Καθώς το εκλογικό σκηνικό έχει αρχίσει να σχηματίζεται, με τη νέα διανομή ρόλων από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύονται, μέσα από τη σκόνη των τελευταίων κινήσεων του κυβερνητικού κόμματος, ακόμα πιο έντονα τα βασικά χαρακτηριστικά του δικομματισμού. Γίνεται πλέον όλο και πιο φανερό για τα εκλογικά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να δείξουν ότι έχουν διαφορές, ότι δεν είναι όμοιες οι πολιτικές που πρεσβεύουν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κ. Σημίτης επισήμανε και πάλι χτες τον «κίνδυνο η εκλογική αναμέτρηση να γίνει με παραπλανητικά για τους πολίτες χαρακτηριστικά», δηλαδή, όπως είπε, «γίνεται όλο και αποδεκτό το επιχείρημα ότι όλα τα κόμματα έχουν την ίδια περίπου πολιτική». Βέβαια, όταν λέει «όλα τα κόμματα», εννοεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Δηλαδή είναι «κίνδυνος» να αποκαλυφθεί στα μάτια του κόσμου ότι οι πολιτικές τους στα βασικά ζητήματα δε διαφέρουν. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η «αχίλλειος πτέρνα» του δικομματικού πολιτικού οικοδομήματος. Γύρω από αυτή την υπόθεση θα παιχτούν πολλές πράξεις του δικομματικού πολιτικού παιχνιδιού ενόψει των εκλογών.

Προσπαθούν λοιπόν εναγωνίως και με περισσή υποκρισία, τόσο οι «πράσινοι» όσο και οι «μπλε» - αυτή εξάλλου είναι η βασική διαφορά τους, το χρώμα - να δείξουν ότι δεν είναι ίδιοι. Και απευθύνονται σ' εκείνους που κατεξοχήν βιώνουν τις συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής, που είναι οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Θέλουν να τους πουν, ο καθένας από τους δύο εταίρους του δικομματισμού για δικό του λογαριασμό, ότι αν πάνε μαζί του θα έχουν να χάσουν λιγότερα απ' όσα θα έχαναν αν πήγαιναν με τον άλλο. Δηλαδή αυτοί, οι εργαζόμενοι, θα είναι σε κάθε περίπτωση οι χαμένοι.

Θέλουν το λαό να εγκλωβιστεί μοιρολατρικά στη λογική διαχείρισης της μιζέριας που τον καταδικάζουν τα μεγάλα συμφέροντα, οι πολιτικές εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου. Να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στις πολιτικές του συμφώνου σταθερότητας, στις δεσμεύσεις για την εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στα περί ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας, ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, στις πολιτικές της ανεργίας και της φτώχειας για τους πολλούς και στα ακόμα πιο μεγάλα κέρδη για τους λίγους.

Μέσα σ' αυτό το ασφυκτικό για το λαό πλαίσιο σημασία δεν έχουν οι όποιες διαφορές στις αποχρώσεις που μπορεί να εμφανιστούν ότι έχουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η ουσία είναι πως οι εργαζόμενοι σε κάθε περίπτωση θα είναι οι χαμένοι. Η δικομματική διαμάχη είναι μια ξένη για τα δικά τους συμφέροντα υπόθεση. Μπορούν όμως να μετατρέψουν την εκλογική μάχη σε δική τους υπόθεση. Μπορεί να γίνει αυτό αν αποδυναμώσουν το δικομματισμό και τα σχέδιά του, καταψηφίζοντας και τους δύο, με ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ, ενισχύοντας έτσι τον πόλο αντίστασης και προοπτικής από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων.