Η τακτική του ΠΑΣΟΚ, άλλα να υπόσχεται στο λαό και άλλα να πράττει σε βάρος του, επιβεβαιώθηκε περίλαμπρα, με αφορμή αυτή τη φορά τις προτάσεις του για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Οταν οι ηγέτες της ΕΕ αναζητούσαν φόρμουλα για να στηρίξουν, μέσω των προϋπολογισμών των κρατών - μελών, με «ζεστό» χρήμα το τραπεζικό κεφάλαιο, ο Γ. Παπανδρέου, φορώντας το «σοσιαλιστικό» του προσωπείο, εξαπέλυε μύδρους κατά της «νεοφιλελεύθερης διαχείρισης» που οδήγησε στη διεθνή κρίση και ζητούσε να «πληρώσουν οι πραγματικά υπεύθυνοι» και «όχι πάλι ο πολίτης». Αυτά την προηγούμενη Κυριακή, σε ομιλία του από την Κρήτη.

Πριν, όμως, «αλέκτορα φωνήσαι τρις», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, συντασσόμενος απόλυτα με τις αποφάσεις των «ευρωενωσιακών» εταίρων, όχι μόνο τάχτηκε αναφανδόν υπέρ της παροχής άφθονου χρήματος (της τάξης των 1,8 τρισ. ευρώ) προς τους Ευρωπαίους τραπεζίτες, αλλά εγκάλεσε την ΕΕ που έκανε μόνο «ένα μικρό βήμα για ένα μεγάλο πρόβλημα»!! Σε μικρότερο διάστημα από 24 ώρες, ο Γ. Παπανδρέου ξέχασε τις ...αυστηρές προειδοποιήσεις προς τις «νεοφιλελεύθερες» κυβερνήσεις και σε απόλυτη σύμπνοια μαζί τους στήριξε τις κρατικομονοπωλιακού χαρακτήρα ρυθμίσεις, τις οποίες, βέβαια, πριν από αυτούς είχε παρουσιάσει, απαιτώντας «ισχυρή κρατική παρέμβαση» για να εξασφαλιστεί «η ρευστότητα των τραπεζών»! Εξάλλου, εμπνευστής του σχεδίου που προώθησαν τελικά οι Ευρωπαίοι ηγέτες για να «διασώσουν» το τραπεζικό κεφάλαιο ήταν ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκ. Μπράουν, πρόεδρος του κόμματος των «Εργατικών», ο οποίος είναι εξέχον μέλος της «σοσιαλιστικής διεθνούς»...

Η παγκόσμια σοσιαλδημοκρατία, ως γνήσιοι στυλοβάτες του καπιταλιστικού συστήματος έσπευσαν πρώτοι των πρώτων να παρέχουν όλες εκείνες τις εγγυήσεις στους τραπεζικούς ομίλους που θα τους εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση της κερδοφορίας τους. Επειδή όμως αυτή η πολιτική τους δεν μπορεί πλέον να συγκαλυφτεί και γίνεται αντιληπτή από ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των λαών, προσπαθούν να πείσουν ότι οι «πρωτοβουλίες» τους δε θα βαρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Το ΠΑΣΟΚ, αποσιωπώντας το γεγονός ότι από τη στιγμή που το αστικό κράτος αναλαμβάνει «εγγυητής» της τραπεζικής ρευστότητας φορτώνει μέσω του κρατικού προϋπολογισμού το βάρος στους φορολογούμενους, παρουσιάζει την ενδυνάμωση της «κρατικής παρέμβασης» σαν ...«φιλολαϊκή πρόταση» διαχείρισης, όταν επί της ουσίας οι μόνοι που θα επωφεληθούν θα είναι οι τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες.

Βέβαια, όσο και αν προσπαθεί να κρυφτεί το ΠΑΣΟΚ, οι δεσμεύσεις του απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο δεν του το επιτρέπουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι πίσω από τη διαχειριστικού τύπου «κριτική», που άσκησε στην απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να δώσει 28 δισ. ευρώ(!) στις ελληνικές τράπεζες, την ...εγκάλεσε που «δεν συνέδεσε την παροχή ρευστότητας προς τις τράπεζες με τη χρηματοδότηση» των «κλάδων αιχμής της ελληνικής οικονομίας» για τη στήριξη της «πραγματικής οικονομίας». Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, δεν αντιτίθεται να δοθούν τα χρήματα στους τραπεζίτες, αρκεί μετά να πάνε στην «πραγματική οικονομία», για να ...ωφεληθούν, όπως ισχυρίζεται, οι «φορολογούμενοι»! Το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει το ρόλο του «εγγυητή», προκειμένου οι κεφαλαιοκράτες να μπορούν να αντλούν φθηνό χρήμα και να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τους εργάτες, αντλώντας υπεραξία και διευρύνοντας τα κέρδη τους. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παραπλανηθούν από τα «σοσιαλδημοκρατικά» ιδεολογήματα που απαιτεί από το λαό να θυσιαστεί για να σωθεί η ντόπια πλουτοκρατία...