Πρώτον, και τα δύο κόμματα από... κατασκευής, ως στυλοβάτες του εκμεταλλευτικού συστήματος, έχουν απολύτως μοιρασμένες ευθύνες για την οξύτατη οικονομική κατάσταση, την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που περιοδικά ξεσπά στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Ανεξάρτητα από τον ακριβή τύπο της διαχείρισης που προκρίνει το καθένα, το ξέσπασμα της κρίσης, που την πληρώνουν οδυνηρά οι εργαζόμενοι, είναι αποτέλεσμα νομοτελειακού χαρακτήρα κάθε φιλομονοπωλιακής πολιτικής, κάθε πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο.
Δεύτερον: Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μιλώντας για ανάπτυξη το μόνο που έχουν κατά νου είναι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η ανάπτυξη των επιχειρήσεων, η συνεχής αύξηση της κερδοφορίας τους, η δυνατότητα των επιχειρηματιών να διευρύνουν τα μεγέθη και την ισχύ των κεφαλαίων τους. Γι΄αυτό και την περίοδο που οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν θετικοί, μπορεί μια ομάδα μεγαλοεπιχειρηματιών να κέρδισε εκατοντάδες δισεκατομμύρια, ωστόσο οι εργαζόμενοι δεν κέρδισαν απολύτως τίποτα.
Τρίτον: Επειδή η βάση της «κόντρας» τους δεν είναι η ανάπτυξη προς όφελος του λαού, αλλά η ευρωστία των επιχειρήσεων και η εξουσία των επιχειρηματιών, η περίοδος της ανάπτυξης που προηγήθηκε ήταν ταυτόχρονα περίοδος πρωτοφανούς επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να θυμηθούμε, «πάγωμα» μισθών, καθιέρωση ελαστικών σχέσεων εργασίας, υπονόμευση του κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, ενώ διευρύνθηκαν ακόμα περισσότερο οι εκπτώσεις φόρων και οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, τα διάφορα οικονομικά κίνητρα κοκ.
Τέταρτον: Το επίδικο της σημερινής τους «αντιπαράθεσης», είναι πόσο συμφέρουσα θα κάνουν στη χώρα την «επιχειρηματική δραστηριότητα», κάτι που στην αντίληψη και των δύο μεταφράζεται με μια κουβέντα σε μέτρα για την εξασφάλιση ακόμα φτηνότερης δύναμης προς τους κεφαλαιοκράτες. Τόσο φτηνής, που να μπορούν να γίνουν επενδύσεις κερδοφόρες για το κεφάλαιο.