Οχι τυχαία στο προχτεσινοβραδινό του μήνυμα προς τον ελληνικό λαό, ενόψει της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, χρησιμοποίησε πρώτο πληθυντικό. Αυτό το «εμείς» κρύβει πολύ περισσότερα από όσα γίνονται αντιληπτά με μια πρώτη ανάγνωση του πρωθυπουργικού μηνύματος. Είναι ο πρώτος πληθυντικός μιας ψευδεπίγραφης συμμετοχής, η υπόμνηση της ευθύνης που την επωμίζεται στο ακέραιο ο ελληνικός λαός να πληρώσει τα σπασμένα και γνωρίζουν πως θα το πράξει αδιαμαρτύρητα, στο βαθμό που πιάσουν τόπο στη συνείδησή του τα κηρύγματα περί «εθνικού στόχου» που χρέος έχουμε να αγωνιστούμε ενωμένοι για την επίτευξή του.

Αν όμως αυτοί - το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι - έχουν συμφέρον να επικαλούνται κάθε τρεις και λίγο την «ενότητα», εμείς - εργαζόμενοι και άνεργοι, μικρομεσαίοι αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες, νέοι και συνταξιούχοι - έχουμε χρέος να την απορρίψουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ας αναρωτηθούμε ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από την προώθηση του «εθνικού στόχου»; Από την απάντηση σ' αυτό το ερώτημα προκύπτει ολοκάθαρα πως ανάμεσα στα δικά μας συμφέροντα και στα δικά τους, υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο.

Αυτοί αποκόμισαν ασύλληπτα κέρδη από την κατασκευή των έργων και τη μελλοντική εκμετάλλευσή τους, από τη διαφήμισή τους μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων, από την πώληση υπερσύγχρονων συστημάτων ασφάλειας. Εμείς, αρχίσαμε ήδη να παραλαμβάνουμε τα χρεωστικά, για έργα και προμήθειες που κόστισαν ιλιγγιώδη ποσά και που βέβαια δε μας ανήκουν. Κι αν το οικονομικό κόστος υπολογίζεται σε νούμερα με πολλά μηδενικά, υπάρχουν και απώλειες που δεν αποτιμούνται. Νεκροί και σακατεμένοι εργάτες στα Ολυμπιακά έργα. Κατάφωρη παραβίαση εργασιακών δικαιωμάτων. Φαλκίδευση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στο όνομα της «ασφάλειας» των Αγώνων. Τσιμεντοποίηση και καταστροφή ελεύθερων χώρων που υποβαθμίζουν παραπέρα την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αθήνας και άλλων πόλεων. Αυτή είναι η κληρονομιά που αφήνουν σε μας οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αυτή είναι η βάση, πάνω στην οποία θα οικοδομηθούν νέα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα.

Για ποια ενότητα, λοιπόν, μας μιλούν; Για ποιον εθνικό στόχο; Για την Ολυμπιάδα των πολυεθνικών, όπου και η τελευταία σταγόνα ιδρώτα των αθλητών είναι υποθηκευμένη σ' αυτές. Για την Ολυμπιάδα σύμβολο της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού. Για την Ολυμπιάδα που η μόνη αξία που αναγνωρίζει είναι αυτή του κέρδους. Ο ελληνικός λαός, αυτός που, όπως παραδέχτηκε ο Κ. Καραμανλής, έκανε μεγάλες θυσίες και θα κληθεί να κάνει ακόμα περισσότερες, οι εργάτες τους οποίους υποκριτικά ευχαρίστησε για τη συμβολή τους, δεν έχουν τίποτα το θετικό να προσμένουν από την τέλεση των Αγώνων, αντίθετα ας προετοιμάζονται για τα χειρότερα.

Οι Αγώνες θα τελειώσουν σύντομα. Κι αν συμφωνούμε σε κάτι με τον Κ. Καραμανλή είναι πως ήρθε η ώρα ΕΜΕΙΣ να νιώσουμε περήφανοι για την Ελλάδα που αγωνίζεται και κερδίζει. Γιατί και στον κοινωνικό στίβο αγώνας είναι η απάντηση. Αγώνας για την απόκρουση των συνεπειών που μας κληροδοτεί η Ολυμπιάδα, αγώνας για να πληρώσουν αυτοί που κέρδισαν και κερδίζουν κι εμείς να απολαύσουμε αυτά που τα χέρια μας δημιουργούν.