Ωριμος ο χωρισμός κράτους - Εκκλησίας | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ωριμος ο χωρισμός κράτους - Εκκλησίας

Ωριμο είναι το αίτημα για το χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Τα τελευταία χρόνια και με διάφορες αφορμές, το θέμα τέθηκε προς συζήτηση, απ' την οποία προκύπτει ότι ο χωρισμός επιβάλλεται να γίνει το συντομότερο δυνατό.

Στη χώρα μας, για λόγους που έχουν σχέση με την ίδια τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους, ο δεσμός Εκκλησίας - κράτους δημιουργήθηκε και ενισχύθηκε σε μια περίοδο, το 19ο αιώνα, κατά την οποία σε πολλές χώρες ο χωρισμός τους επιβάλλονταν από τις αστικές επαναστάσεις, και συνεχίζεταιέ ως τις μέρες μας.

Κράτος και Εκκλησία συνδέθηκαν, αλληλοεξυπηρετήθηκαν και η σχέση τους σφράγισε ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της αστικής ελληνικής κοινωνίας. Το κράτος βρήκε σ' αυτή τη σχέση έναν ιδανικό μηχανισμό για την εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπιμοτήτων και κυρίως για να διατηρεί την πολιτική και ιδεολογική επιρροή του στα λαϊκά στρώματα.

Απ' την άλλη, η ηγεσία της Εκκλησίας αξιοποίησε και συνεχίζει να αξιοποιεί αυτή τη σχέση, για να κατοχυρώνει και να διευρύνει το δικό της μερίδιο στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική ισχύ της κρατικής εξουσίας.

Ο χωρισμός Εκκλησίας - κράτους επιβάλλεται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι στις σύγχρονες συνθήκες και εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης η κοινωνία παρουσιάζει μια μεγάλη ποικιλία αντιλήψεων θρησκευτικών και άλλων επιβάλλεται η κατοχύρωση της ελευθερίας της συνείδησης και της ισότιμης μεταχείρισης, όλων των ανθρώπων με διαφορετικό θρήσκευμα.

Στο πλαίσιο αυτό, το ΚΚΕ κατέθεσε προχτές πρόταση νόμου για τη ρύθμιση των σχέσεων Εκκλησίας - κράτους, με την επισήμανση ότι «είναι υπερώριμη η αναγκαιότητα του διαχωρισμού από το κράτος. Ο δεσμός που συνδέει την Εκκλησία και το κράτος πρέπει να λυθεί με τρόπο σταθερό και ξεκάθαρο».

Η πρόταση του ΚΚΕ αφορά σε ορισμένες κρίσιμες πλευρές της σχέσης Εκκλησίας - κράτους όπως το θέμα του πολιτικού και του θρησκευτικού γάμου, της βάφτισης, της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, στη διδασκαλία των θρησκευτικών, κ.ά. Στο πλαίσιο ενός οριστικού χωρισμού, ο οποίος πρέπει να αποφασιστεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Το ΚΚΕ στάθηκε πάντα με σεβασμό στο θρησκευτικό συναίσθημα και τις παραδόσεις του λαού μας. Ποτέ δε διαχώρισε τους εργαζόμενους ανάλογα με το «πιστεύω» τους σε θρησκευόμενους και μη. Στους αγώνες για τη βελτίωση της ζωής του λαού μας, στην πάλη για να καταργηθεί η εκμετάλλευση, οι κομμουνιστές βρέθηκαν και εξακολουθούν να βρίσκονται μαζί με τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.