Οταν το 1999 η κυβέρνηση καθιέρωνε την υπηρεσία των συνοροφυλάκων, προχωρούσε στη συγκρότηση ενός ακόμη ένοπλου ένστολου σώματος, το οποίο θα χρησιμοποιούσε για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών στο απώτερο μέλλον. Στόχος της κυβέρνησης τότε βέβαια δεν ήταν η ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, αλλά η έμμεση αύξηση των δυνάμεων καταστολής. Σήμερα, τέσσερα χρονιά μετά, οι κυβερνώντες με νομοσχέδιο που συζητήθηκε στη Βουλή τις προηγούμενες μέρες και έγινε νόμος του κράτους, έρχονται να «υλοποιήσουν» αυτούς τους σχεδιασμούς αύξησης των δυνάμεων καταστολής.

Η δήλωση του αρμόδιου υπουργού ήταν ξεκάθαρη: οι αρμοδιότητες των συνοριακών φυλάκων «πρέπει να επεκταθούν για την τήρηση της έννομης τάξης». Δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα, ο υπουργός μοίρασε τις νέες αρμοδιότητες στους συνοροφύλακες, οι οποίοι πλέον αποκτούν «δικαιώματα» φρούρησης και μεταγωγής κρατουμένων και φρούρησης αστυνομικών υπηρεσιών και κρατητηρίων. Η κυβέρνηση λοιπόν δημιούργησε ένα ακόμη «αστυνομικό σώμα» και δεν πρόκειται για μια αυθαίρετη διαπίστωση, αρκεί κανείς να ανατρέξει στην αύξηση του ποσοστού των δυνάμεων των συνοροφυλάκων, το οποίο πλέον φτάνει το 20% των δυνάμεων της Ελληνικής Αστυνομίας! Πλέον, 7.000 συνοροφύλακες, με δικά τους τμήματα ακόμα και στην τελευταία γωνιά της χώρας, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την κυβέρνηση, όχι μόνο για τη φύλαξη των συνόρων, αλλά γενικότερα ως δύναμη καταστολής. Ηδη, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί κατά τις οποίες οι συνοροφύλακες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά των Ελλήνων πολιτών.

Την ίδια στιγμή που οι δουλέμποροι συνεχίζουν ανεξέλεγκτα να εκμεταλλεύονται χιλιάδες λαθρομετανάστες και να μπαινοβγαίνουν στη χώρα, η κυβέρνηση επιχειρεί να εμπεδώσει - κάτω βεβαία από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί τόσο μέσα στους κόλπους της ΕΕ, όσο και στις ΗΠΑ αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη - ένα κλίμα αστυνομοκρατίας σε όλη την ελληνική επικράτεια. Με πρόσχημα την «πάταξη» του εγκλήματος, οι συνοροφύλακες θα αποτελέσουν έναν ακόμη κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, ο οποίος θα κινηθεί κυρίως ενάντια στο λαϊκό διεκδικητικό κίνημα και καθόλου δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί ενάντια σε διαδηλώσεις ή άλλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας.

Το κράτος λοιπόν ενισχύει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του και θωρακίζει τις «άμυνές» του ενόψει των νέων αντιλαϊκών επιθέσεων που θα εξαπολύσει... Η εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα οφείλουν και πρέπει να δυναμώσουν τις γραμμές του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, ώστε μαζικά και μαχητικά να αντιπαλέψουν την καταστολή, να διεκδικήσουν τη διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών να ενισχύσουν συνολικά το πεδίο των ταξικών αγώνων ενάντια στη νεοταξίτικη πολιτική της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου, στην προοπτική διαμόρφωσης του λαϊκού μετώπου πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.