«Πόλεμος» για το νερό βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτές τις μέρες του καύσωνα, στη Θεσσαλία, καθώς τα χωράφια «διψούν», οι καλλιέργειες απειλούνται άμεσα να καταστραφούν και οι αγρότες «τρέχουν και δε φτάνουν», πασχίζοντας να σώσουν την παραγωγή τους. Ομως, το νερό είναι λιγοστό και δε φτάνει για όλους. Ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας έχει κατέβει πάρα πολύ, με αποτέλεσμα οι γεωτρήσεις άντλησης να μη μπορούν να φτάσουν μέχρι τις υπόγειες «φλέβες», ενώ μεγάλη είναι και η πτώση της στάθμης των επιφανειακών υδάτων στη λίμνη Πλαστήρα, στον Πηνειό, στον Εννιπέα και στα άλλα ποτάμια της περιοχής. Ηδη, σε αρκετές περιοχές, τα χωράφια ξηράθηκαν και οι καλλιέργειες έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές. Ο κίνδυνος της λειψυδρίας απειλεί και τους ανθρώπους πόλεων και χωριών, που υδροδοτούνται από τα νερά της λίμνης, των ποταμών και των γεωτρήσεων.
Ηκατάσταση αυτή προκαλεί αναστάτωση και μεγάλο εκνευρισμό στον αγροτικό κόσμο της Θεσσαλίας. Και ξαναεμφανίζεται το φαινόμενο των τοπικιστικών αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους αγρότες, αλλά και ανάμεσα στις υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης κι άλλων αρμοδίων και μη φορέων και παραγόντων των νομών της περιοχής. Αντιπαραθέσεις, οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά, αφού, έτσι κι αλλιώς, το διαθέσιμο νερό δε φτάνει, όσο δίκαιη κι αν είναι η διαχείρισή του κι όση εξοικονόμηση των ποσοτήτων που υπάρχουν κι αν γίνει. Βεβαίως, χρειάζεται προσοχή διότι αν, κάτω από πιέσεις, διατεθεί όλο το νερό για να καλυφθούν οι ανάγκες σ' αυτό το διάστημα της μεγάλης ζήτησης, τότε για το επόμενο διάστημα, που οι ανάγκες θα αυξηθούν περισσότερο, δε θα βρεθεί στάλα νερό για τα χωράφια, αλλά και για τους ανθρώπους πόλεων και χωριών.
Κι ενώ ο θεσσαλικός κάμπος «καίγεται» και οι αγρότες βρίσκονται σε απόγνωση, βλέποντας να καταστρέφεται η παραγωγή τους και να πάνε χαμένα τα έξοδα και οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς, η κυβέρνηση «αγρόν ηγόραζεν». Βολευτείτε στην ανέχεια κι όποιος «ζήσει», λέει το υπουργείο Γεωργίας στους παραγωγούς. Ο Λαρισαίος υφυπουργός, Φ. Χατζημιχάλης τούς κατηγορεί ως μόνους υπεύθυνους, αφού, όπως ισχυρίζεται, δεν κάνουν οικονομία στο νερό ενώ ο υπουργός, Γ. Ανωμερίτης, τους απειλεί με βαριά πρόστιμα αν συνεχίσουν έτσι. Και η Περιφέρεια Θεσσαλίας, ως άλλος Ιησούς στον γάμο της Κανά, αναζητεί το «θαύμα», ώστε με λίγο νερό να ικανοποιήσει τους πάντες και να διασκεδάσει τις αντιδράσεις. Θαύματα, όμως, τη σήμερον, δε γίνονται.
Βεβαίως, είναι γνωστό πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα. Με την κατασκευή των μεγάλων έργων - Αχελώος, Κάρλα, φράγμα Σμόκοβου κι άλλα μικρότερα αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά έργα - μπορεί να πάει νερό στη Θεσσαλία, για να εμπλουτίσει τον υπόγειο και επιφανειακό υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής κι έτσι να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία για καλλιέργειες και ανθρώπους και, ταυτόχρονα, να σωθεί το περιβάλλον που συνεχώς υποβαθμίζεται. Ομως, χρόνια τώρα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις και δεσμεύσεις τους, δεν προχωρούν στην ολοκλήρωση αυτών των έργων ζωής για τη Θεσσαλία. Και δεν προχωρούν γιατί η ΕΕ, στην οποία ορκίζονται «πίστη και αφοσίωση», δε θέλει την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας και στοχεύει στο μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς της Ελλάδας.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
Feeds
