Καθόλου τυχαία, ένα κλίμα μαζικού φόβου προς έναν «άγνωστο εχθρό» καλλιεργείται για άλλη μια φορά στον κόσμο, και ιδιαίτερα αυτήν τη φορά η έμφαση δίνεται στην Ευρώπη. Ο εχθρός παραμένει σκόπιμα «αόριστος και σχεδόν άγνωστος», για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανάλογα και κατά περίπτωση.

Για παράδειγμα, γίνεται λόγος για ...κάποια «Αλ Κάιντα», για την οποία όλα κι όλα που γνωρίζουμε είναι οι πληροφορίες, που μας έχουν δώσει οι τωρινοί της υποτιθέμενοι αντίπαλοι, οι Αμερικάνοι, και χτεσινοί δημιουργοί - σύμμαχοι, όπως οι ίδιοι έχουν ομολογήσει, από το 1980, εποχή του πολέμου για την ανατροπή της λαϊκής εξουσίας στο Αφγανιστάν. Της «φορτώνονται», επίσης, μαζικές τρομοκρατικές επιθέσεις, που, υποτίθεται, σε μερικές περιπτώσεις «παίρνει την ευθύνη» μέσα από πολύ περίεργα κανάλια και τρόπους, που κάθε άλλο παρά εγγυώνται κάποια αξιοπιστία (κάτι μυστήριες κασέτες, κάτι παράξενες καταχωρίσεις σε άγνωστα περιοδικά κλπ.). Πρόκειται, επίσης, γι' αυτήν την ίδια «Αλ Κάιντα», στην οποία, υποτίθεται, δόθηκε «αποτελεσματικό χτύπημα» με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν... Και όμως, σαν τον μυθικό Φοίνικα φαίνεται πως «ανασταίνεται» σε κάθε γωνιά της Γης, σύμφωνα με τις ανάγκες...

Αυτό δε σημαίνει φυσικά, σε καμιά περίπτωση, πως πίσω από κάθε δολοφονικό μαζικό χτύπημα βρίσκεται σώνει και καλά μια ιμπεριαλιστική σκηνοθεσία. Μπορεί να βρίσκεται, μπορεί και όχι. Σημασία έχει πως ο ιμπεριαλισμός ρίχνει όλα τα μέσα που διαθέτει, έτσι ώστε να εφαρμόζει στην πράξη την πολύ παλιά συνταγή «λαός φοβισμένος, εύκολα υποταγμένος».

Το είδαμε να εφαρμόζεται αμέσως μετά την 11η του Σεπτέμβρη, που για την ώρα έχει χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι στις συνειδήσεις των λαών για δύο τουλάχιστον εγκληματικούς πολέμους και άμεση εκδήλωση επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο (π.χ. Κούβα, Παλαιστίνη, ΛΔ Κορέας, Ιράν, Συρία, Βενεζουέλα...). Ταυτόχρονα, άνοιξε διάπλατες τις πόρτες, για να μπουν σε εφαρμογή οι πιο σκληροί «νόμοι ασφαλείας» (τρομονόμοι), που πρακτικά στόχο έχουν να περιορίσουν εκείνους που αντιστέκονται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αλλον πρακτικό ρόλο αυτοί οι συγκεκριμένοι νόμοι δεν έχουν, γιατί μπορεί κανείς να παρατηρήσει πως οι χώρες όπου εφαρμόζονται τα πιο σκληρά «μέτρα ασφαλείας» αποδείχτηκαν και οι πλέον ευάλωτες σε τέτοια χτυπήματα, π.χ., ΗΠΑ, Ισραήλ.

Ο αληθινός εχθρός των λαών δεν είναι άγνωστος. Πρόκειται για το σάπιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που, για να υπάρχει και να μπορεί να εκμεταλλεύεται τους λαούς, χρειάζεται τους πολέμους. Αυτό βρίσκεται στη φύση του. Αν δεν το είχε, θα ήταν κάτι άλλο. Δε θα ήταν ιμπεριαλισμός. Γι' αυτό και δημιουργεί - συντηρεί τους «άγνωστους εχθρούς», γι' αυτό και ποτίζει με φόβο τις συνειδήσεις.

Η μοναδική αποτελεσματική απάντηση των λαών είναι να μην του κάνουν το χατίρι. Να μην του επιτρέψουν, να τους τρομάξει. Να αντιστέκονται μαζικά και συντονισμένα στα σχέδιά του. Ακόμα και η καθυστέρηση σ' αυτά τα σχέδια είναι κέρδος. Ετσι, που να αλλάζουν οι συσχετισμοί και να έρχεται όλο και πιο κοντά η ριζική ανατροπή του άρρωστου εγκληματικού συστήματος της εκμετάλλευσης.