«O τρόπος λειτουργίας μιας Πολιτείας δεν μπορεί να είναι ιδεολογικός, αλλά ορθολογικός, πρωτίστως», μας ενημέρωσε ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Μπλούχος, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Υγεία, σαν να πρόκειται το κράτος να εκπροσωπεί τα συμφέροντα όλων και όχι μιας χούφτας παρασίτων που πλουτίζουν από τον ιδρώτα του λαού. Εξήγησε μάλιστα ότι «ένα νοσοκομείο δεν έχει ως σημαία του τον μετακαπιταλισμό, τον νεοφιλελευθερισμό ή τον σοσιαλισμό», ότι «σημαία του είναι η υγεία και η αποτελεσματικότητα περί αυτήν» και ότι «πρέπει να ξεπεράσουμε κάθε εμμονή και αγκύλωση που σχετίζεται με ιδεολογική εμμηνόπαυση και να κοιτάξουμε καθαρά τη σχέση κόστους - οφέλους - αποτελέσματος». Το γεγονός δηλαδή ότι σήμερα, μερικές δεκάδες ασθενείς με Covid βρίσκονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ και ότι χιλιάδες άρρωστοι δεν μπορούν ούτε να πλησιάσουν στα νοσοκομεία της μιας νόσου, δεν αποτελούν συνέπειες αυτού ακριβώς του συστήματος, που λειτουργεί με όρους κόστους - οφέλους - αποτελέσματος και στην Υγεία, αλλά ...οφθαλμαπάτη και παρεπόμενο μιας «ιδεολογικής αγκύλωσης», που καταγγέλλει ότι η εμπορευματοποίηση της Υγείας είναι ασυμβίβαστη με τις λαϊκές ανάγκες και στέκεται εμπόδιο στην πραγματική προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Δεν ξέρουμε λοιπόν ποια «σημαία» θέλει η κυβέρνηση να κυματίζει πάνω από το σημερινό χάλι του δημόσιου συστήματος Υγείας. Ξέρουμε όμως - και αποδείχτηκε ιστορικά - ότι η Υγεία μόνο στον σοσιαλισμό μπορεί να είναι κοινωνικό αγαθό, δημόσια, δωρεάν και καθολικό δικαίωμα για όλους, εξασφαλίζοντας ένα ανώτερο επίπεδο ζωής για τον λαό, που κάνει ακόμα πιο αποκρουστική τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Σφόδρα ενοχλήθηκε το υπουργείο Εργασίας από τις τοποθετήσεις του ΚΚΕ στη Βουλή για την κοροϊδία των 250 ευρώ που εξήγγειλε η κυβέρνηση, ως χριστουγεννιάτικη παροχή στους χαμηλοσυνταξιούχους. Δεν εξηγείται αλλιώς το δελτίο Τύπου που εξέδωσε, κάνοντας λόγο για «χολερική κριτική», στην οποία - όπως γράφει - η κυβέρνηση απαντάει με «κοινωνική πολιτική στην πράξη». Τα υπουργικά φληναφήματα, όμως, δεν μπορούν να σκεπάσουν την πραγματικότητα που αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στον υπό ψήφιση κρατικό προϋπολογισμό. Σε αυτόν η χρηματοδότηση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης περικόπτεται κατά 1,133 δισ. ευρώ (-5,25%) για το 2022. Ειδικότερα, οι κρατικές δαπάνες για παροχές προς τους ανέργους (ΟΑΕΔ) μειώνονται κατά 149 εκατ. ευρώ, για παροχές Υγείας (ΕΟΠΥΥ) κατά 68 εκατ. ευρώ (-13,5%), ενώ για τις παροχές προνοιακού χαρακτήρα, οι περικοπές φτάνουν τα 183 εκατ. ευρώ (-5%), την ώρα που η ακρίβεια καλπάζει. Για να μη μιλήσουμε για τους ανέργους, που το 90% δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ για επίδομα. Μάλιστα, ειδικά για τους χαμηλοσυνταξιούχους, καλό είναι στην κυβέρνηση να μην ανοίγουν καθόλου το στόμα τους. Τα 210 εκατ. που θα λάβουν ως χριστουγεννιάτικη ενίσχυση, τα έχουν ήδη πληρώσει διπλά από την άλλη τσέπη, με την «Εισφορά Αλληλεγγύης», που μόνο φέτος κόστισε στους συνταξιούχους 410 εκατ. ευρώ, ενώ του χρόνου θα τους αφαιρέσει ακόμα 398 εκατ. ευρώ. Αυτήν την ...«κοινωνική πολιτική στην πράξη» διαφημίζει ο Κ. Χατζηδάκης, κάνοντας ακόμα και τα μάρμαρα της Βουλής να γελάνε.

