Ενα νέο «χαράτσι» (το επονομαζόμενο και ...«σεισμόσημο») ετοιμάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση στους ιδιοκτήτες των 5,5 εκατομμυρίων περίπου κτιρίων της χώρας με νομοσχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ, που κατατέθηκε ήδη στη Βουλή. Με τη νομοθετική αυτή ρύθμιση εκμηδενίζει οποιαδήποτε μέχρι σήμερα υπήρχε κρατική ευθύνη και μέριμνα (έστω και αυτήν την ανεπαρκή συνδρομή, όπως καλά τη γνωρίζουν οι σεισμόπληκτοι της Αθήνας) προς τους πληγέντες από σεισμό, πλημμύρα, πυρκαγιά ή άλλη θεομηνία. Μετά την εφαρμογή του νομοσχεδίου, όλοι αυτοί, για να μπορέσουν να πάρουν κάποια αποζημίωση για την αποκατάσταση των σπιτιών τους ή της επαγγελματικής τους στέγης, θα πρέπει υποχρεωτικά ή να πληρώσουν το ετήσιο «χαράτσι» (υπολογίζεται, σε πρώτη φάση, γύρω στις 25.000 με 30.000 δρχ. για κατοικία 100 τετραγωνικών) ή να στραφούν προς την ιδιωτική ασφάλιση. Αλλη λύση δε θα υπάρχει...

Η κυβέρνηση και με το νομοσχέδιο αυτό αποδεικνύει ότι προωθεί με τρομερή συνέπεια το «κράτος - στρατηγείο». Το κράτος, δηλαδή, που όχι μόνο δε θα δίνει δεκάρα τσακιστή για την εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής, όχι μόνο θα πάρει πίσω όλες τις λαϊκές κατακτήσεις, αλλά όλο και πιο πολύ θα εξαναγκάζει τους πολλούς και πληρώνουν όλο και πιο πολλά στους λίγους. Ακόμη και για αυτονόητες παροχές, για τις οποίες έχουν δικαίωμα όλοι ως στυγνά φορολογούμενοι πολίτες. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, αυτή τη φορά η κυβέρνηση θέλησε προφανώς να ευνοήσει τις μεγάλες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, δημιουργώντας τους μια νέα «αγορά» και αύξηση του κύκλου εργασιών τους - φυσικά και των κερδών τους - αφού τώρα υπολογίζεται ότι μόλις ένα ποσοστό 1% των κατοικιών είναι ασφαλισμένο έναντι κινδύνου από σεισμό.

Κι όλα αυτά δε χρειάζεται καν να τα αποκρυπτογραφήσει κανείς, μελετώντας αναλυτικά το νομοσχέδιο. Η κυβέρνηση σπεύδει προκλητικότατα να τα ομολογήσει από την Εισηγητική του κιόλας Εκθεση. Πρέπει να απαλλαγεί - λέει - το κράτος και ο κρατικός προϋπολογισμός από τις έκτακτες δαπάνες που μόνο για τους σεισμούς φτάνουν τα 60 δισ. δρχ. το χρόνο. Παράλληλα, όπως τονίζει απερίφραστα, ένας από τους βασικούς στόχους του νομοσχεδίου δεν είναι άλλος από «την ανάπτυξη ασφαλιστικής συνείδησης του κοινού» και «την ενίσχυση του ρόλου του ιδιωτικού ασφαλιστικού τομέα». Τόσο απλά, τόσο καθαρά και τόσο ωμά!

Ακόμη πιο καθαρό είναι ότι αυτή την πολιτική θα την πληρώσουν όλοι οι απλοί άνθρωποι του μόχθου. Οπως πανάκριβα τους στοιχίζουν πλέον οι λογαριασμοί του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ, εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης των οργανισμών αυτών. Οπως πανάκριβα πληρώνουν και τις μετακινήσεις τους, εξαιτίας της εκμετάλλευσης του οδικού δικτύου και των άλλων δημοσίων - υποτίθεται - έργων από τους ιδιώτες.