Πριν τρεις μέρες ήταν εφτά Αμερικάνοι. Προχτές ήταν δυο Γερμανοί και τρεις Δανοί. Παλικάρια, που, πριν ακόμα αρχίσουν καλά - καλά να ζουν, επιστρέφουν στην πατρίδα τους μέσα στα φέρετρα. Χιλιάδες, εκατομμύρια τα «μπορεί» στη ζωή, που δεν κατάφεραν ποτέ να ζήσουν. Δε θα προλάβουν ούτε τους αληθινούς υπεύθυνους να συνειδητοποιήσουν και να αντιδράσουν για τη χαμένη τους ζωή, όπως τόσοι βετεράνοι των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αλλα τόσα εκατομμύρια τα «μπορεί» των δικών τους και των ανθρώπων κοντά τους, που σβήνονται τώρα από το μυαλό με τον απόλυτο οριστικό τρόπο, που μόνον ο θάνατος καταφέρνει.

Γιατί αυτές οι απώλειες νέων ανθρώπων; Μήπως για κανένα τόσο μεγάλο ιδανικό, που, μπροστά στη διεκδίκησή του, η ανθρώπινη ζωή δε χάνεται, αλλά γίνεται κομμάτι δόμησης καινούριου ελεύθερου κόσμου; Τίποτα από όλα αυτά. Μόνο για τα κέρδη μιας μερίδας μονοπωλίων των ΗΠΑ, που τελευταία διεκδικούν το πάνω χέρι στην κατεύθυνση των ιμπεριαλιστικών διεκδικήσεων. Μόνο για τις πολυεθνικές του πετρελαίου, που θέλουν, με κάθε κόστος, να απλώσουν αρπαχτικό χέρι στην περιοχή της Ευρασίας και είτε εκβιάζοντας, είτε μέσα από τον ανταγωνισμό με τους ομοίους τους ιμπεριαλιστές, αλληλοσέρνονται, ποιος να πρωτοκάνει το έγκλημα ενάντια, τόσο στους λαούς τους, όσο και στους λαούς της περιοχής.

Οπως θρέφονται από το αίμα των εργαζομένων που εκμεταλλεύονται και ρουφάνε σταγόνα - σταγόνα τη ζωή τους, με τον ίδιο τρόπο αδίστακτα δολοφονούν λαούς για να προωθήσουν τα σχέδιά τους, χρησιμοποιώντας, ταυτόχρονα, σαν θύτες και πιθανά θύματα νέους ανθρώπους, που ή μετατρέπουν σε εγκληματίες ιμπεριαλιστικών πολέμων ή τους φέρνουν πίσω στους δικούς τους μέσα στα φέρετρα.

Σε όλη αυτήν την ιμπεριαλιστική επιχείρηση και τον ανταγωνισμό μεταξύ των πολυεθνικών του πετρελαίου, φρόντισε η ελληνική κυβέρνηση να ανακατέψει και τμήματα του ελληνικού στρατού. Φρόντισε να κάνει και Ελληνόπουλα υποψήφιους θύτες και θύματα ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Με ποιο δικαίωμα κάνει την Ελλάδα συνένοχη στο έγκλημα; Με ποιο δικαίωμα στέλνει Ελληνες στρατιώτες να γίνουν δολοφόνοι ή να δολοφονηθούν; Με ποιο δικαίωμα βάζει σε αμφισβήτηση τα «μπορεί» της ζωής αυτών των παιδιών;

Η απάντηση είναι γνωστή και δε χρειαζόμαστε τις φαμφαρόνικες εξηγήσεις των αρμοδίων της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτοί έχουν από καιρό ταυτιστεί με τις διεκδικήσεις των ιμπεριαλιστών και κανένα δεν εκπλήσσουν πλέον, ζητώντας συμμετοχή στο έγκλημα. Η μόνη ελπίδα να σωθούν τα παιδιά και να γλιτώσει η χώρα από τη συνενοχή είναι η λαϊκή πάλη, που διεκδικεί να γυρίσουν αμέσως όλοι οι Ελληνες στρατιώτες που βρίσκονται σκορπισμένοι όπου οι ιμπεριαλιστές σχεδιάζουν καινούριες κερδοφόρες δολοφονίες.