Οχι μία ούτε δύο αλλά τρεις επιπλέον μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο θα κατασκευάσουν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι το επόμενο διάστημα στη Θράκη, όπου λειτουργεί ήδη μονάδα της ΔΕΗ. Μάλιστα, δημοσιεύματα κάνουν λόγο για το «επόμενο ενεργειακό κέντρο», μόλις ολοκληρωθεί ο οδοστρωτήρας της απολιγνιτοποίησης στη Δυτική Μακεδονία και τη Μεγαλόπολη, παραμυθιάζοντας τον λαό της περιοχής ότι θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Το «έργο» έχει ξαναπαιχτεί, με τις λεγόμενες «εμβληματικές επενδύσεις» στη Δυτική Μακεδονία, αλλά και στη Θράκη με τον ΤΑΡ, όπου οι περισσότερες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν κατά την κατασκευή του ήταν με ημερομηνία λήξης. Το ίδιο θα γίνει και τώρα: Οπως ανακοινώθηκε, ο σταθμός που θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 2024 στην Κομοτηνή από την «ΤΕΡΝΑ» και την «Motor Oil», θα δημιουργήσει 500 θέσεις εργασίας στο στάδιο κατασκευής, αλλά μόλις 100 κατά την περίοδο λειτουργίας. Οσο λοιπόν κι αν προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες στον λαό και να συντηρήσουν μύθους, η πραγματικότητα τους διαψεύδει σε κάθε βήμα τους: Οι ενεργειακοί σχεδιασμοί των επιχειρηματικών ομίλων έχουν για κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλίων, που σ' αυτήν τη φάση υπηρετείται μέσα από την «πράσινη μετάβαση» στις πηγές Ενέργειας, σε βάρος των αναγκών του λαού για φτηνή και επαρκή Ενέργεια, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα.

1932 Η αστυνομία επιτίθεται στα γραφεία της Πανυπαλληλικής Επιτροπής στην Αθήνα, συλλαμβάνει 16 υπαλλήλους και τους παραπέμπει - μαζί με άλλους 15 που είχαν ήδη πιαστεί - σε δίκη για παράβαση του νόμου περί «απεργούντων υπαλλήλων» καθώς και του Ιδιώνυμου. Την ίδια μέρα, η αστυνομία επιτίθεται στους αρτεργάτες που βρίσκονταν σε απεργία για 4η συνεχόμενη μέρα και δολοφονεί τον εργάτη Γ. Αδαμόπουλο.

Η Αθήνα στρατοκρατείται. Δύο βουλευτές του Ενιαίου Μετώπου Εργατών - Αγροτών (ΚΚΕ), οι Νεφελούδης και Σκλάβαινας, συλλαμβάνονται, προκαλώντας μαζικές λαϊκές αντιδράσεις στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το απεργιακό κύμα διογκώνεται. Οι τροχιοδρομικοί στήνουν οδοφράγματα, οι ναυτεργάτες - που είχαν σταλεί από την κυβέρνηση για να αντικαταστήσουν τους απεργούς φωταεριεργάτες - αρνούνται να αναλάβουν υπηρεσία, οι φοιτητές συγκρούονται με τους απεργοσπάστες κ.ο.κ.