1944 Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΕΑΜ, από νωρίς το πρωί, χιλιάδες κόσμου άρχισαν να συρρέουν στις προσυγκεντρώσεις που είχαν καθοριστεί σε κάθε λαϊκή συνοικία της Αθήνας και του Πειραιά. Σύντομα, τα δεκάδες ρυάκια λαού συνέκλιναν σε μια τεράστια λαοθάλασσα με κατεύθυνση την πλατεία Συντάγματος. Καθώς η κεφαλή της πορείας πλησίαζε την πλατεία, οι αστυνομικές δυνάμεις, που ήταν παραταγμένες μπροστά στο κτίριο του Αρχηγείου της Αστυνομίας (γωνία Πανεπιστημίου και Βασιλίσσης Σοφίας), άνοιξαν πυρ στο άοπλο πλήθος. Οι πυροβολισμοί πύκνωσαν από διάφορες κατευθύνσεις σκορπώντας το θάνατο: 21 νεκροί και 140 τραυματίες ο απολογισμός της θρασύδειλης αυτής επίθεσης. Η λαϊκή μάζα υποχώρησε. Οταν όμως κόπασαν τα πυρά και δόθηκε το σήμα από την οργανωτική επιτροπή του συλλαλητηρίου, ξεχύθηκε και πάλι με ορμή ανακαταλαμβάνοντας την πλατεία. Στις 14.30 το Α' ΣΣ του ΕΛΑΣ εξέδωσε «Διαταγή επιχειρήσεων» για τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων και της Χωροφυλακής, ενώ το ίδιο βράδυ τμήματα της Ορεινής Ταξιαρχίας κινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν στα Παλιά Ανάκτορα, στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού και το Πανεπιστήμιο. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσόρτσιλ, από τη μεριά του, πίεζε τον στρατηγό Ουίλσον (ανώτατο αρχηγό των χερσαίων συμμαχικών δυνάμεων Μεσογείου) να αποσπάσει δυνάμεις από το ιταλικό μέτωπο και να τις αποστείλει άμεσα στην Αθήνα: «Είμαι βέβαιος», τόνιζε σε σχετικό του τηλεγράφημα, «ότι βλέπετε την κατάσταση με στενό πνεύμα. Καταστροφή στην Ελλάδα λόγω ελλείψεως λίγων Ταγμάτων θα ήταν λυπηρό πράγμα και θα είχε συνέπειες σε μεγάλη κλίμακα. Η καταστροφή στην Αθήνα δεν ισοσταθμίζεται με την κατάληψη της Μπολόνιας» (εκτενές αφιέρωμα στο φύλλο του Σαββατοκύριακου).

1932 Η αστυνομία επιτίθεται στα γραφεία της Πανυπαλληλικής Επιτροπής στην Αθήνα, συλλαμβάνει 16 υπαλλήλους και τους παραπέμπει - μαζί με άλλους 15 που είχαν ήδη πιαστεί - σε δίκη για παράβαση του νόμου περί «απεργούντων υπαλλήλων» καθώς και του Ιδιώνυμου. Την ίδια μέρα, η αστυνομία επιτίθεται στους αρτεργάτες που βρίσκονταν σε απεργία για 4η συνεχόμενη μέρα και δολοφονεί τον εργάτη Γ. Αδαμόπουλο.

Η Αθήνα στρατοκρατείται. Δύο βουλευτές του Ενιαίου Μετώπου Εργατών - Αγροτών (ΚΚΕ), οι Νεφελούδης και Σκλάβαινας, συλλαμβάνονται, προκαλώντας μαζικές λαϊκές αντιδράσεις στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το απεργιακό κύμα διογκώνεται. Οι τροχιοδρομικοί στήνουν οδοφράγματα, οι ναυτεργάτες - που είχαν σταλεί από την κυβέρνηση για να αντικαταστήσουν τους απεργούς φωταεριεργάτες - αρνούνται να αναλάβουν υπηρεσία, οι φοιτητές συγκρούονται με τους απεργοσπάστες κ.ο.κ.