Παράγεται «κοινωφελές έργο», κατά τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλο από την εμπλοκή της Ελλάδας στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών. Μάλιστα. Εφθασε στο σημείο να το πει και αυτό, στη διάρκεια συζήτησης Επίκαιρης Ερώτησης του ΚΚΕ στη Βουλή, σχετικά με τα έργα αντιμετώπισης βιοχημικού πολέμου, που εν μέσω πολεμικού «πυρετού» πραγματοποιούνται στη βάση της Σούδας. Αυτή την απύθμενου θράσους και προκλητική τοποθέτηση, έκανε ο αρμόδιος για την Αμυνα της Ελλάδας υπουργός, αυτός ο οποίος έχει αναλάβει εργολαβικά, εκ μέρους της κυβέρνησης Σημίτη, την ευθύνη για τον «εκσυγχρονισμό» της εξάρτησης, την πλήρη μετεξέλιξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ΝΑΤΟικό παράρτημα και τη μετατροπή συνολικά της χώρας μας σε ιμπεριαλιστική βάση και ορμητήριο πολέμου.

Ο Α. Τσοχατζόπουλος θεωρώντας ότι απευθύνεται σε ιθαγενείς χωρίς μνήμη και δική τους κρίση, αφού παραδέχτηκε την ύπαρξη έργων αντιμετώπισης βιοχημικού πολέμου στην περιοχή της βάσης της Σούδας, επιχείρησε να παρουσιάσει όσα γίνονται ως... ενίσχυση του Ελληνικού Στρατού και της τοπικής κοινωνίας! Επιβεβαίωσε δηλαδή εμμέσως τη «στοχοποίηση» της βάσης της Σούδας και συνολικά της Κρήτης, στο όνομα των αναγκών της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής εκστρατείας για «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», με ζητούμενο, όπως ανέφερε, μια «πολιτική ασφάλειας και προστασίας για όλους τους λαούς της Γης».

Δηλαδή, η Σούδα μετατρέπεται σε πόλο έλξης ενδεχόμενων αντιποίνων, χημικών ή βιολογικών, πολεμικών ή τρομοκρατικών, ακόμα και προβοκατόρικων αν αυτό απαιτήσουν οι σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών. Και ο Ελληνας υπουργός Αμυνας καθησυχάζει τους κατοίκους της περιοχής λέγοντάς τους ότι οι εγκαταστάσεις που γίνονται στο νοσοκομείο και στο ελικοδρόμιο της Σούδας, για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας απειλής, αποτελούν «κοινωφελές έργο»! Αποσκοπούν στην «προστασία της περιοχής» και σε καμιά περίπτωση αυτά τα έργα «δεν υποδηλώνουν επιθετικές ενέργειες». Δεν έμεινε εδώ. Οπως είπε, μπορεί την όποια εγκατάσταση να την «αξιοποιήσουν οι Αμερικανοί στρατιωτικοί για να πάνε στις δικές τους αποστολές, αλλά είναι και υπέρ της τοπικής κοινωνίας».

Χάνουν λοιπόν οι λέξεις το νόημά τους. Ο Α. Τσοχατζόπουλος τα λέει όλα αυτά, σαν να μην τρέχει τίποτα. Εξάλλου, πρέπει ο λαός να εθιστεί στην αναγκαιότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, να μάθει να ζει με αυτόν αλλά και να πεθαίνει εξαιτίας του και από 'κει και πέρα να... δούμε τι ψίχουλα θα πάρουμε κι εμείς. Αυτή είναι με απλά λόγια η πολιτική της κυβέρνησης. Για την εξυπηρέτηση αυτής της λογικής παραμερίζονται όλα τα άλλα, η Εθνική Αμυνα, η ασφάλεια του λαού, η ειρήνη. Ομως έχουν να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο αντίπαλο που είναι η ίδια η συνείδηση του ελληνικού λαού που δεν τρώει «κουτόχορτο». Σκέπτεται, αναζητά και βρίσκει τρόπους αντίδρασης απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν να του προσφέρουν το θάνατο.