Τα γεγονότα στη Νομική έδωσαν πρόσχημα στην κυβέρνηση (συνεπικουρούμενη από ΝΔ/ΛΑ.Ο.Σ.) να εντείνει την άγρια αντιμεταναστευτική, αντεργατική στην ουσία της, πολιτική. Να προωθήσει ταχύτερα προαποφασισμένα μέτρα, όσα οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου καιρό πριν συναποφάσισαν στις Βρυξέλλες για να υλοποιήσουν σε κάθε κράτος μέλος χωριστά. Αποσιωπώντας κατ' αρχάς ότι τούτοι οι άνθρωποι δεν ήρθαν εδώ για διακοπές. Εφτασαν πρόσφυγες του ιμπεριαλισμού, κυνηγημένοι από βόμβες που έστειλαν οι ΝΑΤΟικοί στις πατρίδες τους, πείνα και εκμετάλλευση που τους επιφύλαξαν σε συνεργασία με την άρχουσα τάξη κάθε χώρας μεταναστών. Αυτή είναι η αιτία που ξεριζώνονται και φτάνουν κατά κύματα στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Οσο δεν ξεριζώνεται η αιτία, το ζήτημα παραμένει άλυτο.

Αποκρύβοντάς το η κυβέρνηση υψώνει φράκτη στον Εβρο. Ζητά να παραμείνουν τα στελέχη του Frontex, να συνεχίσουν την επιτήρηση των ελληνικών συνόρων. Καταργεί προηγούμενες δυνατότητες για «νομιμοποίηση» μεταναστών. Στρατιωτικοποιεί πλήρως το Λιμενικό Σώμα για να γίνει αποτελεσματικότερο στο ανθρωποκυνηγητό μεταναστών, και σε αποστολές «διαχείρισης κρίσεων» εντός και εκτός χώρας. Δε δίνει άσυλο. Εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια τον Κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ» και εγκλωβίζει εδώ χιλιάδες ψυχές που στην πραγματικότητα (περίτρανα αποδεικνύεται στις ανακρίσεις όπου τους υποβάλλουν Ελληνες και Frontexιανοί συνοριοφύλακες) θέλουν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, έχοντας την Ελλάδα μόνο σαν ενδιάμεσο σταθμό.

Ομως, με τέτοια μέτρα, τους κλείνουν κάθε δρόμο. Ταυτόχρονα μετατρέπουν την Ελλάδα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και φυλάκισης μεταναστών, ενόψει «επιστροφής» τους στις χώρες προέλευσης ή διέλευσης. Δεν λύνουν κανένα ανθρωπιστικό ή άλλο πρόβλημα, αντίθετα τα οξύνουν. Επιπλέον κρατώντας τους δίχως «χαρτιά», τους κρατούν και δίχως δικαιώματα. Με μεροκάματα πείνας κι ανασφάλιστους προκειμένου να χτυπήσουν συνολικά την τιμή της εγχώριας εργατικής δύναμης, να «αγοράσουν» εξευτελιστικά φτηνά και τον Ελληνα εργάτη. Αποπροσανατολίζοντάς τον παράλληλα, ότι για την ανέχειά του ευθύνεται ο μετανάστης που του «κλέβει» τη θέση εργασίας, και όχι το μεγάλο κεφάλαιο που στερεί και από τους δύο τη ζωή.

Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των μεταναστών δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπιάς, αλλά είναι προς το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων. Σχετίζεται με την υπεράσπιση συνολικά των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να εντάξει αποφασιστικά στην πάλη του κατά της αντιλαϊκής πολιτικής τα θέματα των προσφύγων. Αλλωστε μόνο η λαϊκή πίεση μπορεί να αποσπάσει λύσεις υπέρ των μεταναστών, όπως αναγνώριση πλήρων δικαιωμάτων για όσους ζουν κι εργάζονται εδώ, χορήγηση ασύλου ή άλλης μορφής διεθνούς προστασίας σε όσους το δικαιούνται, χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να ταξιδέψουν αλλού. Παράλληλα οι ίδιοι οι μετανάστες, βλέποντας π.χ. την απάθεια των κυβερνήσεων, των πρεσβειών τους, των χρυσοκάνθαρων «ομοεθνών» τους στο Γολγοθά που αντιμετωπίζουν, να δουν ότι ταξικά είναι τα προβλήματά τους και μόνο ταξικά επιλύονται. Μέσα από τον ανειρήνευτο αγώνα ως την ανατροπή σε επίπεδο εξουσίας και με κοντινούς σταθμούς πάλης τις συγκεντρώσεις - συλλαλητήρια των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΟΓΕ, ΜΑΣ στις 10 Φλεβάρη, αλλά και τη συμμετοχή τους στην απεργιακή μάχη στις 23 του μήνα κάτω από τα λάβαρα του ταξικού εργατικού κινήματος.