Μια βδομάδα τώρα η ισραηλινή κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως αφορμή την απαγωγή ενός Ισραηλινού στρατιώτη, πλήττει το οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεμέλιο στοιχειώδους λειτουργίας ενός κράτους. Προσπαθεί να κονιορτοποιήσει, με τους πυραύλους της, την εναπομείνασα αξιοπιστία της Παλαιστινιακής Αρχής, του Προέδρου Αμπάς και της κυβέρνησης της «Χαμάς». Προσπαθεί να γονατίσει συνολικά τον παλαιστινιακό λαό.
Με αφορμή την απαγωγή, η ισραηλινή ηγεσία απροκάλυπτα έχει εξαπολύσει εκστρατεία ενάντια στην παλαιστινιακή ηγεσία και ειδικότερα στην κυβέρνηση της «Χαμάς». Μιας κυβέρνησης, που ο οποιοσδήποτε έχει κάθε δικαίωμα να διαφωνεί με πολλές από τις θέσεις, τις επιλογές και τη στάση της, όμως, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι εκλέχτηκε εντελώς δημοκρατικά από τον παλαιστινιακό λαό.
Από το Γενάρη μέχρι σήμερα, το Ισραήλ δείχνει απροκάλυπτα ότι μπορεί να ζητούσε «διαφανείς και δημοκρατικές» παλαιστινιακές εκλογές, αλλά θα αποδεχόταν το αποτέλεσμά τους μόνο αν του ήταν αρεστό. Τα ισραηλινά σχέδια δεν είναι κρυφά: Μονομερείς λύσεις, περαιτέρω προσαρτήσεις εδαφών, περισσότερες εκδιώξεις Παλαιστινίων από την πατρίδα τους, λόγω των εφιαλτικών συνθηκών, δημιουργία «κράτους» με νησίδες ασύνδετης γης που δε θα είναι φυσικά βιώσιμο. Δε θα είναι παρά ένας «χαρτοπόλεμος» εδαφών πλήρως υποταγμένων και εξαρτημένων στις ισραηλινές διαθέσεις.
Με βάση τη μέχρι σήμερα τακτική των ισραηλινών ηγεσιών, αν δεν υπήρχε η απαγωγή του στρατιώτη, θα εφευρισκόταν μια αφορμή για την παρούσα κλιμάκωση. Γιατί η προοπτική επίτευξης συμφωνίας μεταξύ των παλαιστινιακών οργανώσεων στη βάση μιας ενιαίας πολιτικής στρατηγικής, μετά από χρόνια παθητικότητας, που θα έφερνε στο τραπέζι συγκεκριμένες θέσεις, μη διαπραγματεύσιμες σε έναν ατελείωτο κύκλο πιέσεων και υποχωρήσεων, δεν είναι συμβατή με το πρόσχημα της «ανυπαρξίας συνομιλητή» που προβάλλει το Ισραήλ.
Πόσο μάλλον, που ο παλαιστινιακός λαός, δεκαετίες τώρα, παρά τα όποια λάθη, αντιξοότητες, συνθήκες, είναι παράδειγμα αγώνα, για τους λαούς της περιοχής και πολύ ευρύτερα. Παράδειγμα που πρέπει να κατασταλεί με την ωμή βία, αν δεν καταστεί δυνατόν να εξευτελιστεί (με καλλιέργεια κλίματος εμφυλίου, κ.ά.) Το μήνυμα δεν αφορά μόνο τους Παλαιστινίους. Αφορά τους Ιρακινούς αλλά και όλους τους λαούς: Η αντίσταση απέναντι στο «δίκαιο του ισχυρού» είναι «τρομοκρατικό έγκλημα» που τιμωρείται με θάνατο.
Και αποστολέας δεν είναι μόνο το Τελ Αβίβ. Είναι όλοι όσοι σιωπούν, ισοσκελίζουν ευθύνες μεταξύ κατακτητή και κατεχόμενου, ψελλίζουν ευχολόγια «εκατέρωθεν αυτοσυγκράτησης». Ολοι όσοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους αμάχους, την ανθρωπιστική τραγωδία ή το σεβασμό των δικαιωμάτων, την ώρα που παρατηρούν άπρακτοι την εξόντωση του παλαιστινιακού λαού. Οι επιθέσεις κατά των Παλαιστινίων, ο αγώνας τους για τα στοιχειώδη της ανθρώπινης ύπαρξης και αξιοπρέπειας είναι, αν μη τι άλλο, αγώνας όλων μας. Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ, οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, έχουν από την πρώτη στιγμή τονίσει ότι σήμερα η έκφραση αλληλεγγύης στο δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού είναι καθήκον όλων μας. Αύριο, Πέμπτη, η διαμαρτυρία στην ισραηλινή πρεσβεία θα είναι ένα πρώτο βήμα.
Feeds
