Αυτές τις μέρες με αφορμή την μαύρη επέτειο από το πυρηνικό ολοκαύτωμα στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945, είναι μια ευκαιρία ο λαός μας να επικαιροποιήσει στην μνήμη του την εγκληματική φύση του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της βάρβαρης εξουσίας του κεφαλαίου, των εκμεταλλευτών. Σήμερα 64 χρόνια μετά, ο ιμπεριαλισμός ως σύνολο (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) εξακολουθεί να σκοτώνει καθημερινά, εξακολουθεί να καταπιέζει λαούς, να στηρίζει αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Στην γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, είναι πολύ πρόσφατες οι πληγές από το μακελειό με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Στη μαρτυρική Γάζα και στ' άλλα παλαιστινιακά εδάφη, οι σφαγείς Ισραηλινοί έχουν ζεστή την πλάτη τους από τους ιμπεριαλιστές. Τα σχέδια για την λεγόμενη ευρύτερη Μέση Ανατολή (από την Παλαιστίνη μέχρι το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, με τους συνεχιζόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους) είναι αιματοβαμμένα. Οι δρόμοι της ενέργειας και των αγωγών τους σημαίνουν αμέτρητο πόνο, φτώχεια και δυστυχία για τους λαούς. Στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, η διείσδυση έγινε με ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας, επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, ένταση της εκμετάλλευσής τους από τους καπιταλιστές, νέα κοινωνικά προβλήματα, ξενιτεμένους ανθρώπους.

Στη μαύρη ήπειρο όπου τα μέτωπα είναι ανοιχτά σε πολλές περιοχές, συναντιούνται και ανταγωνίζονται τα συμφέροντα πολλών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ο πλούτος της Αφρικής είναι στο στόχαστρό τους και τις συνέπειες βιώνουν οι λαοί της που λιμοκτονούν. Οι επιδιώξεις των ΗΠΑ και άλλων είναι φανερές στην Ασία όπου θέλουν να περιορίσουν την ανταγωνιστική τους καπιταλιστική Ρωσία και μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα ή η Ινδία. Στην Λατινική Αμερική, που ιδιαίτερα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει βάλει την σφραγίδα του σε στυγερά δικτατορικά καθεστώτα στο παρελθόν, συνεχίζει να απειλεί τα λαϊκά κινήματα και να συνδράμει αντιδραστικά καθεστώτα όπως π.χ. σε Κολομβία, Περού, Μεξικό. Η σοσιαλιστική Κούβα είναι μόνιμα στο στόχαστρό του, γιατί αποτελεί φάρο στην πάλη των λαών της περιοχής και όλου του κόσμου.

Ολα όσα ενδεικτικά αναφέρονται αποδεικνύουν ότι ο ιμπεριαλισμός δεν αλλάζει, μόνο ανατρέπεται. Οσο υπάρχει και κυριαρχεί, η μιζέρια για τους λαούς θα συνεχίζεται, με καραβάνια προσφύγων, μεταναστών και ξεριζωμένων. Αν πριν από 64 χρόνια η χρησιμοποίηση του πυρηνικού όπλου από τις ΗΠΑ, με το αβαντάρισμα όλων των καπιταλιστικών δυνάμεων, αποτέλεσε συνειδητή επιλογή με στόχο την τρομοκράτηση των λαών, σήμερα η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε όλο τον κόσμο νιώθουν στο πετσί τους τα δεινά από την κυριαρχία του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είτε είναι σε περίοδο πολέμου είτε σε περίοδο ειρήνης, που και αυτή είναι στην ουσία ταξικός πόλεμος των εκμεταλλευτών με ποικίλους τρόπους. Το ΚΚΕ και την περίοδο των ανατροπών και ...της «ευφορίας περί νέας κοσμογονίας» και την περίοδο του «όλοι είμαστε Αμερικανοί» (με το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στην Νέα Υόρκη το 2001 και την αρχή της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας») δε «μάσησε» τα λόγια του. Κάλεσε και καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα σε ενιαία αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική πάλη. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τους λαούς.