Η μόνη κατάσταση που αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα στη ζωή μας είναι αυτή της εξαχρείωσης. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά σε οποιαδήποτε εκδοχή της ζωής κι αμέσως θα λάβεις το σήμα της. Η εξαχρείωση στις μέρες μας παίρνει τις διαστάσεις μόδας, που αν κρίνω από τον τρόπο που εκτοπίζει τις άλλες μόδες θα έχει μεγάλη διάρκεια. Το μυστικό της επιτυχίας της είναι ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στο παιχνίδι της δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια.

Εχθές έβλεπα σε κεντρικό κανάλι έναν βουλευτή και πρώην υπουργό που είχε αναμειχθεί σε κάποιο από τα ατέλειωτα σκάνδαλα της κυβέρνησης με το χαμόγελο στα χείλη να ανακοινώνει - για να μην ανησυχούμε - πως θα είναι και πάλι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές. Αυτή είναι η ενεργητική εκδοχή της εξαχρείωσης. Η παθητική της λειτουργούσε μέχρι πρότινος σαν σιωπηλός σύμμαχος, έως ότου ένα γεγονός την ανάγκασε να βγει στο κλαρί: ένα μοναστήρι, η καρδιά του Θεού μέσα στη ζούγκλα του Αγίου Ορους, μετατράπηκε σε off shore εταιρεία, προσφέροντας έτσι στους πιστούς άφθονα ερεθίσματα για το ότι κι εκείνοι μπορούν να συμμετέχουν στην τρέλα της εξαχρείωσης.

Είναι μεταδοτική η κατάσταση της εξαχρείωσης; Ναι, είναι μεταδοτική, και ευτυχώς που δεν έχει δημιουργηθεί σχολή, γιατί θα είχαν πολλαπλασιαστεί τα παραρτήματά της σε χρόνο μηδέν. Ωστόσο, η εξαχρείωση καίει καμιά φορά τα ίδια τα χαρτιά της. Αυτό το κάνει για μια ακόμα επίδειξη δύναμης. Τα καίει από τη μια, αλλά από την άλλη παρουσιάζει τα οφέλη που αποκόμισαν οι εμπλεκόμενοι, για να μπορέσουν στο μέλλον όσοι θέλουν να δημιουργήσουν σχέση μαζί της να την ακολουθήσουν, καταθέτοντας φυσικά το κεφάλι τους.