Ενταγμένη στην αντιλαϊκή στρατηγική για την Εκπαίδευση και καθόλου ξεκομμένη από το συνολικότερο πλαίσιο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων είναι η πρωτοβουλία που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για συνεργασία των ελληνικών ΑΕΙ με 30 Πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Η πανηγυρική προχτεσινή εναρκτήρια εκδήλωση της «Συνόδου για την Ελληνοαμερικανική Συνεργασία στον τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης», την οποία συνδιοργάνωσαν το υπουργείο Παιδείας, το αμερικάνικο Ινστιτούτο Διεθνούς Εκπαίδευσης, η πρεσβεία των ΗΠΑ και το Ιδρυμα Fulbright, διαφήμισε μια «μεγάλη αλλαγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση», που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνέχεια του νόμου - πλαίσιο.

Ο σχεδιασμός που επαγγέλλεται η κυβέρνηση υπηρετεί τη στρατηγική «διεθνοποίησης» των ελληνικών πανεπιστημίων και καμιά σχέση δεν έχει με τη συνεργασία της ακαδημαϊκής κοινότητας, που αποτελεί καθημερινή ανάγκη και πρακτική για τον εμπλουτισμό και την ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης.

Δείχνοντας τις πραγματικές προθέσεις του, το υπουργείο κάνει λόγο για «σημαντική εισροή εσόδων από φοιτητές εξωτερικού» και υπολογίζει πως «τα έσοδα από τα δίδακτρα για ένα μόνο αγγλόφωνο προπτυχιακό πρόγραμμα ιατρικής αγγίζουν τα 4 εκατ. ευρώ για έναν κύκλο σπουδών». Δολώνει μάλιστα και το τυράκι στη φάκα, γράφοντας ότι «τα έσοδα αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν προς την αναβάθμιση υποδομών, όπως για παράδειγμα στην ανέγερση/ανακαίνιση φοιτητικών εστιών, αθλητικών εγκαταστάσεων, βιβλιοθηκών και εργαστηρίων».

Είναι φανερή η πρόθεση του κράτους, μέσα κι από τέτοια προγράμματα, να απαλλαγθεί ολοκληρωτικά από τη χρηματοδότηση των οξυμένων αναγκών στην Ανώτατη Εκπαίδευση και να μετατρέψει τις σχολές σε κυνηγούς διδάκτρων. Οσες σχολές δεν έχουν τη δυνατότητα ή τη ζήτηση για τέτοια επιχειρηματικά ανοίγματα, «ας πρόσεχαν».

Οπως επιβεβαιώνει άλλωστε η κυβέρνηση, η στοχοπροσήλωσή της φτάνει μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που σ' αυτή τη συνθήκη βάζει ακόμα κάποια εμπόδια στην παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης. Μιλώντας χτες σε τηλεοπτικό σταθμό με αφορμή τη δημιουργία Διεθνούς Κέντρου Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Columbia στην Ελλάδα, η υπουργός Παιδείας ισχυρίστηκε πως «επειδή υπάρχει το άρθρο 16, το οποίο ελπίζουμε κάποια στιγμή να αλλάξει στο άμεσο μέλλον συνταγματικά, δεν μπορεί να απονείμει τίτλους».

Από την παρουσίαση του προγράμματος περίσσεψαν οι αναφορές στο «υψηλό επίπεδο της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας». Την εκθείασε η υπουργός, ενώ ο πρωθυπουργός σημείωσε πως η συγκεκριμένη συνεργασία είναι βήμα «προς την περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών ανάμεσα στις δύο χώρες μας». Θύμισαν έτσι ότι πρόκειται για μία ακόμα πρωτοβουλία που πλαισιώνει την ανάπτυξη των σχέσεων Ελλάδας - ΗΠΑ στον στρατιωτικό κυρίως και στον οικονομικό τομέα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΙΙΕ «τρέχει» προγράμματα όπου συμμετέχουν πάνω από 23.000 φοιτητές σε πάνω από 180 χώρες. Τα προγράμματα χρηματοδοτούνται από την αμερικανική κυβέρνηση και υπηρετούν τους στόχους της. Οπως το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Εθνικής Ασφάλειας (NSEP) του αμερικανικού Πενταγώνου, που έχει σχεδιαστεί «για να δημιουργήσει μια ευρύτερη και πιο εξειδικευμένη ομάδα Αμερικανών πολιτών με ξένες γλωσσικές και πολιτιστικές δεξιότητες. Οι πρωτοβουλίες του NSEP συνδέουν την εκπαιδευτική κοινότητα των ΗΠΑ, τις κυβερνητικές υπηρεσίες με συμφέροντα εθνικής ασφάλειας και τα άτομα που θέλουν να μάθουν μια λιγότερο συχνά διδασκόμενη γλώσσα και πολιτισμό». Τέτοιες ...συνεργασίες οραματίζεται και προωθεί η ελληνική κυβέρνηση με τα αμερικάνικα πανεπιστήμια.

Δεν διστάζει μάλιστα να παρουσιάζει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία ως συνεισφορά (!) στον αγώνα του φοιτητή και της φοιτήτριας για κατάκτηση της γνώσης και της επιστήμης, όπου δικαιούται να έχει «ανοιχτούς δρόμους και πρόσβαση» και «να σπουδάζει ολοκληρωμένα». Η πρόκληση και η κοροϊδία δεν έχουν όρια.

Την ώρα που ανακοινώνουν διατλαντικές μπίζνες μεταξύ «πανεπιστημίων ΑΕ», οι φοιτητές και οι φοιτήτριες αγωνιούν για το πώς θα βγάλουν τον χειμώνα, για τις άθλιες υποδομές και τις ελλείψεις στα ελληνικά πανεπιστήμια, για την υποβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων τους. Για όλα αυτά, όμως, όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις «σφυρίζουν αδιάφορα» και αντί να αυξήσουν την κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών, μπάζουν στα ΑΕΙ την πανεπιστημιακή αστυνομία και διευρύνουν την επιχειρηματική δράση σ' αυτά.

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δεν έχουν επομένως τίποτα να περιμένουν από τέτοιες συνέργειες, που η κυβέρνηση «έχει θέσει στην κορυφή της μεταρρυθμιστικής της ατζέντας», όπως σημειώνει το υπουργείο Παιδείας. Στόχος είναι η επιτάχυνση των ανατροπών που προβλέπει ο νόμος - πλαίσιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση, μεταφέροντας τις «βέλτιστες πρακτικές» από πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπου οι αναδιαρθρώσεις για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά. Οπως στις ΗΠΑ, όπου τα πανεπιστήμια λειτουργούν κατά κανόνα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και δεν έχουν καμία «αναστολή» ούτε στη διάρθρωση των προγραμμάτων, ούτε βέβαια στις πηγές χρηματοδότησης...