Ενας διανοητής, αγωνιστής, πρύτανης | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΝΙΚΟΣ ΚΙΤΣΙΚΗΣ

Ενας διανοητής, αγωνιστής, πρύτανης

Ο σ. Φοίβος Τσέκερης, στέλεχος της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και της ΠΕΑΕΑ, με το άρθρο του στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» της 4ης του Γενάρη, αναδεικνύει την αγωνιστική προσωπικότητα του παλιού πρύτανη του ΕΜΠ Νίκου Κιτσίκη που, εκτός των άλλων, θεμελίωσε την προοδευτική αντίληψη για την ανάπτυξη της χώρας, χωρίς εξαρτήσεις και υποταγή στο ξένο αρπακτικό κεφάλαιο. Ο Νίκος Κιτσίκης είχε ως ανταμοιβή για τις αντιλήψεις αυτές την καταδίωξη και την εκτόπιση από τη χούντα στη Γυάρο.

Σχετικά με τις επιστημονικές και πολιτικές αντιλήψεις για την ανάπτυξη της χώρας, ο διανοητής αυτός, σε μια μελέτη του, που εκδόθηκε το 1958, στηλιτεύει «τις αθλιότητες της πολιτικής για την ανασυγκρότηση» και την «ανάπτυξη» όλων των μεταπελευθερωτικών κυβερνήσεων που «ανέστειλαν τις βάσιμες μεγάλες προσδοκίες τροπής της ελληνικής οικονομίας, με την οποίαν και μόνην, θα ελύετο ριζικώς το οικονομικόν πρόβλημα της χώρας». Η Ελλάδα, τονίζει παρέμεινε «πτωχή, άνεργη, άπορη και ψωμοζήτα, διότι έτσι το ήθελαν οι μεγάλοι φίλοι και σύμμαχοι».

Αναφερόμενος στο «μύθο των έργων» των μεταπολεμικών κυβερνήσεων τα χαρακτηρίζει στη μελέτη του ως «εκτός παντός προγράμματος, χωρίς καμιά διάκριση μεταξύ παραγωγικών από τα μη παραγωγικά, χωρίς διαβάθμιση, ανάλογα με τη συμβολή τους στην ανάπτυξη και την αξιοποίηση του εθνικού πλούτου.

«Εφύτευαν, λέει, αναρίθμητους θεμέλιους λίθους, σε έργα πριν σκαφούν τα θεμέλια και έπειτα ούτε καν γύριζαν να δουν το αποτέλεσμα».

Σε μια αξιόλογη μελέτη του ο Ν. Κιτσίκης υποστήριξε με στοιχεία ότι η Ελλάδα διέθετε πλούσιο μεταλλευτικό ορυκτό και φυσικό πλούτο που όχι μόνο σπαταλήθηκε άσκοπα, αλλά και καταληστεύτηκε από τα ξένα συμφέροντα και το εγχώριο κεφάλαιο.

Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