Η επίθεση της κυβέρνησης και των δυνάμεων του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι ολομέτωπη και σαρωτική. Ακουμπάει κάθε κλάδο, συρρικνώνει στο ελάχιστο τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Ιδιαίτερα χτυπάει τα δικαιώματα των νέων εργαζόμενων, που μπαίνουν στην παραγωγή με όρους πολύ χειρότερους απ' ό,τι οι παλιότερες γενιές. Οι συνέπειες κάθε αντεργατικής αλλαγής, αντανακλούνται στο σύνολο των εργαζομένων. Δεν αφορούν στενά μόνο τον κλάδο που εμφανίζεται να πλήττεται άμεσα. Η τακτική της «σαλαμοποίησης» που ακολουθεί η κυβέρνηση, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι οι αντιδραστικές αλλαγές δεν τους αγγίζουν, αφού δεν «καίγεται» το δικό τους «σπίτι».

Οι αλλαγές στον ΟΤΕ, αργά ή γρήγορα, θα αποτελέσουν τον μπούσουλα για τις Συλλογικές Συμβάσεις και στις άλλες πρώην ΔΕΚΟ, τις επιχειρήσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ηδη, στα ΕΛΠΕ, η εργοδοσία δείχνει τα δόντια της, απαιτώντας να μειωθούν οι μισθοί των νεοπροσλαμβανόμενων και να περικοπούν κεκτημένα δικαιώματα των παλιότερων εργαζομένων. Οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό της «Εμπορικής» και της «Αγροτικής», θα συμπεριλάβουν σύντομα και τους εργαζόμενους στις υπόλοιπες τράπεζες. Παραπέρα, η κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων, αποτελεί πρόκριμα για τη γενίκευση της αντιασφαλιστικής επίθεσης της κυβέρνησης, που κλιμακώνεται στα πλαίσια των ευρωενωσιακών συναποφάσεων για τη στρατηγική της Λισαβόνας.

Ολα τα παραδείγματα επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης είναι καθολική. Και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους εργαζόμενους, που σήμερα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Μόνο έτσι οι αγώνες τους θα γίνονται αποτελεσματικοί, θα συμβάλουν αποφασιστικά στην απόκρουση της επίθεσης. Κάθε κλάδος οφείλει να σκεφτεί τα συνολικά συμφέροντα των εργαζομένων. Και να πάρει υπόψη ότι κάθε θετικό βήμα στην πορεία του αγώνα του, θα έχει θετικές συνέπειες για το σύνολο των εργαζόμενων. Θα βάζει φρένο στη γενίκευση της σαρωτικής επίθεσης. Θα σπάει τη μοιρολατρία, θα προσθέτει νέες δυνάμεις στην υπόθεση της αγωνιστικής απόκρουσης των αντιδραστικών αλλαγών. Αντίστροφα, κάθε βήμα που δε θα είναι θετικό, θα ενισχύει την επιθετικότητα του κεφαλαίου. Θα ανοίγει το δρόμο για την απρόσκοπτη επέλαση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, την επέκταση των αντεργατικών μέτρων και στους άλλους κλάδους.

Επιτακτική αναδείχνεται η αναγκαιότητα και στο σύνολο οι εργαζόμενοι να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους αγώνες των επιμέρους κλάδων. Η ενότητα της εργατικής τάξης, η κοινή αντίληψη και δράση των εργαζομένων για τα πραγματικά τους συμφέροντα, είναι ο μεγαλύτερος φόβος για το κεφαλαίο. Πολλαπλασιάζει την αποτελεσματικότητα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, δημιουργεί αναχώματα στην αντεργατική επιθετικότητα. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την απόσπαση επιμέρους κατακτήσεων. Αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την κατάκτησή της από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.