Νέο «γιουρούσι» ετοιμάζουν οι βιομήχανοι και, κατά τη συνήθειά τους, επέδωσαν στην κυβέρνηση τον κατάλογο των απαιτήσεών τους, με τη σιγουριά ότι αυτή θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τις ικανοποιήσει. Με σημαία τον «κοινωνικό διάλογο», το ιδανικό πρόσχημα των καιρών για την αφαίρεση των κατακτήσεων των εργαζομένων, κυβέρνηση και κεφάλαιο ετοιμάζονται να λάβουν νέα μέτρα, ακούραστοι και αδίστακτοι στο έργο τους για την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Η παρουσία του υπουργού Εργασίας, Δ. Ρέππα, στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, είναι επόμενο να μην ξαφνιάζει. Οπως κανείς δεν ξαφνιάστηκε κι απ' τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, ώστε να προωθήσει τις αξιώσεις των βιομηχάνων. Το δεδομένο είναι ότι, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξουν εξελίξεις για όλα τα ζητήματα που έθιξαν οι βιομήχανοι, όπως γίνεται κάθε φορά. Και καμία συνδικαλιστική παράταξη δε θα έχει τότε το δικαίωμα να κάνει την «ανήξερη», αναζητώντας «καλές προθέσεις» σε ένα νέο «κοινωνικό διάλογο».

Η κυβέρνηση έχει αποδείξει την αφοσίωσή της στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Στο πρόσφατο παρελθόν, θέσπισε τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», ένα από τα βασικά αιτήματα του ΣΕΒ. Νομοθέτησε την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων. Προχώρησε σε ρυθμίσεις και προανήγγειλε νέες, για την Παιδεία, στο πλαίσιο που έχει, επίσης, θέσει ο ΣΕΒ για την άμεση εμπλοκή του στη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος και τα προγράμματα σπουδών. Ψήφισε τον αντιασφαλιστικό νόμο, που σφυροκοπά τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, ανάμεσα στα χιλιάδες που μπορεί κανείς να ανασύρει, καθώς συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης υποδηλώνει την προσήλωσή της στην εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων αξιώσεων του κεφαλαίου, τόσο του ντόπιου, όσο και του ξένου.

Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Εργασίας εκτιμούσε ότι πριν τις εκλογές του 2004 δε θα έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες για μια νέα νομοθετική παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις. Προχτές, εμφανίστηκε δεκτικός στις απαιτήσεις για την επικουρική ασφάλιση, την επαγγελματική ασφάλιση και την επαγγελματική κατάρτιση. Την ίδια ώρα, ο «νέος» ΟΑΕΔ επιχειρεί την καταλυτική αλλαγή της «λεγόμενης» αγοράς εργασίας και η Ευρωπαϊκή Ενωση, υπό την προεδρία της Ελλάδας, ετοιμάζεται να θέσει πρόσθετες παραμέτρους για την παραπέρα μείωση του λεγόμενου «εργασιακού κόστους» και την απασχόληση. Τα σχέδια έχουν εξυφανθεί. Μένει στους εργαζόμενους να το συνειδητοποιήσουν και να προλάβουν την επίθεση της αντεργατικής μηχανής κεφαλαίου - κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, περισσότερο έμπειρες από τις τελευταίες μάχες, με αποδεδειγμένη την αγωνιστική συνέπειά τους, με θέσεις που απαντούν στα σύγχρονα προβλήματα των εργαζομένων, είναι έτοιμες. Η αποφασιστική ενδυνάμωσή τους μόνον οφέλη έχει να προσφέρει στην εργατική τάξη για τη δημιουργία ενός ισχυρού αντίπαλου δέους.