Δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα ούτε η τελευταία, που ένα εργατικό «ατύχημα» στη βιομηχανική περιοχή του Θριασίου, παράλληλα με τις άθλιες συνθήκες δουλειάς, αναδεικνύει το ζήτημα της άναρχης ανάπτυξης των επιχειρήσεων στην περιοχή και, ταυτόχρονα, τις υποβαθμισμένες παροχές Υγείας για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η φωτιά σε μάντρα ανακύκλωσης αυτοκινήτων την περασμένη Κυριακή είχε σαν αποτέλεσμα ένας 35χρονος Ρουμάνος εργάτης να χαροπαλεύει σακατεμένος από εγκαύματα. Ο μετανάστης δούλευε μέρα αργίας με αδιευκρίνιστες εργασιακές σχέσεις.

Το Θριάσιο αποτελεί τη μεγαλύτερη βιομηχανική ζώνη της χώρας με περίπου 8.000 επιχειρήσεις, μερικές από τις οποίες συγκαταλέγονται στη βαριά βιομηχανία. Πάνω από 50.000 εργαζόμενοι απασχολούνται στην ίδια περιοχή όπου κατοικούν 150.000 άνθρωποι. Οποιος διασχίσει την περιβόητη Λεωφόρο ΝΑΤΟ, ξεκινώντας από τα Ανω Λιόσια, συνεχίζοντας στον Ασπρόπυργο μέχρι και την Ελευσίνα, θα αντιληφθεί αμέσως την άναρχη, ασύδοτη και πλήρως χαοτική κατάσταση που επικρατεί. Επιχειρήσεις με εύφλεκτα και επικίνδυνα υλικά, εταιρείες επεξεργασίας πετρελαίου και αερίων, σπίτια, νόμιμες και παράνομες χωματερές, παραπήγματα και οικισμοί, όλα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, δεξιά και αριστερά ενός άθλιου δρόμου που τον διασχίζουν καθημερινά χιλιάδες φορτηγά. Χωρίς δρόμους πρόσβασης, χωρίς κανένα μέτρο και σχέδιο ασφάλειας για εργαζόμενους και κατοίκους και με τις φωτιές να αποτελούν τεράστιο κίνδυνο, όπως αυτή τον περασμένο Ιούλη.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, το Θριάσιο Νοσοκομείο και η Μονάδα Εγκαυμάτων λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις, στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης της Υγείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη Δευτέρα η Μονάδα Εγκαυμάτων (δωρεά των Λάτσηδων για να ξεπλύνουν το έγκλημα στην «Πετρόλα») δεν μπορούσε να νοσηλεύσει τον καμένο εργάτη, γιατί ήταν κατειλημμένα τα μοναδικά τρία κρεβάτια που λειτουργούν, από τα 8 που διαθέτει συνολικά. Το Κέντρο Εγκαυμάτων εγκαινιάστηκε από τον πρωθυπουργό στις 2/2/2005. Αρχισε, όμως, να λειτουργεί τρία χρόνια μετά, το Γενάρη του 2008, με τον υπουργό Υγείας να εξαγγέλλει ότι σε ένα χρόνο θα λειτουργούν πλήρως και τα 8 κρεβάτια με πρόσληψη 30 μόνιμων νοσηλευτών. Η μονάδα συνεχίζει να υπολειτουργεί, την ίδια ώρα, μάλιστα, που από το Θριάσιο Νοσοκομείο απολύθηκαν 85 συμβασιούχοι νοσηλευτές. Στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας όπου νοσηλεύεται ο εργαζόμενος, λειτουργούν με το ζόρι τα 10 κρεβάτια από τα 18 που διαθέτει.

Επιχειρήσεις - κάτεργα εργασιακής εκμετάλλευσης με στόχο το μέγιστο κέρδος. Αναρχη δόμηση, χωρίς κανένα σχέδιο, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εργοδοτικής κερδοφορίας. Υπηρεσίες Υγείας υποβαθμισμένες, στο πλαίσιο της συνολικότερης αντιλαϊκής πολιτικής, που επιβαρύνουν κι άλλο την ποιότητα ζωής για τους εργαζόμενους και το λαό, σε μια περιοχή που αποδεδειγμένα παρουσιάζει υψηλή επικινδυνότητα. Αυτήν την πραγματικότητα φέρνει στην επιφάνεια το «ατύχημα» στο Θριάσιο, που άνοιξε τη βεντάλια ενός σύνθετου λαϊκού προβλήματος. Αυτή η κατάσταση αφορά εξίσου τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής. Κοινό τους αίτημα πρέπει να είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η ασφάλεια στις επιχειρήσεις της περιοχής, συνολικά η ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής από τους κινδύνους που εγκυμονεί η λειτουργία των επιχειρήσεων, η αναβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας στο ύψος των πραγματικών αναγκών. Ο ενιαίος αγώνας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να εγγυηθεί την ικανοποίηση των αναγκών εργαζομένων και κατοίκων, ένα μεροκάματο χωρίς νεκρούς και σακατεμένους.