Στο βωμό της «ίσης μεταχείρισης», ετοιμάζεται η κυβέρνηση να θυσιάσει την πραγματική ίση μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμη φορά, ότι μερικά από τα μεγαλύτερα ανομήματα γίνονται στο όνομα και για το «συμφέρον» των θυμάτων! Υστερα από τη σχετική απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η κυβέρνηση με αξιοθαύμαστη ταχύτητα κατάρτισε και ήδη κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας προς έγκριση, το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που αφορά την «ίση μεταχείριση» ανδρών και γυναικών, σε σχέση με τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Η ίδια διακηρύσσει ότι «αναγκάστηκε» να προχωρήσει στο Προεδρικό Διάταγμα, λόγω της απόφασης του Δικαστηρίου, το οποίο έκρινε ότι έχει καθυστερήσει η χώρα μας να εγκρίνει δυο σχετικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παράλληλα, προσπαθεί να υποβαθμίσει το θέμα, να σπείρει σύγχυση και αποπροσανατολισμό για να προλάβει αντιδράσεις. Η επιχείρηση αποπροσανατολισμού συμπληρώνεται από την ταυτόχρονη άρνησή της να ξεκαθαρίσει ποια Ταμεία υπάγονται στα «επαγγελματικά συστήματα ασφάλισης», για τα οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση διατάσσει την «ίση μεταχείριση» ανδρών και γυναικών.

Πόσο «ίση», όμως, μπορεί να είναι αυτή η μεταχείριση, εάν έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών κατά πέντε τουλάχιστον χρόνια και ακόμη περισσότερα, εάν η κυβέρνηση κάνει πράξη τα σχέδια της άμεσης και έμμεσης αύξησης των ορίων ηλικίας; Τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, η «ισότητα» των δυο φύλων έχει αποτελέσει ιδανικό πρόσχημα αφαίρεσης κατακτήσεων, αφού καμία εξίσωση δεν έχει σαν στόχο τη θέσπιση ευνοϊκότερων ρυθμίσεων. Η γυναίκα βιώνει σήμερα τη διπλή καταπίεση και πιο βαριά την εκμετάλλευση, καθώς, ταυτόχρονα, θεωρείται μη ικανή για ορισμένες δραστηριότητες, αλλά κάτι παραπάνω από ικανή για να σηκώνει στους ώμους της δυσβάσταχτες ευθύνες και καθήκοντα. Ποικιλόμορφα εκμεταλλεύσιμη, η γυναίκα τιμωρείται ακόμη και για την ευλογία της μητρότητας, η οποία ανάγεται σε «απειλή» για την εργασία της και την εξέλιξή της. Ανάλογα με τις συνθήκες, «αναβαπτίζεται» σε κακοπληρωμένη εργάτρια, ή «αιχμαλωτίζεται» μέσα στο σπίτι, ενώ άλλες φορές εκπληρώνει και τις δυο «αποστολές» της, ταυτόχρονα. Αυτή η αδυσώπητη αντιμετώπιση συμπληρώνεται από ρυθμίσεις δήθεν «ίσης μεταχείρισης», που δεν είναι ίση, αλλά όμοια. Και οι όμοιες ρυθμίσεις για ανθρώπους που υφίστανται διαφορετικές μορφές εκμετάλλευσης, οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα. Το γεγονός αυτό αποσιωπείται συστηματικά από την κυβέρνηση και κάθε άλλον υπηρέτη του κεφαλαίου.

Παρά την επιχείρηση συσκότισης της αλήθειας, υποβάθμισης των γεγονότων, εφησυχασμού των εργαζομένων μπροστά σε μια νέα, καθοριστικής σημασίας, αφαίρεση κατακτήσεων, δεν μπορεί να αποκρυφτεί ότι η κυβέρνηση δεν εγκατέλειψε τα αντιασφαλιστικά της σχέδια ούτε για μια στιγμή. Το κεφάλαιο ανυπομονεί να προσεταιριστεί μια νέα πηγή εσόδων. Οι εντολές σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο έχουν δοθεί. Για την κυβέρνηση, αυτό αποτελεί μια αναντίρρητη πρόκληση και επιτακτική προσταγή. Μοναδικό «αντίπαλο δέος» είναι η αντίσταση των εργαζομένων. Αυτή τη στιγμή όμως, έχοντας σαν πολύτιμο σύμμαχο τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, διαθέτει όση πίστωση χρόνου θέλει για να προχωρήσει στα σχέδιά της. Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, όχι μόνο κήρυξε θερινή εκεχειρία, αλλά εμφανίστηκε ακόμη πιο καθησυχαστική και από την κυβέρνηση στο θέμα της συνταξιοδότησης των γυναικών. Φυλακίζει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, αμβλύνει τις εντυπώσεις, τους αδρανοποιεί και αντιστρατεύεται τις προσπάθειες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για αγωνιστική έγερση, ενάντια στους συγκεκριμένους, αλλά και στους συνολικούς αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς.