Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις οικονομικές εξελίξεις στα 27 κράτη - μέλη, είναι αρκετά αποκαλυπτική για τις στρατηγικές επιδιώξεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, και από την άποψη αυτή διαλύει πολλούς μύθους που έχουν δημιουργηθεί την τελευταία περίοδο στη χώρα μας. Το μήνυμα που στέλνει στην Ελλάδα και στις άλλες 26 χώρες, από τις Βρυξέλλες η ευρωένωση, είναι: καμία υποχώρηση στα προγράμματα λιτότητας, είτε αυτά εκφράζονται με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια. Στα πλαίσια αυτά, απαιτεί την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη λήψη μέτρων για τη «δημοσιονομική εξυγίανση» και στην εφαρμογή πολιτικών ενίσχυσης των μονοπωλιακών ομίλων.
Είναι προφανές, ότι τα σκληρά μηνύματα πανευρωπαϊκής λιτότητας που στέλνει η Εκθεση, διαλύουν τον μύθο ότι μετά την επικράτηση Ολάντ στη Γαλλία δημιουργούνται οι προϋποθέσεις θετικών, φιλολαϊκών αλλαγών σε όλη την Ευρώπη... Από πουθενά δεν προκύπτει ένα τέτοιο συμπέρασμα. Απεναντίας, κυβερνήσεις - ευρωπαϊκή γραφειοκρατία - μονοπωλιακοί όμιλοι, όχι μόνο αρνούνται κάθε διαπραγμάτευση των πολιτικών της σκληρής λιτότητας, αλλά αντίθετα, περνούν στην αντεπίθεση απαιτώντας νέες θυσίες και νέες εκατόμβες από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Με τις κατευθύνσεις αυτές συμφωνεί πλήρως και η γαλλική κυβέρνηση. Για να αποδειχτεί ότι αυτό για το οποίο πασκίζει η γαλλική σοσιαλδημοκρατία, δεν είναι να διασωθούν οι ευρωπαϊκοί λαοί από τις πολιτικές της άγριας λιτότητας, αλλά για το πώς θα διαπραγματευτεί με τους άλλους ανταγωνιστές, την προάσπιση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου.
Το κεφάλαιο, διαβλέπει την έξοδο από την οικονομική κρίση, μόνο μέσα από την εφαρμογή πολιτικών που συνθλίβουν τους εργαζόμενους και κονιορτοποιούν δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων. Η στρατηγική αυτή επιλογή από τη σκοπιά των συμφερόντων του διεθνούς κεφαλαίου, είναι απόλυτα λογική, αν και πρέπει να σημειώσουμε ότι η κρίση που χτυπά τις καπιταλιστικές οικονομίες είναι τόσο βαθιά, ώστε κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τα αιματηρά προγράμματα λιτότητας θα οδηγήσουν σε έξοδο απ' αυτή. Και αυτός είναι σήμερα ο τρόμος του διεθνούς κεφαλαίου.
Από την άποψη αυτή, οι εργαζόμενοι της χώρας, θα πρέπει να κατανοήσουν, ότι η εφαρμογή προγράμματος φιλολαϊκών αλλαγών, περνάει σήμερα μέσα από τη σύγκρουση και τη ρήξη με τις στρατηγικές επιλογές του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι εκπρόσωποί του δε διαπραγματεύονται ακόμη και μια πιο λάιτ εκδοχή της λιτότητας, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί είναι δογματικοί και σαδιστές, αλλά επειδή έχουν κατανοήσει πολύ καλά, ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι αναίμακτη. Οτι για να διασωθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, θα πρέπει να συνθλιβούν οι λαοί. Και από την άποψη αυτή, δεν μπορούμε παρά να τους αναγνωρίσουμε ταξική συνέπεια. Οι λαμπρές σελίδες της Ιστορίας, δεν γράφονται σε γραφεία, σε συναθροίσεις πεφωτισμένων, πολύ δε περισσότερο, οι μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, δεν αποτυπώνονται, όταν οι λαοί είναι στη γωνία. Ο λαός καλείται σήμερα να γίνει πρωταγωνιστής ο ίδιος.
Πρώτος σταθμός αυτής της διαδρομής, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Γιατί πανίσχυρο ΚΚΕ σημαίνει πανίσχυρος λαός. Γιατί αυτές οι δυο έννοιες πάντα συμβαδίζουν.
Feeds
