοπώλια στη διανομή της λείας στην περιοχή της Ευρείας Μέσης Ανατολής, που έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία, είναι πλούσια σε ενεργειακούς πόρους και αποτελεί κόμβο για τους «δρόμους της ενέργειας». Οσο για το «φερετζέ» του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αυτός χρησιμοποιείται και από τον Ολάντ και από άλλους, όπως και σε προηγούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, γιατί ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί τα παζάρια μεταξύ των ιμπεριαλιστών.

Η πολιτική Ολάντ, που είχε έγκαιρα προβλέψει το ΚΚΕ, αφήνει έκθετους όλους τους θαυμαστές του και στη χώρα μας, που προσπαθούν να αποκοιμίσουν τα λαϊκά στρώματα με αυταπάτες. ΝΑΤΟ και ΕΕ, ο ιμπεριαλισμός ο ίδιος έχει στο DNA, στην ίδια του τη φύση, τον πόλεμο. Αυτοί οι οργανισμοί δεν αλλάζουν, δεν εξανθρωπίζονται, είναι ενάντια στα συμφέροντα των λαών γιατί είναι όργανα των κεφαλαιοκρατών. Δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που με ανακοίνωσή του αμέσως καταδίκασε τις δηλώσεις Ολάντ και τα νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια για αιματοκύλισμα του λαού της Συρίας. Ολοι οι άλλοι, «αριστεροί» και «δεξιοί», δεν έβγαλαν άχνα, γιατί με ποικίλους τρόπους προσκυνάνε τον καπιταλισμό. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να είναι σε επαγρύπνηση, με ψηλά το κεφάλι, για να αντιμετωπίσει την επίθεση που έρχεται, να απαιτήσει και να επιβάλει την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η υπερψήφισή του και στην κάλπη στις 17 Ιούνη είναι ένα στήριγμα για τους νέους αγώνες που θα απαιτηθούν στη σύγκρουση με το κεφάλαιο.