Ο συναγερμός ήχησε και σήμερα η Ελλάδα του μόχθου και της βιοπάλης βρίσκεται επί ποδός ενός ανειρήνευτου ταξικού πολέμου. Σήμερα αυτή η Ελλάδα διαδηλώνει. Απαιτεί απόσυρση ΤΩΡΑ των εκτρωματικών, ανατριχιαστικών, κυβερνητικών προτάσεων «μεταρρύθμισης» της κοινωνικής ασφάλισης. Διατρανώνει την οργή και την αγανάκτησή της. Μιλάει τη «διεθνή» και αέναη γλώσσα του αγώνα, αυτή που διδάχτηκε στον καθημερινό γολγοθά του μεροκάματου, αυτή που την πλήρωσε με ιδρώτα και αίμα, αυτή που έδωσε και θα ξαναδώσει για ανταμοιβή κατακτήσεις και δικαιώματα.

Εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίοι, συνταξιούχοι, άνεργοι και νέοι. Αντρες και γυναίκες. Σαν μια γροθιά δίνουν σήμερα την πρώτη απάντηση. Πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλες, πολλές. Πρέπει να μην εγκαταλειφθούν τα χαρακώματα της πάλης. Ο κίνδυνος θα καραδοκεί για πολύ ακόμα, η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη δε θα παραδώσουν εύκολα τα όπλα. Η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσει την απαρχή νέων, πιο δυναμικών, ταξικών, ενιαίων, ενωτικών κινητοποιήσεων. Και όχι μόνο για την υπεράσπιση του υπάρχοντος κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Αυτό καθόλου δεν αρκεί...

Ολοι αυτοί, οι χιλιάδες που σήμερα θα διαδηλώσουν απ' άκρη σ' άκρη της χώρας και οι πολλοί περισσότεροι που θα πυκνώσουν τις γραμμές του αγώνα από δω και πέρα, οφείλουν να περάσουν αποφασιστικά στην αντεπίθεση. Να διεκδικήσουν ένα σύγχρονο, δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που θα ανταποκρίνεται στις δικές τους αυξημένες, σύγχρονες, ανάγκες. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα, την «παράγουν» οι ίδιοι καθημερινά στους χώρους δουλιάς.

Εχουν κάθε δικαίωμα, μα και χρέος, πέρα από την απόκρουση των αντιδραστικών αλλαγών που επιχειρείται να συντελεστούν, να διεκδικήσουν επίλυση των προβλημάτων που οι εκάστοτε κυβερνήσεις δημιούργησαν στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Να εντάξουν στο διεκδικητικό πλαίσιο του αγώνα θέσεις, όπως αυτές που ανακοίνωσε εγκαίρως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για δημόσια καθολική, υποχρεωτική, κοινωνική ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενός ενιαίου συστήματος που θα περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας.

Με γνώμονα το ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι ευθύνη της κοινωνίας και του κράτους και όχι του ατόμου, οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα επιθετικά να απαιτήσουν: Πλήρη ασφαλιστική κάλυψη εργαζομένων, ανέργων και των εργαζομένων με μερική απασχόληση. Μείωση των ορίων συνταξιοδοτικής ηλικίας. Μέτρα προστασίας για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων και για άτομα με ειδικές ανάγκες. Προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς, ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας. Χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης με μείωση των εισφορών των εργαζομένων, στην προοπτική της πλήρους απαλλαγής τους. Κατάργηση εισφοροαπαλλαγών, πάταξη της εισφοροδιαφυγής, να αποδοθούν τα «κλεμμένα» στα ασφαλιστικά ταμεία. Να απαιτήσουν ακόμα να μην εμπορευματοποιηθεί η υγεία και μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας σε βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Να απαιτήσουν αυτοδιοίκηση - αυτοδιαχείριση των ταμείων, με συμμετοχή κατά πλειοψηφία αιρετών και ανακλητών εκπροσώπων των εργαζομένων.

Με αυτά τα αιτήματα από αύριο ΟΛΟΙ ξανά στους δρόμους, σε θέσεις επίθεσης και όχι άμυνας. Με τέτοιους στόχους, που, όπως τονίζει το ΚΚΕ, είναι και ρεαλιστικοί και εφικτοί, εναρμονισμένοι με τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και τις σύγχρονες εξελίξεις. Με στόχους που - τελικά - εναντιώνονται στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και υπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του λαού. ΣΗΜΕΡΑ ας «υπογράψουμε» την απόφαση για κλιμάκωση του πάλης, για νέους αγώνες πολύμορφους, ταξικούς, ενωτικούς και ενιαίους, όπως ενιαία είναι και η επίθεση. ΑΥΡΙΟ κιόλας, τιμώντας την «υπογραφή» μας, ας ξαναμιλήσουμε με όρους κινήματος, με όρους ταξικής σύγκρουσης. Στους δρόμους, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στις επιχειρήσεις, στα χωριά και στις πόλεις, πάντα με τα «όπλα παρά πόδα», όλοι πάντα σε ετοιμότητα!